Hoe kan een uitzondering de regel bevestigen?

Ik weet niet of je dit spreekwoord wel zo wetenschappelijk moet benaderen hoor. Wetenschappelijk gezien klopt het natuurlijk niet.

Stel iemand doet een stelling: "Alle vegetariërs zijn mager". Dan bedoelt hij natuurlijk niet "Alle vegetariërs zijn mager", maar "De meeste vegetariërs zijn mager".

Stel nu dat hij die bewering tegen een vriend vertelt. Wetenschappelijk gezien, als hij en zijn vriend 99 magere vegetariërs tegenkomen, dan bevestigen die de regel (en niet de uitzondering).

Echter, stel dat hij en zijn vriend een dikke vegetariër tegenkomen, dan zal zijn vriend zeggen dat zijn stelling niet waar is. Door aan zijn vriend mede te delen dat de uitzondering de regel bevestigd bedoeld de persoon in kwestie dan dat hij niet "alle", maar "de meeste" vegetariërs bedoelde en dat er inderdaad uitzonderingen kunnen zijn. Hij zegt dit om aan te geven dat zijn stelling door het zien van een dikke vegetariër niet gelijk onwaar is.

Een uitzondering is een afwijking op iets wat normaal (de regel) is. Als iets afwijkt , dan is het ten opzichte van 'iets'.
Het bestaan van dit 'iets' wordt door de afwijking bevestigd.

Ik heb ook ooit met dat probleem gezeten:

Volgens mij is het simpel.
Er zijn altijd uitzonderingen.
Dat is de regel.

Toegevoegd op 17-05-2009 10:14:36
Daar moet je rekening mee houden en dan is het gegeven compleet.

Door een verschil in een ''patroon'' merk je dat je het patroon als regel= maatstaf gebruikt. Omdat het je opvalt dat er iets anders is.

Best moeilijk om onder woorden te brengen.

Zonder de uitzondering zou de regel niet bestaan, want de regel is dan een feit en geen regel meer, of zie ik dat verkeerd?