Waarom zijn vrouwen vaak misselijk in de eerste drie maanden van hun zwangerschap?

Dit komt omdat door de groei van de feutus de maag in de verdrukking komt. En het enige tijd vergt voordat het lichaam is ingespeelt op het feit dat er misschien wat minder gegeten en/of gedronken moet worden. Aldus mijn docent 'Maatschappijleer' lang geleden...

Er wordt nog steeds onderzoek naar gedaan, maar zeker zijn de wetenschappers er nog niet van...

Ik heb wel een link voor je gevonden:

http://www.medicinfo.nl/%7B209d93e9-c0f8-4c54-8681-3b55d7ea943a%7D/.

Over het algemeen wordt gedacht dat dit door het zwangerschapshormoon HcG komt dat na drie maanden in concentratie vermindert. Andere hormonen die een rol kunnen spelen zijn Oestrogenen.

Maar het verklaart niet waarom sommige vrouwen er minder last van hebben. De hormonen zouden dan o.a. het braakcentrum in de hersenen kunnen beinvloeden.

Andere zaken die voor de misselijkheid kunnen zorgen zijn:

- klep slokdarm en maag werkt niet goed. Hierdoor krijg je sneller zuurbranden doordat het maagzuur sneller in de keel komt.

- Misselijk voor bepaalde geuren.

Toegevoegd na 1 uur:
Ter compleetheid:

hCG-concentraties in serum (bloed) groter dan 10 E/l en in de urine groter dan 50 E/l betekenen biochemische zwangerschap. Hierop zijn de zwangerachapstesten gebaseerd.

In de vroege fase verdubbelt de hCG-concentratie per twee dagen. Bij normale zwangerschap stijgt de hCG-concentratie in het serum (bloed) tot 100.000-200.000 E/l in de negende à tiende week en daalt dan weer sterk tot 10.000-20.000 E/l.

Het hormoon HCG is niet de enige oorzaak van de misselijkheid.

- Grote snelheid van lichamelijke veranderingen
Ook de grote snelheid waarmee de lichamelijke veranderingen bij een zwangere vrouw plaatsvinden speelt een rol, bijvoorbeeld in bloedsomloop en spijsvertering.

- Verband tussen misselijkheid en bepaalde factoren
Verder lijkt er een verband te bestaan tussen het optreden van misselijkheid en bepaalde psychologische en emotionele factoren.

Bronnen:
•Heineman MJ, Obstetrie en gynaecologie. Derde herziene druk. Elsevier/Bunge. Maarssen, 1999.
•Treffers PE en Prins M, Praktische Verloskunde. Tiende herziene druk. Bohn Stafleu van Loghum. Houten, 1999.
•Smulders B en Croon M, Veilig Zwanger. Zesde druk. Kosmos-Z&K UitgeversBV. Utrecht, 2002.

Mogelijke oorzaken zijn:

- het hCG-gehalte (zwangerschap hormoon)
- een stijgend oestrogeengehalte
- veranderingen in spijsvertering
- misselijk door gevoeligheid door geuren
- tekort aan vitamine B6

Met de nadruk op mogelijk, want men weet nog steeds niet zeker waarom de één wel misselijk is en de ander niet.

Misselijkheid aan het begin van de zwangerschap is waarschijnlijk geevolueerd in mensen om te voorkomen dat de emrbyo te veel in aanraking komt met gifstoffen. Mensen experimenteren veel met hun dieet (Kan ik dit eten, en dat) wat ook blijkt uit de brede range van voedingsbronnen die we benutten. Echter, een enbryo kan hier niet goed tegen. Door een mens gevoeliger te maken voor bepaalde groepen eten zullen deze vermeden worden, en zal er meer vet verbruikt worden voor de groei.

Een ander theorie geeft aan dat door de placenta van weinig voeding te voorzien in de eerste maanden van de zwangerschap, deze in latere stadia beter in staat is de embryo van voeding te voorzien, end e embryo's groter en sterker worden. Vanuit dat oogpunt kan het gewoon zijn om de placenta 'op dieet' te houden.

Ik ben een beetje verbaasd over de meeste antwoorden, op het hormonen-verhaal van HCG na, omdat ik dacht dat het toch algemene kennis was. Zit ik dan mis? Maar vooruit: naar ik heb begrepen heeft de misselijkheid te maken met het proces van innesteling van het bevruchte eitje in de baarmoederwand en alles wat daar lichamelijk in balans met twee "lichamen" mee te maken heeft.
Want; en dat is heel gek je goed voor te stellen: een mensenlichaam / vrouwenlichaam reageert met anti-stoffen op een NIET lichaams-eigen zeer snel groeiend, celdelend 'object' in het lichaam zelf. Het is cru te vergelijken maar in verschijnsel ontstaan er naast en in de vreselijk intensieve hormoon-santekraam een lichamelijke reactie op het razendsnel zich delende klompje cellen (het kind) dat beschermd maar ook "aangevallen" moet worden; zoals ook gebeurt met (vergeef mij) tumoren.
Maar op een gegeven moment is er een zekere balans ingesteld van "co-existentie" en groeit de baby tegen de klippen op (is ook een kwantiteitverschijnsel), en ja: dan pas bereikt de foetus de maag en dàn eventueel etc. Maar dat is het punt zozeer niet.
Daarom ook vind ik het logisch dat men zegt: hoe heftiger misselijk in de eerste 3 maanden (cruciale termijn voor spontane abortus) hoe steviger de innesteling van het vruchtje in de vrouw en het 'fundament' voor groei.
Er spelen biologisch gezien echt heel andere mechanismen een rol dan de 'overwegingen vanuit de roze wolk', dat weet ik wel. En daarom ook: een èchte vrouw heeft wat mollige "stevigheid" bij te zetten (n'n goeien kont) in die strijd, en de skelet-achtigen halen bakzeil. Laatstgenoemden worden onder een bepaalde grens van lichaamsgewicht ook never-the-nooit-niet zwanger: de eisprong stopt. De "natuur" corrigeert zichzelf.