Waarom kan je je alsnog leeg en eenzaam voelen terwijl je weet dat er mensen zijn die van je houden.

De krachtige emotie van eenzaamheid is voor iedereen anders. Deze is gebaseerd op onze eigen perceptie van hoe "verbonden" we met anderen zijn. Dit verklaart waarom we ons zelfs in een menigte eenzaam kunnen voelen. Wanneer we enkele van de redenen begrijpen waarom we ons niet met anderen verbonden voelen, dan kan dat ons helpen te begrijpen waarom we ons gekwetst voelen: De redenen waarom we ons niet met anderen verbonden voelen kunnen gecompliceerder zijn dan we hierboven hebben aangegeven. En toch is er maar één reden voor het gevoel van eenzaamheid. We zijn niet in staat om onze gedachten en gevoelens volledig met iemand te delen waarvan we weten dat zijn of haar steun en liefde standvastig zal blijven.

Bronnen:

http://www.allaboutlifechallenges.org/dutc...

Misschien omdat jij die ene speciale persoon die er alleen voor jou is nog niet ontmoet hebt. Dat je weet dat je familie van je houdt en dat je vrienden hebt die dol op je zijn, maar dat die allemaal wel één speciaal persoon in hun leven hebben.

Als je weet dat er mensen zijn die van je houden, weet je tegelijkertijd dat er mensen zijn die niet van je houden. Terwijl je de winst van de ene kant -van liefde- realiseert, brengt dat tevens de realisatie van het verlies van de andere kant (van liefde) met zich mee.

Het kan zijn dat er iets diep geworteld zit wat nog niet een plaatsje heeft bij jezelf. Kom er eens achter wat dat zou zijn. Je zou een dagboekje kunnen bijhouden hoe jij er mee om kan gaan. Je zou het lege gevoel kunnen vullen met een stukje eigenwaardering. Probeer succeservaringen te zoeken en te beleven waar jij enthousiast van wordt. Vul je leegheid met een groot stuk eigenwaarden. Komop kopop leer een positieve kijk aan te nemen naar jezelf ,voel je gewaardeerd,want je bent de moeite waard!

Je weet wel dat ze van je houden, maar je hebt je hart voor hen gesloten. Je kunt dus hun liefde niet voelen, deze kan je niet bereiken. Je hebt jezelf afgesloten voor je omgeving voor je naasten, mentaal niet maar gevoelsmatig wel. Dat geeft eenzaamheid. Als je je aandacht van jezelf naar je omgeving richt, naar de mensen die van je houden opent je hart weer. Verplaats je aandacht, blijf niet op jezelf gericht. Je kunt de deur van je hart niet openen als je energie naar binnen gericht is, de deur gaat namelijk naar buiten toe open.

Eenzaamheid, geluk, rijkdom .... dat zijn allemaal van die berippen die je niet kan staven aan concrete dingen. Het zijn allemaal gevoelens die in je hoofd zitten, of juist niet. Iemand kan slechts één vriend of familielid hebben en zich niet eenzaam voelen; een ander met een overvolle sociale agenda voelt zich eenzaam. Iemand kan huizen, auto's en dikke bankrekeningen bezitten, maar altijd bang zijn te kort te komen; een ander met net voldoende om karig van te leven, voelt zich rijk met allerlei andere - niet materiële - zaken. Iemand kan een goede gezondheid hebben, maar bang zijn ziek te worden; een ander met een slechte gezondheid is gelukkig met een goede dag waarop de zon schijnt en de vogeltjes in de tuin zingen. Conclusie: het zit allemaal tussen de oortjes en we worden wat we denken.