In verschillende religies is een zonde een ernstige of minder ernstige handeling tegen de morele wetten van de godsdienst. De term impliceert ongehoorzaamheid aan God en wordt gebruikt in het jodendom, christendom en islam, maar niet in religies als het boeddhisme en in systemen waarin geen persoonlijke godheid is. De zonde is vaak sterk verweven met de religieuze betekenis van schuld.
Christelijk geloof: Als iemand een zonde begaat, betekent dat dat er wordt ingegaan tegen de wil van God, zoals die in de Bijbel wordt beschreven. Een belangrijk voorbeeld daarvan zijn de Tien Geboden. Tienmaal staat daar Gij zult niet of juist Gij zult.... Zonde kan overtreding van geboden zijn, maar ook het nalaten van het goede.
Het komt voor dat zonden naar gradaties worden ingedeeld. In het Nieuwe Testament noemt Johannes een bijzondere categorie, de zogeheten doodzonde ('zonde tot de dood') (1 Johannes 5:16-17). Welke zonde hij daarmee precies bedoelde schreef hij niet maar blijkbaar gaat het hierbij om die zonde waarbij men God definitief de rug toekeert. Men verliest dan het 'genadeleven' en is dus als het ware geestelijk dood. Een andere categorie zijn de zeven hoofdzonden.
De zeven hoofdzonden zijn:
Superbia (hoogmoed - hovaardigheid - ijdelheid - trots)
Avaritia (hebzucht - gierigheid)
Luxuria (onkuisheid - lust - wellust)
Invidia (nijd - gramschap - jaloezie - afgunst)
Gula (onmatigheid - gulzigheid - vraatzucht)
Ira (woede - toorn - wraak)
Acedia (gemakzucht - traagheid - luiheid - vadsigheid)
Volgens de Bijbel is de dood de straf die de mens verdient voor haar zonden. Vergeving kan echter plaatsvinden door Gods zoon, Jezus Christus. Overeenkomstig het Oude Testament waarin een lam (of een ander gezond dier) werd geofferd om vergeving voor zonden te krijgen, offerde Jezus zichzelf op. Doordat hij na drie dagen weer verrees uit de dood, was dit het teken dat hij de dood (en dus de straf op de zonde) had overwonnen.
Iedere godsdienst heeft zo zijn eigen interpretatie.
Om op je vraag terug te komen:
Vergeving is iets dat je krijgt als de ander of jijzelf je geen verwijten meer maakt. Wat daarvoor nodig is, kun je zelf het beste bepalen. Een excuus, acceptatie of een gang naar de kerk. Het is aan jezelf.