moet ik de verleden verbeteren of door gaan met mij toekomst ?

Het verleden kan je niet meer veranderen. Wel kan jij jouw blik op het verleden veranderen.

Jouw vader kan je niet veranderen, maar je kan wel jouw blik op je vader veranderen.
Ik weet niet of jouw vader je vergeving accepteert.

Het enige wat je wel kan doen is naar het verleden kijken, begrijpen wat er gebeurt is. Daarmee ook begrijpen dat jij niet anders hebt kunnen en willen doen. Je bent nu immers redelijk gelukkig. Het gemis van je familie is een rouwproces. Kennelijk heb je die nog niet doorstaan, en komt hij nu heel hard op je af.

Je moet doorgaan met je toekomst, want teruggaan kan je niet meer. Probeer te rouwen, krijg begrip voor jezelf en voor je vader. Kijk daar verder doorheen en vind de liefde voor je vader weer. Die zit in je, want anders had je deze vraag niet gesteld.
Het is nu tijd om die liefde de bovenhand te laten voeren. Of dit nu met of zonder je fysieke is, dat zou niet meer uit hoeven te maken. Dat is weer een stap verder.

Jij bent nu toe om die liefde voor je vader opnieuw te vinden. Die liefde zit in jezelf en moet je ook in jezelf zoeken. Probeer los te laten dat je die liefde bij je vader moet zoeken. Nee die liefde zit al IN JE.
IN JEZELF VIND JE DIE LIEFDE. Je vader heb je hierbij niet nodig.

Om vergeving vragen lijkt me sowieso geen issue, want wat heb je verkeerd gedaan? Eigenlijk zou je het van de andere kant moeten zien: waarom heeft je vader nooit contact meer met je opgenomen? Vind ik moeilijk voor te stellen, dat je je kind niet meer ziet. Ik zelf heb mijn vader vanaf mijn 12e al niet meer gezien, en ook al woont hij bij mij in de buurt, hij heeft nooit meer een poging gedaan contact met me te zoeken. Dat neemt voor mij de noodzaak weg om nog contact met hem te zoeken. Je kan van een jonge tiener niet verwachten dat die de volwassenheid en moed toont om het contact weer op te zoeken, en dat gold ook voor jou. Als ouder hoor je je kind te beschermen en te vormen en dus niet links te laten liggen vanwege een ethische kwestie. Dus als het jou gelukt is om gelukkig te worden zonder je vader, waarom zou je dan nu alsnog deze pijnlijke confrontatie aangaan? Zolang je jezelf recht in de spiegel kan blijven aankijken, ben je goed bezig.

Ik ben zelf van allochtone afkomst en kan mij jouw situatie eningszins voorstellen.

De kloof tussen jou en je vader is heel groot, het is niet makkelijk om dat te herstellen. Daar moet je veel kracht en geduld voor hebben.

Als je overweegt om contact te zoeken, is mijn advies, doe het zo voorzichtig mogelijk. Begin eerst met een klein briefje en doe daar een foto van jou en je partner bij.

Verwijt hem niks, maar vertel alleen hoe het met jou gaat en dat je je familie mist. Begin niet over het verleden, dat kan later altijd nog, als jullie eventueel contact krijgen.

Heel veel sterkte en ik hoop echt dat het contact weer hersteld tussen jullie.

Het verleden kun je niet verbeteren, dat is geweest en weg. Je kunt wel je toekomst verbeteren. Kennelijk heb je toch groote behoefte aan je vader/familie. Verwacht geen goedkeur van hen, dat zit er gezien hun cultuur niet in, maar hoop op acceptatie.

De gedachtegang van je vader is : ze heeft het geloof afgezworen en nu is ze verloren voor de toekomst (dus ook na dit leven). Jou keuze is anders, maar probeer voorzichtig conatc te zoeken en ga van daaruit verder, je vaders overtuiging kun je niet veranderen, dus min of meer laat het verleden rusten.

