at moet je doen als je ouders niet tevreden zijn met je vriend???

Question

hallo,
Ik ben een meisje van 22 jaar, ik woon nog samen met mijn ouders. ik heb al 3 jaar een relatie met een jongen en het gaat heel goed in onze relatie. we willen heel graag trouwen, maar mijn ouders accepteren de jongen niet en ik wil heel graag met hem trouwen. Ik heb echt van alles geprobeerd maar ik kan mijn ouders nog steeds niet overhalen.
De jongen komt uit hetzelfde land, alleen het geloof is beetje anders.
Ik zit er echt mee ik hoop dat jullie mij hiermee kunnen helpen.

 · Answer

je bent een vrouw van 22 die al 3 jarig relatie hebt,
je geeft aan dat je heel gelukkig bent met hem en met hem wilt trouwen.
Ik zou zeggen ga ervoor.
Het si wel jammer dat je ouders hem niet accepteren zoals dat hij is maar jij moet je leven nog leiden jouw ouders hebben hun leven al gehad en hun eigen keuzes erin mogen maken en nu is het jouw beurt.
Ik denk dat je ouders hem wel eens een keer zouden gaan accepteren als jullie getrouwd zijn en kinderen krijgen.
Iedere ouder vind het moeilijk als hun kinderen ouder worden en volwassen .
Leg je ouders uit wat je voor hem voelt en dat jij volwassen genoeg bent om nu je eigen keuzes te maken.
Ik hoop voor je dat alles snel goed komt.
Ik zou zeggen GA ERVOOR
groetjes

 · Answer

Als je gek bent op die jongen, gewoon doorzetten.
Je bent volwassen! Niemand kan jou zeggen van wie je moet houden, zelfs je ouders niet!
Ik zou z.s.m. zelfstandig gaan wonen, snap dat de situatie nu namelijk wat lastig is.

 · Answer

om het heel rot te zeggen is het hun probleem en niet die van jou.

Als zij na 3 jaar nog steeds moeilijk doen over die jongen dan is dat hun probleem en moet jij je niet laten tegenhouden door je ouders.

zij moeten inzien dat jij echt gelukkig bent met deze jongen en een verder leven met hem wilt opbouwen. Als zij niet gelukkig voor je kunnen zijn is dat in mijn ogen heel zwak.

Wees jezelf en heb vrede met het feit dat ze het misschien niet leuk vinden als je met hem trouwt, maar het is jouw leven en jij moet doen wat goed voelt.

 · Answer

Je bent oud genoeg om je eigen keuzes te maken en als jij super veel van je vriend houdt en met hem wil trouwen moet je dat vooral doen!

Ik kan me wel voorstellen dat je er heel erg mee zit, ik heb ook meegemaakt dat mijn ouders mijn vriend maar niets vonden (hoorde ik trouwens pas achteraf toen ik het uit had met hem en niet meer samenwoonde) en dat heb ik heel erg gevonden. Je wilt toch graag dat je ouders en je vriend het goed met elkaar kunnen vinden.
Nogmaals het is jou leven en ik zou ook zeggen ga ervoor!

Ik hoop voor jou dat je ouders hem over een tijdje anders kunnen gaan zien en dat ze hem in hun hart kunnen sluiten.

 · Answer

Wat moet je doen? Je eigen beslissingen nemen, en je ouders vertellen dat JIJ met hem leven moet, niet zij. Dat ze je kwetsen door zich zo rigide op te stellen.

En hen verder lekker in hun sop gaar laten koken. Ik vind het namelijk een extreem beperkte visie om de vriend van je dochter af te keuren. Wat hebben zij daar nou mee van doen.

Is het een nette jongen? geen crimineel? Dan hebben ze wat mij betreft niks meer te zeggen.

Krijg je hun steun niet... dat is dan HUN verlies.

(sorry, maakt mij boos, ouders die veroordelen. )

Toegevoegd na 13 seconden:
Zijn ze vergeten dat liefde mooi is?

 · Answer

Ik zou beginnen met op jezelf te gaan wonen. Niet samenwonen, gewoon een tijdje zelfstandig. Dan kun je letterlijk én emotioneel wat meer afstand nemen van het oordeel van je ouders, en hopelijk geeft het je ouders de gelegenheid om te zien dat je geen klein meisje meer bent. Want hoezeer het ook waar is dat alleen jij kan beslissen met wie je trouwt, het is ook waar dat je ouders je hele leven lang je ouders blijven.

Ik raad speciaal aan om zelfstandig te gaan wonen en niet te gaan samenwonen, omdat het klinkt alsof samenwonen nu erg gevoelig zou liggen. Dat zou het moeilijker maken voor je ouders, niet gemakkelijker.

