Wat te doen als je partner tegen je zegt dat hij minder van je houdt?

Question

Ik ben zwanger en ik doe vreemd (hormonen?): agressiever, jaloerser etc. Toegeven, ik ben onredelijk en onuitstaanbaar geworden...en hij tolereert het niet langer. Hij zegt dat de pijn zijn liefde voor mij al een beetje heeft overwonnen... Hij heeft geen hoop meer... Het deed zoveel pijn om dat aan te moeten horen. :(
Ik twijfelde nooit aan ziijn liefde, maar nu dus wel...
Mijn hart is gebroken, maar ik wil hem toch niet kwijt...
Ik hou nog steeds van hem...
Ja, het is mijn leven dus ik alleen moet weten wat ik ga doen, maar ik vraag jullie toch om advies. Ben in de war.

 · Accepted Answer

Ik ben sinds 5 maanden vader van een prachtige zoon en heb dus ook 9 maanden lang een zwangere vrouw gehad die last had van de bekende zwangerschapshormonen. Het zijn juist deze hormonen die ervoor zorgen dat een vrouw last heeft van hoofdpijn, misselijkheid, vermoeidheid en overbezorgheid. Ook zorgen de hormonen ervoor dat een vrouw haar tranen niet in bedwang kan houden tijdens een romantische of emotionele film of feller zal reageren in bepaalde situaties. En ja, vaak is de partner van de zwangere vrouw dan de dupe!

Een zwangere vrouw kan hier weinig tot niets aan doen. Gedurende de 9 zwangerschapsmaanden gebeurt er immers ontzettend veel in haar lichaam. Ze laat een mensje groeien in haar buik en heeft zelf het meeste last van al die kwaaltjes en onzekerheden. Tijdens die periode is het enorm belangrijk voor haar dat ze een partner heeft die er voor haar is, begrijpt dat ze last heeft van de verschillende kwaaltjes en haar (juist tijdens die 9 maanden) neemt zoals ze is.

De reactie van jouw partner kan ik niet begrijpen. Wellicht had hij zich beter moeten inlezen, er zijn immers honderden boeken geschreven die zowel een vrouw als man voorbereiden op de 9 zwangerschapsmaanden. Ik heb ook alle beschikbare informatie doorgespit, heb tientallen boeken gelezen (Kluun was overigens een van mijn favoriete boeken) en een paar prachtige NCG-documentaires bekeken. Ik wist dus goed dat het lichaam van mijn vrouw overgenomen zou worden door hormonen die haar gedrag (ingrijpend) zouden veranderen. Ik had hier begrip voor (en ja, ook ik heb 100x tot tien moeten tellen) en dacht vaak aan het kleine wondertje in haar buik als ik weer eens een grote mond kreeg wanneer ik per ongeluk een glas water liet vallen of het vlees te lang gebakken was...

Wat jullie moeten doen is praten, praten en nog eens praten. Daarna moeten jullie (vooral jouw partner) samen wat zwangerschapsboeken doornemen of ervaringen uitwisselen via de verschillende zwangerschapssites. Ga ook eens wat leuke dingen doen met z'n tweeën (lekker eten of gewoon naar de bioscoop). Jullie kunnen en zullen dit zeker op de juiste manier oplossen, binnenkort worden jullie immers de trotse papa en mama van een prachtig kindje. Geloof mij dat zo'n klein wondertje alle problemen in de wereld in een klap oplost.

Veel succes.

 · Answer

Als jullie nou allebei eens proberen om een beetje meer rekening met elkaar te houden? Dus dat hij probeert om zich niet te persoonlijk aangevallen te voelen door jouw woorden/daden, en dat jij probeert om wat minder agressief/jaloers te zijn. Want je geeft zelf al toe dat je dat nu meer bent dan anders... dus eigenlijk ben je niet helemaal jezelf.

En vooral (op een redelijke, volwassen manier) met elkaar praten, zodat je van elkaar weet wat je dwarszit.

En vooral (op een redelijke, volwassen manier) met elkaar praten, zodat je van elkaar weet wat je dwarszit.

 · Answer

Een betere wereld begint bij jezelf. Probeer zelf wat minder geagiteerd te reageren op wat je partner zegt of doet.

En dan hopen dat hij ook dit principe aanhoudt.

 · Answer

Slechts één oplossing :uitpraten , dialogeren, communiceren.Zo veel  mogelijk. en op een eerlijke manier;

 · Answer

Volgens mij moet een zwangere vrouw alle steun krijgen van haar man. Verder moet de man rekening houden met de emotionele toestand van de zwangere vrouw.

Als de gevolgen van de zwangerschap oorzaak zijn van de "breuk", dan is er volgens mij nog niet zo gek veel aan de hand.
Jullie moeten samen door deze periode heenkomen. Als het kind geboren wordt breekt een hele nieuwe periode aan, waarbij jullie niet op elkaar gefocust zijn, maar beiden op het kind gefocust zijn. Dit neemt de druk wellicht weg (afleiding) en de band kan zelfs hechter worden, door de samenwerking en de liefde die jullie met je kind delen. Er is dus genoeg toekomst lijkt me.

Waar je mee moet beginnen is je op de geboorte van het kind focussen in plaats van het moment zelf. Want het is nu een chaotische tijd, waarbij jullie beiden niet objectief jullie relatie kunnen overzien.

Hou je maar vast aan het idee dat relaties door diepe dalen moeten gaan om tot grote hoogtes te leiden, waarbij jullie kind een hoogtepunt zou kunnen worden.

