Waarom zijn er tegenwoordig zoveel echtscheidingen?

Slechte communicatie en ontrouw zijn de belangrijkste redenen om te scheiden. Dat blijkt uit de poll die twee weken lang ingevuld kon worden op deze site. 529 bezoekers namen deel aan de poll. Daarvan wees 45% (239 stemmers) slechte communicatie aan als oorzaak van de scheiding.

De toegenomen economische onafhankelijkheid van de vrouw wordt vaak genoemd als dé oorzaak van de algehele stijging van het aantal echtscheidingen. Maar of dit ook zo is......

Vrouwen hebben vandaag de dag over het algemeen een eigen inkomen en zijn dus niet meer afhankelijk van hun partner, daarnaast zijn er uitstekende alimentatie regelingen die ze verder onafhankelijk maken. Als die liefde over is hoeft men dus niet meer bij elkaar te blijven.

ik denk deels wel.
een vrouw is eerder geneigd te scheiden als ze weet dat ze zichzelf kan onderhouden, dan wanneer ze financieel totaal afhankelijk is, zoals voor de emancipatie vaak het geval was.
wat ook meespeelt is dat vroeger veel meer mensen actief gelovig waren, en voor hun was scheiden geen optie.
daar werd grote schande van gesproken als je het toch deed.

Meerdere redenen.
- financiële onafhankelijkheid van vrouwen
- het is geen schande meer
- het is makkelijker dan vroeger

Ik denk eerder door de ontzuiling, het individualisme en de toegenomen welvaart. In de geschiedenis van de afgelopen eeuwen was het normaal om te trouwen en kinderen te krijgen. Dit was ook een graadmeter voor succes: alleen blijven was bijna geen optie. Seks buiten het huwelijk was not done, en kinderen buiten het huwelijk al helemaal geen optie. Vrijwel iedereen in Nederland was Christelijk, en ook de kerk was fel tegen seks en kinderen buiten het huwelijk.

De afgelopen decennia is het aantal gelovigen afgenomen. Ook de andere zuilen die in Nederland bestonden namen af: het gezin werd minder belangrijk, het individu steeds belangrijker. Het gaat steeds meer om jou, om wat jij kunt bereiken. Zowel voor mannen als voor vrouwen.

De toegenomen welvaart maakt dit ook echt mogelijk: vrouwen én mannen hebben de mogelijkheid zelfstandig geld te verdienen, en kunnen het zich veroorloven om gescheiden te leven. Dat was vroeger niet denkbaar, zoveel geld kon je nooit hebben. Nu wonen gezinnen niet meer in één of twee kamers, maar hebben zelfs alleenstaande mensen al snel 3 of meer kamers tot hun beschikking.

Conclusie: volgens mij zijn de toegenomen mogelijkheden om gescheiden te leven en de trend van individu boven gezin de hoofdoorzaken van de toename van het aantal echtscheidingen.

als hoofdoorzaak denk ik, wat al eerder genoemd is, financieele onafhankelijkheid van de vrouw, en minder druk vanuit religie. Daar wil ik aan toevoegen dat het in de hedendaagse maatschappij ook steeds 'normaler' gevonden wordt, waardoor de drempel lager wordt. Wat ik laatst eens ergens hoorde of las, klonk ook grappig. Die persoon verweet het de medische wetenschap. Vroeger werd de mens ongeveer 30 jaar oud, tegenwoordig vaak wel 90+. Dat betekend dat je 60 jaar langer met die persoon opgescheept zit. Haha.

Omdat als het even tegenzit in een huwelijk,men maar besluit om uit elkaar te gaan.
De tijd dat men samen lief en leed deelde lijkt steeds minder te worden.
Tevens speelt ook het hele internet een rol.
Als je vroeger gescheiden was en je was op zoek naar een nieuwe partner,dan kon je naar een avond voor alleenstaanden.
Of een adv via de krant.
Tegenwoordig kun je bij wijze van spreken je nieuwe partner van te voren al uitzoeken achter je pc.

Waarom mensen zo vlug scheiden, is waarschijnlijk omdat je heel vlug kan scheiden, dus er is niet zo veel moeite voor nodig om het te regelen. Een andere reden is dat mensen hun relatie te snel opgeven, er te weinig moeite voor doen;er wat meer aan werken zou beter zijn. Misschien komt het ook omdat mensen te snel trouwen, met alle gevolgen nadien.