Ik raad speciaal aan om zelfstandig te gaan wonen en niet te gaan samenwonen, omdat het klinkt alsof samenwonen nu erg gevoelig zou liggen. Dat zou het moeilijker maken voor je ouders, niet gemakkelijker.

 · Answer

Ik denk, dat heel veel dochters hiermee te maken hebben/krijgen : geen enkele man is ooit goed genoeg voor HUN dochter. Tenzij ze hem zelf hebben uitgezocht, of, zoals ik wel eens verzucht heb, zelf in elkaar zouden kunnen knutselen....
Mijn eerste 'echte' vriend had een tamelijk streng-traditioneel geloof, terwijl wij thuis meer humanistisch grootgebracht zijn, en dat was dus 'foute boel', want, aldus mijn vader, 'hij geloofde in sprookjes en dacht niet na'....
Ik ben al heel jong op mezelf gaan wonen daardoor : ik was 17....
Na een vijftal jaren is het uitgeraakt, en is mijn leven nogal anders gaan lopen, dan tot die tijd te voorzien was. Wat hébben ze nog vaak verzucht, wat een 'goeie knul' die eerste vriend toch achteraf gezien was : wat haalde ik voor rare figuren in huis, nadien....

Dus, zoals al vaak gezegd hierboven : maak je eerst vrij van je ouders, ga op eigen benen staan, en groei toe naar een leven met een partner. Anders heb je nooit zónder 'toezicht' geleefd, zonder je aan te passen aan huisregels (nu) en compromissen (samenwonen met je vriend, of trouwen)

Je bent een sterker, evenwichtiger mens, als je een tijdje je eigen wereld regelt, inricht, en er in leeft. En daardoor een evenwichtigere partner, als je na een tijd gaat samenwonen.

 · Answer

In de eerste plaats moeten je ouders zich eens afvragen hoe ze het gevonden zouden hebben als één van HUN ouders HUN huwelijk hadden willen tegenhouden.

Het huwelijk is een 'zaak' van liefde en als jullie ervan overtuigd zijn de liefde van jullie leven in elkaar te hebben gevonden..volg dan gewoon jullie hart en trek je niets aan van vrienden, vriendinnen, ouders enz. enz.

Jullie verbintenis, jullie huwelijk is iets van jullie en moet allesoverkoepelend zijn. Niemand anders dan jullie mogen bepalen hoe jullie je leven samen gaan opbouwen.

Als zijn geloofsovertuiging niet die van je ouders is, maar voor jou geen obstakel vormt...trouw dan fijn met elkaar..maar nodig mij wèl even uit op jullie feest, haha.

Toen ik mijn huidige echtgenote leerde kennen en een liefdesrelatie met haar kreeg waren mijn schoonouders ook niet echt blij met mijn komst.

Later zijn de verhoudingen perfect geworden en kon ik uitstekend met hen overweg.

We zijn ondertussen al bijna vierenveertig jaar heel gelukkig getrouwd..dus was er destijds alle reden om het door te zetten.

Vooral als er kindertjes komen..wordt alles vanzelf weer okay..

Veel geluk, wens ik jullie..en nu snel gaan trouwen, hoor..

Groet,

Ton

 · Answer

Eens komt de tijd dat de jongen uitvliegen uit het nest.
En na een paar keer bijvoederen vliegen ze elk hun eigen toekomst tegemoet met vallen en opstaan.

Met mensen ligt het iets anders, er komt meer om de hoek kijken.  Het is moeilijk om te accepteren dat kleine kinderen groot worden en eigen plannen maken voor de toekomst.

Jij hebt gekozen voor jouw prins op het witte paard,
en jullie gaan aan jullie eigen toekomst beginnen.

Zijn er genoeg inkomsten om huisvesting en andere vaste lasten te bekostigen, ga dan trouwen en op jezelf wonen.

Trouw vanuit je ouderlijk huis mede uit respect voor jouw ouders.  Overleg met jouw ouders en zijn ouders.

Niet elk kind neemt geloof of traditie over als een vanzelfsprekend iets.

Beloof dat je dat wel zult doen, maar wees vrij om dat zelf in te vullen.

Om de vraag compleet te maken zijn we ook benieuwd 
naar hoe het is afgelopen.

Succes.