 · Answer

ik ben ook zwanger en weet nu precies hoe jij bent, ik ben ook veel prikkelbaarder geworden.
was bij de 1e ook zo, maar als jij straks weer jezelf bent (paar maand na de bevalli g) vergeet je dit alles en hopelijk hij ook, het is een fase het is niet wie jij bent, en al zeker niet wat je blijft.
veel succes kop op.

x 13.5 wk

 · Answer

Denk goed na wat eigenlijk je doelen zijn. 
Ik vermoed (hoop) dat je doel is dat hij van je houd.

Probeer bij ALLES wat je doet eerst even te denken, desnoods tot drie tellen, en even nadenken: wat ik NU ga doen, draagt dat BIJ aan het doel of werkt het TEGEN?

Je weet dat je veel impulsiever reageert dan normaal, dus even je voet op de rem houden en de nadenk-actie doen. 
Je hoeft zeker geen doetje te worden, hij mag ook rekening met jou houden, dat zal allemaal wel, maar het hierbovenstaande kan jij DOEN om het beter te laten lopen.
Dan heb je het toch weer enigzins in de hand:) Iets kunnen doen geeft vaak een wat geruster gevoel.

Voorbeeldje: Als je weer eens 'jaloers' wilt uitvaren, dan doet de reden waarom dat gevoel er is niet eens toe, en zelfs niet of je wel of niet gelijk hebt. 
Wat er WEL toe doet is of je uitvaren dan BIJDRAAGT aan zijn "van jou houden'. Vermoedelijk niet. En dat besef maakt je dan al wat rustiger misschien.

 · Answer

Ik schrik een beetje van de onvolwassen reactie van je man als ik eerlijk ben, een plaatsvervangende schaamte maakt zich meester van mij. Hij moet heel erg goed wetewaar je onredelijkheid vandaan komt die bovendien heel erg tijdelijk is. Ik hou helemaal niet van dat softe geneuzel waar wordt gezegd dat samen zwanger ben (krijg het bijna mun bek niet uit) maar het is natuurlijk wel zo. Ik hoop en verwacht dat zijn apathie verdwijnt zodra de baby er is, dat werkt verkwikkend en dan ben jij ook weer wat redelijker neem ik aan.

 · Answer

Raquel, Het is niet makkelijk hé...  Je bent zo kwetsbaar en je hebt alle hulp gebruiken die je maar kunt krijgen en dan krijg je dit te horen ook nog... Ik neem aan dat dit het eerste kind is van jou en van hem, dus dat hij de vader zal worden... Het kan zijn dat hij gewoon eerlijk is en niet goed raad weet wat hem overkomt... Een man wordt pas vader als hij zijn product hoort huilen in de wieg, eerder niet... Vrouwen krijgen vele maanden om er vast aan te wennen en leven al veel eerder in de realiteit van het moederschap...
Het kan ook zijn dat hij een tikje bang is voor wat hij veroorzaakt heeft, in deze wereld die zo hard en gewelddadig is, is het niet mis om nu zwanger te zijn of vader te worden... Dus dat is nu nogal wat... 
Er is maar één ding, kijk naar wat je hart zegt, heel goed voelen en wedervoelen, als er een ja is, gewoon doorgaan met wat je aan het doen bent met de man naast je, hij komt er wel weer bij als jij je mannetje maar staat... Is er een nee en weet je dat zeker, dan kun je het beste gaan zeggen dat het over is en dat je hem niet meer wilt, hoe langer dat je nog doordrentelt met hem erbij, hoe erger dat het wordt... En je weet, een nee bleef nee, dus maatregelen nemen hoe sneller hoe beter... Had jij je totaal vergist, (kan eigenlijk niet, vrouwelijke intuïtie klopt altijd), maar mocht het zo zijn dat je vriend toch deugt en met jou verder wil, dan kun je nog altijd terugkomen op je besluit, maar dan moet hij wel laten zien dat het nee in een ja verandert en dat moet meteen en resoluut zijn... 
Dus jij weet, zoals je al zei, maar jij voelt ook als enige, niemand kan dat voor je en niemand voelt ook voor je... De enige dat ben jij... En als je het mij vraagt, ik weet het allang, wat je moet doen, maar jij moet het ontdekken, niet ik, maar jij moet dit pad lopen en daarvan leren...

Jij weet het al, maar je wil bevestiging van deze gemeenschap, maar jij weet het al heel goed... Doe wat je moet doen, ga ervoor, ga ervoor, hetzij voor wat er is, hetzij voor wat komen gaat, op jouw manier, want jij bent het die het neer moet zetten in alle opzicht...

succes met je pad...

 · Answer

Heeft dit echt te maken met je gedrag of kan hij misschien niet wennen aan het idee dat hij straks een stuk van zijn vrijheid en /of aandacht kwijt is .
Als jij aan zou geven dat je niet reageert zoals normaal omdat je je anders voelt zou het triest zijn als hij daarom minder van je houdt.
Ik zou een goed gesprek aangaan en aangeven dat je nog steeds veel van hem houdt maar niet in je normale doen bent.
Vraag ook of hij tegen het vaderschap op ziet en betrek hem in de zwangerschap.

Hoop dat jullie er uit komen.

 · Answer

Jullie kunnen hulp zoeken van een relatietherapeut. Het gevaar als je niets doet, is dat hij iemand anders vindt die hem wel begrijpt. Het zou jammer zijn als je relatie verloren zou gaan vanwege deze tijdelijke crisis. Uit onderzoek blikt dat partners meestal niet gelukkiger worden na een breuk. Je moet dus echt werken aan je relatie.

Wat te doen als je partner tegen je zegt dat hij minder van je houdt?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (10)

Weet jij het beter..?