Hoe leg je een kind uit dat iemand dood is?

Moeilijk hoor. Als eerste: gecondoleerd en veel sterkte in deze moeilijke periode.

Ik zal een paar tips proberen te verzinnen:
Hoe leg je zo'n klein kind van 3 uit, dat zijn tante in de Hemel is? maar tegelijkertijd ook hier, in de kist? - Tante gaat nu eerst rusten ('een dutje doen' 'even slapen') en daarna gaat ze naar de Hemel toe.

En hoe stel je iemand van 6 gerust dat het niet eng is? - Laat haar, haar tante eens zien. Als ze het heel eng vindt kun je haar vertellen dat er niets eng aan is, alleen dat tante eruit ziet alsof ze is aan het slapen. Zou ze het toch eng vinden, praat dan over het probleem (wat vond ze eng?) en probeer het probleem te verhelpen.

Sterkte.

Nou,neen hun aan de kant en praat er zachtjes over,zeg dat ze aan het slapen is,en dan een beetje bij beetje leg je het uit aan ze(dat ze naar de hemel gaat,en daar leuke dingen zijn,en dat ze even niet meer bij jullie kan zijn,maar jullie nog wel steunen en zien.
Veel sterkte.

Je kan aan haar vragen of ze wil kijken, het kan heel goed zijn dat dit niet wil, of juist graag wel. Luister daar naar en bereid haar voor, zeg dat jij het wel spannend vond en toch ben gaan kijken het wel meeviel. als ze twijfels uitspreekt dan.

ik weet dat mijn nichtje is overleden toen ik 9 was, ik mocht niet mee naar de begrafenis en tot op de dag van vandaag baal ik daarvan.

ook een kind van 6 kan vaak heel goed aangeven waar ze behoefte aan heeft. wil ze niet, niet dwingen, wil ze wel steunen en praten. wil ze niet vraag dan waarom niet, als het alleen is omdat ze bang is, maar eigenlijk wel wil, kan je je eigen ervaring vertellen.

over het kind van 3, kinderen van die leeftijd gaan er heel anders mee om, het begrip dood is erg lastig te begrijpen en ze zullen niet geheel beseffen dat iemand echt niet meer terug komt. Dat geeft ook niet.

Gewoon vertellen dat ze dood is, dat betekend dat ze niet meer leeft zoals jij en hij nog wel. Dat haar "geest" of "gedachten" nu ergens anders heen gaan en haar lichaam daarom niet meer nodig heeft. Later als ze meer gaan beseffen zal het beter zijn dat men eerlijk geweest is. Dat besef komt pas later en als hij dan vraagt of ze dan morgen komt bijvoorbeeld, dan zeg je gewoon nee, ze komt niet meer. Hij hoeft het nu nog niet te snappen.

Fijn dat je je neefje en nichtje zo wil bijstaan en aandacht wil geven, terwijl jij nu ook wat te doorstaan heb.

Ik zou de oudste gewoon de waarheid vertellen, maar dan in eenvoudige taal:
'Tante is er nu niet meer. Je kunt haar nog wel zien, maar tante zelf is ergens anders naartoe. Da's moelijk te begrijpen omdat je nog een beetje klein bent, maar het is heel gewoon.'
Bij een kind van 3 moet je vooral niet stiekem doen, want dat voelt een kind haarfijn aan, en dat maakt hem dan juist angstig. Kijk even aan hoe hij reageert, en haak daar vervolgens op in. Komt hij binnen en is hij direct nieuwsgierig, dan kun je ook hem in heel eenvoudige taal uitleggen dat tante overleden is. Zie je hem angstig of paniekerig reageren, ga dan een spelletje met hem doen of een eindje wandelen. Als hij wil weten wat er aan de hand is, vertel je het hem.

Gecondoleerd en sterkte deze tijd!