 · Answer

je bent 22 jaar dus al volwassen en je ouders moeten dan accepteren dat als jij gelukkig bent met je vriend dan moeten hun blij zijn voor jou..je hebt immers al 3 jaar een relatie en als het allemaal goed is dan is er toch niks aan de hand. als je ouders iemand op geloof gaan afkraken dat is het discriminatie van iemand met geloof. zolang jij gelukkig bent met hem moeten hun ook gelukkig zijn voor jou

 · Answer

Als jullie band zo sterk is , dan moeten jullie er voor gaan , en jullie hart volgen ! Maar de verstandhouding tussen je ouders en je vriend , straks dan je man zal dan waarschijnlijk een spanningsveld blijven , al zullen ze het moeten accepteren . Ook zullen ze teleur gesteld zijn in jou , want jij bent hun dochter , en jij trouwt met iemand die niet hun ideaalbeeld vertegenwoordigt . ( Zo zijn over het algemeen ouders , willen mee beslissen in een belangrijke levensfase ) Als jullie hier sterk genoeg voor zijn , alvast veel geluk en gezondheid ! Gr.

sterredag · Answer

Het is een beetje jammer dat je niet verteld wat de reden is dat je ouders deze jongen niet accepteren. Het is dan wel lastig om een goed advies te geven.

Je mag van je ouders verwachten dat ze je steunen in je keuzes en je moet ook niet vergeten dat je ouders er zijn om jou te beschermen. Daarnaast is het soms voor ouders erg moeilijk om dat beschermen los te laten als hun kind ouder worden.

Het is makkelijk zeggen, je ouders moeten het accepteren en je moet gewoon voor je eigen ding gaan, wat wel waar is en als het makkelijk zou zijn, had je dit waarschijnlijk al gedaan.

Ik weet ook niet hoe je verder staat ten opzichte van je ouders. Ik zou zeggen knoop een gesprek met hun aan.

- Toon begrip voor het feit dat ze jouw ouders zijn en ze dat je willen beschermen.
- Leg uit dat je echt gelukkig met hem ben en onderbouw ook waarom dat zo is.
- Vraag hun om jou te steunen in deze relatie, dat ze jou het beste kunnen helpen met het accepteren van jullie relatie omdat als het moment komt dat het misschien toch mis gaat, je graag naar hun toe wil kunnen gaan met jou verhaal.
- Leg uit dat je jullie band belangrijk vind EN dat je de band met je vriend ook belangrijk vind.
- Vraag hun om je te steunen in de stap naar zelfstandigheid en het maken van je eigen fouten
- Leg hen uit dat je liefde voor hun niet minder wordt hier door.

Ik wens je veel sterkte!!

 · Answer

Als je het allebei graag wilt en er goed over na hebt gedacht. Waarom niet?
Het hangt er wel vanaf hoe oud je vriend is als hij minimaal 18 is, is dat geen probleem.
Anders word het lastiger.

 · Answer

Gewoon doen wat je zelf wilt. Ik ben 4 jaar samen waarvan 3 jaar getrouwd en mijn moeder accepteert hem nog steeds niet. Jammer voor haar, want ik ben gelukkig met hem. Vergeet niet dat je verder leeft met je geliefde niet met je ouders. Ze zullen hem ooit toch aanvaarden als ze jou graag zien hoor.

veel geluk

groetjes

veel geluk

groetjes

 · Answer

".....alleen het geloof is een beetje anders...".

Als jullie allebei je geloof - of juist niet-geloof - echt serieus nemen ,wat betekent dat je geloof ook een grote rol in je hele leven speelt en in de belangrijke beslissingen die je in je leven moet en gaat nemen, dan is dit zo ongeveer het understatement van de eeuw.

Natuurlijk zijn de problemen tussen een katholieke jongen die er niet zo veel meer aan doet en een gereformeerd meisje dat zich weinig aan de kerk gelegen laat liggen tegenwoordig inderdaad geen probleem meer, en volgens mij ook niet meer voor veel ouders. In een dergelijk geval kun je gerust een relatie overwegen, zeker als je allebei weet dat het geloof voor jullie beiden meer iets van je verleden is, dan iets belangrijks voor je toekomst.

Er zijn echter ook legio minder liberale combinaties denkbaar (strengelovige artikel 31 of zelfs sekte-achtige religies als de Noorse broeders, strikt volgens de voorschriften levende moslims, orthodoxe joden) waarmee het onderling een stuk minder eenvoudig samenleven is. Dan is de verkeringstijd misschien nog leuk, maar daarna begint de ellende . En wie dan precies welk geloof heeft, maakt niet eens zo veel uit. Prolemen ga je er gegarandeerd mee krijgen.