Zoek er eventueel hulp bij, iemand die je er in begeleid en ook de teleurstellingen met je kan verwerken. Ga naar je huisarts, misschien weet die iemand.

Mijn hoofdgedachte gaat toch uit naar: Vrienden heb je maar voor even, Maar familie voor het hele leven.

Je mist natuurlijk je familieband, Zonder dat zul je toch altijd iets missen of 'Dwarszitten'.

Ik zoek toch contact met je vader opzoeken Maar niet direct contact, maar gewoon per brief/email/fax.
En als je het aandurft hem te bellen en uitleggen wat je dwars zit. Nee heb je Ja kunt je krijgen.

Verder ben ik 100% Nederlands dus weet niet hoe dat in jullie situatie gaat dus ik wil je in ieder geval veel succes wensen !

Om vergeving hoef je niet te vragen want je hebt niets verkeerds gedaan. Je hebt alleen iets gedaan wat afweek van de marokkaanse norm. Je mist je vader en de familie wat zeer begrijpelijk is. Had je voor de breuk met je vader een goed contact met iemand van zijn familie? Misschien kan die iemand bemiddelen om het contact te herstellen. Heb je kinderen? Stuur je vader (via via) een foto van zijn kleinkinderen. Je moet respecteren dat je vader er anders over denkt dan jij. Maar hij moet jouw visie en keuze ook respecteren (en dat deed hij dus niet).

Wanneer jij er last van hebt dat jij je eigen familie niet ziet, zou ik daar zeker wat mee gaan doen.

Wanneer je je best doet of hebt gedaan om de 'band' te herstellen en het niet lukt, hoef jij je niet meer schuldig te voelen en kun je bedenken/zeggen dat jij er alles aan hebt gedaan.
Dit is erg belangrijk voor je eigen geweten.

Je mag er trots op zijn dat je voor jezelf hebt gekozen!

Ik denk niet dat je om vergeving hoeft te vragen omdat het een goede beslissing voor jezelf is geweest, wel kan je vragen of hij wil accepteren dat jij gelukkig bent met een nederlandse man!

Je kunt er bij vertellen dat je de contacten met je eigen familie mist.

Misschien moet je hem in een brief vertellen dat je nog steeds respect voor hem hebt, en zijn reactie van toen kan begrijpen, omdat hij toen volgens de Marokkaanse cultuur reageerde. En meer niet.

Een tijdje later, als de eerste brief bij hem een beetje ingewerkt is, kan je hem vertellen dat je je nog steeds zijn dochter voelt, en dat dat altijd zo zal blijven.

En dan, in een derde brief, vraag je hem of hij nog weet dat hij je vader is.

Langzaam met stapjes, lijkt mij het beste, met veel begrip voor hem!! Jij staat al voor een groot deel in beide culturen, maar hij (toen!) nog niet.

Toegevoegd na 5 minuten:
In ieder geval verdergaan met je toekomst!! Mocht je geen antwoord krijgen van je vader, moet je misschien proberen, voorlopig een afsluiting te maken. Je kan daar hulp voor zoeken bij een psychotherapeut, misschien via het centrum voor buitenlandse vrouwen. Er zijn meer vrouwen met dit probleem.
Neem jezelf niks kwalijk! Dit hoort bij het leven, waar twee verschillende culturen in een land zijn.
Vroeger hadden we dat hier ook als protestant en katholiek met elkaar trouwden. Dan waren er ook vaders die hun kinderen verstootten. Er zijn hele romans aan gewijd.

Het is heel begrijpelijk dat je graag antwoord op je brief had gehad en het mooiste zou zijn als hij weer contact met jou zou opnemen. Dat is nog niet gebeurd.
Wat al heel mooi zou zijn is als hij in ieder geval jouw brief heeft gelezen. Dan weet hij dat je nu heel gelukkig bent en dat jij voor dit geluk hebt gekozen. Dat jij heel veel van hem houdt en hem mist en dat jij begrijpt dat hij vanuit zijn visie/geloof andere keuzes zou maken/heeft gemaakt dan jij doet.

