waarom zijn mensen in shock als er een beroemdheid doodgaat? beseffen dezen mensen niet dat IEDEREEN doodgaat?

Ja ik vraag me dat ook geregeld af. Ik bedoel als iemand overlijd vind ik het hoe dan ook erg, maar niet zo erg als sommigen het kennelijk ervaren.

Ik houd het toch op een soort verering waar ik zelf niet aan deelneem. Ik vind heus wel bepaalde mensen heel interessant of ik vind hun muziek of andere werk heel goed, maar het niveau van vereren zal dat bij mij niet bereiken, ik denk dat dat voor een grote groep mensen dan anders ligt of zo.

Het gaat erom WIE er overlijdt. Als 't iemand is 'waar je wat mee hebt' (je bent fan, je had 'm meer gegund, of wat dan ook) dan trek je je dat aan. Dit gecombineerd met iemand die uitermate beroemd is: dan zul je ook uitzonderlijk veek meelevenden zien op TV. Goed voor de kijkcijfers. Allemaal erg logisch. Uiteraard is 't geen letterlijk ongeloof, ze weten heus wel dat ie dood is.

Als iemand heel beroemd is, heb je een beetje het gevoel dat je hem persoonlijk kent. Hij komt tenslotte regelmatig "bij jou" inde huiskamer door bijvoorbeeld het medium televisie!
Dat maakt dat je van binnen een soort band met die persoon hebt, die voor jou een beetje als iets unieks en als iets persoonlijks wordt ervaren. Dat maakt ook onderdeel uit van de reactie.
En het is waar je gaat dood, zoals we allemaal een keer dood zullen gaan. Maar diep van binnen hoop je op iets unieks, wat het bewijs dat je toch langer zult kunnen leven, maar ja, als het zelfs beroemde mensen overkomt, die voor sommige fans toch een onaantastbare status hebben, dan komt het wel heel dichtbij dat het echt zou kunnen gebeuren.
Niet alleen iemand op wie je heel erg gesteld was overlijdt, maar ook confronteert het je met je eigen sterfelijkheid!

Sommige mensen zijn nou eenmaal meer mens dan andere mensen. Niet iedereen is gelijk, niet iedere dode is hetzelfde. Van een talent van wereldformaat die alle lagen, rassen, standen van de bevolking van de wereld aanspreekt gaat een enorme kracht vanuit. Onze fijnste momenten van de eerste kus tot het mooiste moment van je leven is gedeeld met deze artiest die voor de achtergrondmuziek zorgde. Daarmee verlies je iemand die je hoog hebt zitten maar ook iemand die voor de progressie van de mensheid heel veel heeft betekent. Dus daarmee is het voor ons allemaal een groot verlies. Want helaas we zijn niet allemaal weggelegd om zoveel betekenis te hebben in dit leven. En bij het sterven van iemand als Michael voel je dat maar al te goed.

Ik moet je zeggen dat ik toch ontdaan was van de dood van die belgische Yasmine al was het maar de tragische manier waarop. Iemand die alles leek te hebben, alles leek te kunnen maar niet kon leven met het feit dat wat ze zooooo graag wilde niet kon hebben en niet kon afdwingen en van intens verdriet zich van het leven ontnam. Zooooooooo ge-focussed op het weinige wat niet volgens haar wil verliep en compleet blind voor alle zegeningen die het leven haar had gegeven en omgeven door vrienden en vriendinnen. Mensen willen niet geconfronteerd worden met de dood denk ik, ze zijn verbaasd als er iets dagelijks gebeurd.

En wat te denken van mensen die een condoleance register tekenen, soms ook van mensen die ze nooit hebben gekend totdat de dood in het nieuws kwam.

Ik denk dat dat komt omdat deze mensen zich zó identificeren met die beroemde persoon, dat ze compleet van slag zijn als die persoon doodgaat. Ze missen dan ahw een deel van zichzelf.
En hoewel je weet dat iedereen dood gaat is het tóch altijd een slag als het gebeurt. En hoe dichterbij de gestorvene staat hoe groter de slag. En iemand waarmee je je in hoge mate identificeert staat behoorlijk dichtbij. Al ken je die persoon niet echt persoonlijk.

Het kan maar één reden hebben, ze hebben het niet door dat anderen sterven, laat staan dat ze zouden beseffen dat er eens een krantenbericht zou kunnen verschijnen waarin hun eigen overlijden beschreven staat...

Raar, maar waar...

Het heeft een stukje met identificatie te maken denk ik. Verwant met bijvoorbeeld de muziek, herinneringen daaraan. De dood komt in de meeste gevallen onverwacht, dat is wat het shock-effect en ongeloof veroorzaakt. Niet zozeer het feit dat iemand overlijdt, want dood gaan we allemaal. Niemand wordt overgeslagen, beroemd of onbekend.

Omdat er dan weer iets te doen valt in komkommerland.
He lekker, er is weer een beroemdheid dood, dan kunnen we weer fijn de hele dag het laatste 'nieuws' volgen, en zwelgen in ons 'verdriet'!
Het valt me op dat het ook bepaalde type mensen zijn die zo zwelgen in dit soort gebeurtenissen.

Het is altijd vervelend en rot als iemand doodgaat (al is het evengoed doodgewoon om dood te gaan, maar dit terzijde).

Voor veel mensen echter zal de dood eerder als een verlossing komen (neem bv Jackson). ik zou zeggen: Wees blij voor de man dat hij uit z'n lijden is, en nu verder tot de orde van de dag.
Laat verdriet en begrafenis voor z'n familie en vrienden.

het komt doordat iets heel belangrijks in hun leven ineens weg is en dat is een schok, die mensen soms moeilijk kunnen verwerken. stel je maar dat jouw vriend(in) opeens dood is. dit is nogal een extreem voorbeeld maar voor sommige mensen is die artiest even belangrijk.

het is volgens mij geen shock maar een vorm van hysterie, zie Korea. In de westerse beschaving is het vooral schrik, boosheid, ontkenning en verdriet.

Ze kunnen laten zien hoe sociaal ze zijn.

Hun leven krijgt meer waarde wanneer zij later kunnen zeggen: "ik was erbij op de dam, na het overlijden van ...".

Het geeft een stukje sociale status.

Toegevoegd op 27-06-2009 13:06:01
Je ziet ook aan de reacties van de BN'ers dat ze het gebruiken voor hun eigen PR.

Ze steken zo'n dooie continue veren in de poepert.

Omdat mensen kuddedieren zijn (althans de meeste). Als er 1 begint te janken, jankt de rest vrolijk mee. Lekker interessant doen.

Ja maar die mensen ken je niet ook al is het even erg. ik vond het ook erg toen mj overleed omdat sinds dat ik geboren bent is hij er al. Altijd op tv, iedereen heeft het over hem. hij is een van de belangerijkste mensen in de muziekwereld. Iets wat als een draadje door je leven heen gaat raakt je als is het maar een klein draadje. Een onbekend iemand is geen draadje die ken je niet iemand als mj wel. net zoals meerdere bekende. En mensen etc. dichtbij jou zoals vrienden familie zijn natuurlijk dikke draden.