Als de zorg voor een ander je teveel dreigt te worden maar er is geen andere mogelijkheid, wat is dan wijsheid?

Mag ik vragen wat voor zorg? Is het mentaal dat het niet meer op te brengen is of heb je lichamelijk klachten dat het niet meer lukt. Gaat het om iemand met een ziekte, verslaving of handicap? Gaat het om je ouder of je kind? Of staat het verder van je af?

Het is vaak wel mogelijk om via een persoonsgebonden budget zorg in te kopen zodat je zelf wat ruimte krijgt om wat lucht te krijgen. Maar dat is wel heel situatie afhankelijk. Vandaar mijn voorgaande vragen.

Als je zorg niet meer aan kunt is het altijd wijsheid om wat afstand te nemen, echter zijn er situaties dat dit niet kan (bv die iemand ligt op sterven). Toch is het dan goed om voor jezelf tijd te nemen en eventueel met (een professioneel) iemand hierover te praten. Misschien kun je daardoor juist ook wat ruimte krijgen.

Toegevoegd na 12 uur:
Ja, dat is een lastige situatie. Zolang iemand zijn eigen beperking/ handicap niet wil inzien is het moeilijk deze persoon te overtuigen.

Kijk, als het een handicap is waarbij deze persoon zonder hulp niet vooruit komt is de oplossing hem/haar tegen de eigen beperkingen aan te laten lopen. Dit kun je doen door juist een keer niet te komen.

Echter neem je dan ook het risico dat het geheel uit de hand loopt. Hetzelfde gevaar dreigt wanneer men mentaal zover er vanaf is dat reëel nadenken geen optie is. Dan is het hartstikke link om deze persoon alleen te laten.

Toch denk ik dat het voor je zus nu belangrijk is dat ze de zorg tijdelijk en/of gedeeltelijk uit handen geeft zodat ze, al is het maar een uurtje of twee, even tot rust kan komen.

Claimt degene waarvoor ze zorgt dat zij de enige is die kan helpen, kan ze de reactie geven dat ze nu even voor zichzelf moet opladen en daarna weer beter kan zorgen.

Is het een mogelijkheid dat jij een avond in de week of een avond in de twee weken de zorg een paar uurtjes overneemt onder het motto ik kom even gezellig kletsen? Zodat je zus even tot rust kan komen?

Daarnaast ben ik benieuwd of de huisarts niet wat kan betekenen? Al is het maar aan de persoon waarover het gaat te melden dat je zus overwerkt is en wat tijd voor haarzelf moet nemen? Dan laat je het probleem bij je zus en de ander hierdoor in zijn/haar waarde. Diegene heeft dan niet meteen door dat de zorg voor hem/haar te zwaar is geworden.

Ik wens jou en je zus veel sterkte toe.