Als er geen enkele beweging in de relatie tussen jou en je vader zit, zou je een brief kunnen schijven die je niet op de post doet. Een brief aan je vader om jouw allerdiepste gevoelens te delen en waarin je schrijft dat je hem vergeeft dat hij deze keuzes heeft gemaakt waardoor jullie nu geen contact meer hebben. Dat je de gedachte loslaat dat hij er als vader voor jou is en dat je de behoeften die je hebt, door anderen laat invullen (zoals je met je schoonmoeder hebt gedaan, die een warm hart voor jou heeft). Maak er een ritueel van om de verwachtingen die jij van je vader hebt, los te laten en hem te bedanken voor de periode dat hij jouw vader is geweest. Doe alles in de IK-vorm en voel, zie, ervaar het zoals je het schrijft. Geef hem zijn vrijheid om deze keus, vanuit zijn overtuigingen, en gun jezelf de ruimte jouw eigen leven in te vullen, zoals jij doet en wilt.

Het is één manier om van dat gevoel van gemis af te komen. Sluit hem in je hart en laat de verwachting naar hem los. Dit, of een andere manier die jij voor jezelf kiest, kan een goede manier zijn om afstand te nemen van de keus die je vader heeft gemaakt. Je hebt geen invloed op wat jouw vader doet, denkt of vindt en kunt wel iets doen met hoe je zelf met deze situatie omgaat.

Ik wens je veel liefde, plezier en kracht toe.

Ik vind dat je verder moet gaan met de toekomst. Wat gebeurd is, is gebeurd. Daar kun je niets meer aan veranderen. Maar het ligt er natuurlijk aan wat of welke fout je hebt gemaakt in het verleden. Aan de ene kant vind ik dat je het moet laten rusten, en verder moet gaan met wat je aan het doen was. Maar aan de andere kant vind ik, nu ik dit verhaal lees, toch wel dat je misschien het verleden kan verbeteren. het is je eigen keuze, ik weet niet hoe erg jij dit vind. Maar zoals jij hier de zinnen uitdrukt "wat mij heel erg pijn doet", vind ik persoonlijk dat je dit moet oplossen, als dat mogelijk is.

Liefs, Hart.

Eigenlijk is verleden verleden. Je moet naar je toekomst kijken. Maar in jou situatie gaat het dus over je vader. Diegene die jou het leven gaf samen met je moeder. Wat mij betreft zoek je vader toch eens op en als je hem vindt zeg dat je spijt van hebt. Maar toch gelukkig bent. zeg dat die jou moet vergen. zo niet? Jah dan moet je maar laten..

Wat hard en gevoelloos van je vader.
Hij zou juist blij moeten zijn omdat jij zo gelukkig bent.
Er gaat toch niks boven dat je kinderen gelukkig worden.
Ik denk dat je je vader maar een poosje moet loslaten, en kwel jezelf niet met de gedachte hoe het zou kunnen zijn.
Jij hebt een goede keuze gemaakt, en daar mag je trots op wezen.
Als jouw vader zijn ideologie belangrijker vind dat zijn dochter, zegt dat genoeg.

Het verleden verbeteren, dát zal niet gaan;
het verleden kan men immers niet veranderen,
omdat het verleden reeds is geweest.

De toekomst verbeteren, dát zal wél gaan;
de toekomst kan men immers wél veranderen,
omdat de toekomst nog zal gaan komen.

Als jij vindt, dat er delen van het verleden
in de toekomst zouden kunnen passen,
dan mag jij die keuze maken;

maar als jij (intuitief) aanvoelt, dat het verleden
verstoring in jouw toekomst zal gaan brengen,
dan mag jij ‘jouw verstand’ volgen,
en ‘jouw hart’ negeren;

want wie helemaal wil ‘vernieuwen’,
die mag ‘het oude’ helemaal achter zich laten;

(((mijn raad is: vernieuw…helemaal)))...