ik steel teveel, heb al ipod gestolen van iemand en bedenk telkens dingen zodat mensen niet denken dat ik het ben lees ff verder>

al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt zich wel,

Soms doen mensen stomme dingen en denk je dat er geen weg terug is. Als je het verteld wilt niemand meer met je omgaan problemen thuis waarschijnlijk, Maar als je het niet eerlijk verteld blijf je je zo rot voelen. Gewoon vertellen dus het zal wel heel moeilijk worden dan, maar gewoon doorbijten en dan komt alles wel weer goed. Als je het thuis eerst verteld kunnen zij je misschien helpen met het vertellen en of oplossen?

xx

Als ik je verhaal lees krijg ik de indruk dat je een ziekelijke drang hebt om te stelen. Dat los je niet op met een andere school maar door daar hulp voor te vragen, om te beginnen aan je huisarts, die je kan doorverwijzen. Zeker als je het moeilijk hebt zijn vrienden waardevol. Leg het uit aan je vriendin en maak het goed met haar.

Je schrijft: ik steel teveel.
Nou is weinig stelen ook teveel.
Breng dat ding als de sodomieter terug en bied je excuus aan!
Ja, je zult even door de zure appel heen moeten bijten.
Heb je kleptomanie dan moet je hulp zoeken. Maar zelfs dat is geen excuus om andermans spullen te pikken.
Nu pik je iets kleins en straks? Herstel het.

Misschien dat je even je (ex)vriendin alleen moet roepen en even de situatie kort kan uitleggen en de ipod terug geven en vragen of ze daarna er niet meer over wilt hebben(buiten school tijd)

En ik begrijp wel dat je naar een andere school wilt maar je moet dan wel hulp zoeken want anders krijg je daar weer het zelfde probleem

Geef in ieder geval de gestolen ipod aan haar terug. En ga er wat een doen. Ga bijvoorbeeld naar een psycholoog om daarover te praten. Zoek er dus ''hulp'' voor. Wees eerlijk naar je zelf en geef er gewoon aan toe(zoals je naar ons ook bekend dat je die dwang hebt) Als de band met je ouders goed is, praat er dan ook met hen over.

Heel veel sterkte en succes lieverd, en ik hoop dat de tips op GV je verder kunnen helpen.

Mensen hebben -vrijwel zonder uitzondering- veel respect als de persoon het gestolene teruggeeft, persoonlijk.
Dat heeft tot gevolg dat je schoon schip maakt met jezelf en de ander.
Je stelt je kwetsbaar op, komt uit voor een wandaad en daaruit volgt de conclusie dat je dit niet (meer) wilt doen.
Je kunt er eerlijk bij vertellen dat je geen grip hebt of had op deze steeldrang.
Als je in het reine komt met jezelf , zul je wellicht ook meer vat krijgen op het steelgedrag.
DIT WERKT ECHT, ik heb het velen laten uitvoeren in mijn begeleiding van jongeren en ze zijn zowel van het stelen, het schuldgevoel als van de drang daartoe afgekomen.
Eerlijkheid wordt (h)erkend en je zult een enorme opluchting merken als/dat je afscheid neemt van een gedrag wat je leven zwaar kan verzieken.
Nogmaals , doe het persoonlijk, dat is essentieel in dit proces.
Er is veel moed voor nodig.
Het feit dat je met deze vraag komt en eerlijk beschrijft wat je probleem is, doet mij vermoeden dat je zo moedig bent.
Veel succes.
P.S.
het kan handig zijn als je samen met een vertrouweling gaat en op voorhand vraagt deze zaak
vertrouwelijk te willen houden.
Je zult echt verbaasd zijn hoe positief mensen daarmee omgaan.

geef hem terug aan je vriendin.. en biecht het op aan haar ook al is het moeilijk.. door eerlijk te zijn krijg je meer vrienden dan door dit gedrag, en wat maakt het nou nog uit ze weten t toch al.. en als je zo graag iets wilt, spaar ervoor of neem een krantewijk maar niet meer stelen , je zou het ook niet leuk vinden als van jou iets gestolen word..toch..

Ik begrijp dat je je schaamt, je weet natuurlijk dat het niet goed is wat je hebt gedaan.
Ik begrijp ook dat je het eng vind om hierover met anderen te praten. Als je het vertelt, vertel je het in vertrouwen en wil je niet dat die ander het doorvertelt.
Om erachter te komen of je dwangmatig steelt moet je het wel iemand vertellen, het beste je huisarts, want via je huisarts kom je erachter of je dwangmatig steelt. Naar de huisarts toegaan kun je zonder dat je ouders het hoeven te weten, maar als je doorverwezen wordt, wordt het tijd dat je je ouders ook in vertrouwen neemt.
Blijkt dat je niet dwangmatig steelt, moet je echt schoon schip maken: De Ipod teruggeven en excuses aanbieden. Wat je hebt gedaan kan ècht niet en dat vind iedereen, dus je zult het moeilijk krijgen. Neem eventueel je mentor in vertrouwen, als dat andere meisje op dezelfde school zit. Je mentor kan je misschien helpen zonder dat de hele school het hoeft te weten. Maar die kan ook van je eisen dat je het je ouders vertelt, anders doet je mentor het waarschijnlijk zelf.

Blijf er hoe dan ook niet mee zitten, neem tenminste iemand in vertrouwen, want de last die je nu draagt, wordt alleen maar groter. Je zult opgelucht zijn als je het iemand verteld hebt. Sterkte!

Uit de vraagstelling blijkt,dat je weinig stelen wel goedkeurt. Je weet dat stelen, weinig of veen niet hoort, dus stop rigoreus.

Als je niet doet, dan komt er een tijd dat je de jaszakken van jouw vrienden en kennissen doorzoekt - als ze op bezoek zijn en jij 'even' koffie gaat inschenken - en waardevolle dingen steelt.
Dat is dan een lullige situatie voor een volwassen vrouw: je partner en kinderen zitten met jouw vrienden in de huiskamer en jij besteelt de gasten. (ik heb dit meegemaakt!)

Voorkom deze situatie en ga onder behandeling via de huisarts. Zeg dat je kleptomanische neigingen hebt,