Een kind onder de 5 jaar zal niet begrijpen dat dood permanent is. Neem je kindje bij je op schoot, aai hem zachtjes over zijn rug of houd zijn handjes vast. Om je kindje gericht te laten luisteren kun je het beste je verhaal beginnen met: 'Ik moet je iets ergs vertellen...'
Probeer vervolgens heel duidelijk te vertellen dat (bijvoorbeeld) oma niet meer ademt en niets meer kan voelen, geen pijn heeft, het niet koud heeft en zich niet ziek voelt. Probeer zo duidelijk mogelijk te zijn en vertel je kind zo eerlijk mogelijk wat er is gebeurd. Geef hem ruimte voor vragen en neem de tijd ze te beantwoorden.
Van je kindje kun je vragen verwachten als: 'Hoe lang blijft oma dood?', 'Eten doden hetzelfde als wij?', 'Waar gaat oma dan naar toe?' en 'Wanneer komt oma terug?'
Een kind kan honderden keren hetzelfde vragen en soms kan een kind een onverwachts helder antwoord geven. Het kan soms zelfs cru klinken, maar dit is zelden zo bedoeld.

Wees tijdens het vertellen ook niet bang voor je eigen emoties. Natuurlijk hoef je je tranen niet te verbergen, je kind mag best weten dat je heel verdrietig bent. Een hysterische huilbui is natuurlijk een heel ander verhaal...
Verdrietige boodschappen kunnen het best worden overgebracht door de persoon waarmee het kind het meest vertrouwd is.

Afhankelijk van de leeftijd en het karaker van je kindje kan je eigenlijk heel verschillende reacties verwachten. Sommige kinderen worden heel boos, sommige reageren helemaal niet (zijn met stomheid geslagen) en sommige vuren een lawine van vragen op je af. Hoe je kindje ook reageert, lichamelijk contact heeft op heel veel kinderen een troostende uitwerking.
Hoe jonger de kindjes zijn, hoe korter het intense verdriet zal duren. Kinderen kunnen heel makkelijk alles naast zich neer leggen en gewoon doorgaan met spelen. Ze bezitten niet de capaciteit om intense pijn lang achtereen te verdragen. Daardoor kan een kind met tussenpozen rouwen en verdriet tonen.

Regelmatig verschijnen er kinderboeken met als thema: afscheid, verdriet en rouwverwerking. Deze boeken zijn vaak heel geschikt om aan je kind voor te lezen en op deze manier het onderwerp bespreekbaar te maken.

Als je op link klikt zie je een lijst met boeken over de dood geschreven voor kinderen.

het is het beste
om het gewoon rechtstreeks te zeggen wat en hoe het is .
vergis je niet in kinderen want die zijn slimmer dan je denkt en beleven het gebeuren op hun manier .
ga daarom niet over dingen beginnen van ,ze is nu een sterretje etc.
want je hebt je kinderen toch ook geleerd om niet te liegen ,doe dat dan ook niet tegen hun want dat werkt verwarrend voor ze.

sterkte nog .

denk ook een beetje aan jezelf ,doe je dat niet dan wil dat nog wel eens anders uitpakken als je die stilte moet verdragen als alles en iedereen weer probeert zijn leven op te pikken krijg jij misschien de klap en hebben die kleintjes dat ook nog te verwerken.

Ten eerste heel veel sterkte gewenst.

Als antwoord op je vraag:
Kinderen kunnen dingen vaak heel logisch vinden en als natuurlijk beschouwen. Dus je kunt vaak gewoon duidelijk zeggen waar het staat...
Een goed boek om ervoor te gebruiken is "Kikker en het vogeltje" van Max Velthuijs. Hierin wordt heel mooi uitgelegd hoe een vogeltje is doodgegaan en dat deze nu in de hemel is. Na het voorlezen kun je vertellen dat hetzelfde geldt voor je zus.

Mijn kinderen hadden een hele verkeerde gedachte bij overledenen.Ze dachten dat er een skelet in de kist lag.Toen Opa overleed heb ik ze uitgelegd dat het niet eng is en ze hebben afscheid genomen.Een kindje van 3 vind ik persoonlijk te klein om iets uit te leggen.Ik zou haar niet laten kijken en niet naar de begrafenis laten gaan.Ik zou haar zeggen dat Tante naar de hemel is gegaan.

Toegevoegd na 2 minuten:
Ik zie dat het kindje van 3 een jongetje is dus haar moet hem zijn.Excuses.