Niet zo raar dus, dat je ouders zich er tegen verzetten. En alleen jij weet door heel diep in je hart te kijken of religie, in welke vorm dan ook, een factor is in jullie relatie, en of jullie daar mee om kunnen en willen gaan. Wie weet slaan je ouders de plank helemaal mis - en dan wordt het tijd om op eigen benen te gaan staan ,wat sowieso geen schande is op de 22e - maar misschien hebben ze ook wel ene klein beetje gelijk.

Hoe dan ook, als er verschillen tussen jullie zijn van dien aard, is het in eerste instantie verstandig eerst maar eens een poosje te gaan samenwonen. Dan kun je later altijd nog een dergelijke grote stap overwegen, als je weet hoe het op lange termijn gaat lopen.

 · Answer

Als je van hem houd en wil trouwen, dan moet je je niet laten tegen houden!
Met hem ga je samenwonen, gelukkig samen zijn en oud worden!

Misschien moet je eens je ouders eens duidelijk maken wat je plannen zijn. Gewoon zeggen dat je met hem wil trouwen/samenwonen of wat dan ook. 
En dat wat hun er ook van vinden je het toch zal doen, want je bent oud genoeg. 
Alleen zeg er wel bij dat je heel erg hoopt dat ze hem zullen accepteren. En dat als ze hem niet accepteren dat het jou pijn doet en ze je teleurstellen. Het zijn immers je ouders! 
'ouders horen hun kinderen vanaf een bepaalde leeftijd te steunen en geluk toe te wensen in het leven, wat hun (goede/minder goede) keuzes ook zijn!'

Succes samen ik hoop dat je ouders hem toch nog zullen accepteren.

 · Answer

Ga voor je zelf echt na wat het probleem van je ouders is als met hem gaat trouwen.
Als het alleen om geloof gaat zie ik het probleem niet ik ben katholiek en mijn man grieks orthodox en omdat we in griekenland wonen heb ik mijn kinderen orthodox gedoopt
als we in nederland waren blijven wonen dan had ik ze waarschijnlijk katholiek gedoopt. Wij hebben elkaars geloof geaccepteerd. Moet ik wel zeggen dat er in deze twee bijna geen verschil zit.
praat er rustig met je ouders over.
Dan maak je keuze waar jij mee kunt leven het is jou leven.
Jij moet gelukkig zijn. En maak de keuze alleen zodat je later niemand iets kunt verwijten

 · Answer

Ik zou eerst eens met mijn ouders gaan praten over de reden waarom ze hem niet accepteren.
Het is vast omdat ze verwachtingen hebben over hem (terecht of niet) waarvoor ze jou willen beschermen.
Misschien dat ze bang zijn dat je zelf ook een ander geloof gaat krijgen (dat van hem), dat ze jou daardoor kwijt raken etc.
Dat is allemaal invullen en heb je misschien zelf ook al over nagedacht.

Daarom is het beter om van je ouders te weten wat hen bezig houdt dat maakt dat zij hem niet accepteren.
Je hoeft ze niet te overtuigen van jouw mening en je kunt ze niet dwingen om hem wel te accepteren.
Wat je wel kunt doen is, na jouw gesprek over hun redenen, voorstellen om samen met je vriend met hen te praten en hen te vertellen (niet overtuigen dus) hoe veel jullie van elkaar houden, wat jij zo mooi vindt aan hem (en hij in jou) en dat jullie het heel fijn zouden vinden als zij hem respecteren om wie hij is omdat JIJ (hun dochter) van hem houdt.

Zij hoeven niet van hem te houden maar het zou fijn zijn als zij jou vertrouwen en jouw keuze respecteren.

Als je weet waarom zij hier moeite mee hebben, dan kunnen jullie hier in ieder geval rekening mee houden, binnen jullie eigen grenzen uiteraard. Je bent een volwassen vrouw en jij bent niet je ouders.

Het is denk ik ook van belang om te zien hoe jouw vriend met deze situatie omgaat. Ondersteunt hij jou en praat hij met respect over jouw ouders (ongeacht hun mening over hem). Hoe beinvloed de mening van je ouders zijn liefde voor jou? etc. Je hebt er in die 3 jaar vast goed over nagedacht voordat je tot de conclusie kwam dat je graag met hem wilt trouwen. Deel de redenen van jouw keus met je ouders en laat het daarna rusten.

Wellicht trekt het bij als zij merken dat je nog meer jaren gelukkig met hem bent en hij goed voor je is.

Annswers · Answer

Eigenlijk kan je niets DOEN, er zijn geen acties waardoor het probleem verdwijnt. Je kunt er wel anders over na gaan DENKEN, maar dat moet je wel WILLEN.

at moet je doen als je ouders niet tevreden zijn met je vriend???

Antwoorden (19)

Weet jij het beter..?