Het is een feit dat vanaf de jaren 80- 90 het aantal huwelijken strandden, omdat er niet langer een taboe op rustte zoals in de jaren 50-60. Vanaf de jaren 80 strandden niet alleen de hele slechte huwelijken ( geweld,
veel conflicten) maar ook de matige huwelijken. Vroeger brachten scheidingen veel financiële onzekerheden en ook de sociale controle was veel sterker, men bleef vooral daarom langer bij elkaar vanwege de kinderen. Einde 20ste eeuw ging men voor eigen ontplooiing en het eigen geluk. Uit onderzoeken is gebleken dat problemen in de relatiesfeer, zoals botsende karakters of het op elkaar uitgekeken zijn, bij 4 van de 10 ondervraagden een reden voor de scheiding was. Door snelle procedures zoals de 'flitsscheiding' is er ook weinig bedenktijd en zet men vaak snel door. De kinderen zijn zoals meestal de dupe en er is ook gebleken dat kinderen die erg jong waren toen de ouders scheidden, zelf ook weer snel blijken te scheiden als ze getrouwd zijn. Onderzoekers in de VS hebben ook aangetoond dat kinderen van gescheiden ouders slechter presteerden op school, meer gedragsproblemen hadden en een laag emotioneel en psychologisch welbevinden hadden.Ook hadden ze een lager zelfbeeld en meer problemen met de sociale relaties met kinderen uit intacte gezinnen. Het maakte niet uit of het jongens waren of meisjes of hoe oud het kind was. Deze problemen leken ook nog toe te nemen.
Ik vind het dus niet eens vreemd dat er zoveel probleemkinderen rondlopen en ben bang dat dit alleen nog maar zal toenemen, helaas.

Ik denk dat het huwelijk, zoals wij dat kennen, gewoon z'n beste tijd heeft gehad.
Het huwelijk kent een lange geschiedenis. En door de eeuwen heen kende men verschillende redenen om te trouwen. Religieuze,economische, politieke, sociale, morele redenen bijvoorbeeld.

De basis van ons huidige begrip huwelijk is een belofte. Een poging om te garanderen dat de gevoelens die je, op DAT specifieke moment, voor elkaar hebt NOOIT zullen veranderen.
Dat we die gevoelens NOOIT voor een ander zullen hebben of in ieder geval nooit voor een ander zullen uiten.

Maar, is verandering niet het enige constante aan ons mensen?
Hoe kunnen we dan naar waarheid beloven dat we altijd dezelfde zullen blijven?

Ik denk dat DAT veel huwelijken uiteindelijk de das om doet. Onze verwachtingen zijn niet realistisch.
Eigenlijk is in vrijwel elke belofte toch een leugen ingebouwd.De leugen dat we NU kunnen weten wat we MORGEN denken, voelen, weten.

Emancipatie speelt een rol. Niet zozeer in het beëindigen van de relatie als wel in de MOGELIJKHEID die vrouwen meer dan vroeger hebben om een relatie te kunnen beëindigen zonder daardoor in de financiële goot te belanden. Of uitgekotst te worden door kerk en maatschappij.
Maar het is in mijn visie niet de daadwerkelijke veroorzaker.

Zolang wij onze verwachtingen van het huwelijk (en dus van elkaar) niet bijstellen is een scheiding in mijn ogen nog niet eens de slechtste optie om m een huwelijk te beëindigen.

Ja, het doet kinderen pijn,veel pijn helaas!Maar ik ervaar ook dagelijks om me heen wat een leed een slecht huwelijk kan veroorzaken.

Ik ben niet tegen het huwelijk als zodanig. Maar zolang wij elkaar in de vorm van een belofte een soort van garantie afdwingen, en die garantie later als een wapen gebruiken om elkaar voor een rechtbank mee om de oren te slaan...

Ik denk dat wij moeten gaan inzien dat LIEFDE,echte liefde, betekent; de ander gelukkig willen zien.
De ander helpen te bereiken wat hij/ zij zich wenst.
De ander de mogelijkheid bieden ZICHZELF te zijn.

Als ik jou toewens wat JIJ jezelf toewenst, dan heb
ik je waarachtig lief.
Als IK je toewens wat IK je geven wil.. dan is dat uit liefde voor MIJZELF, VIA jou...

Wij trouwen maar al te vaak omdat we iets van de ander willen.En we scheiden omdat we teleurgesteld zijn in de ander. Teleurgesteld in de onmogelijkheid van de ander om ons gelukkig te maken.

We trouwen en scheiden dus om iets wat om te beginnen al een onmogelijkheid is.

Mensen worden zich steeds meer en meer 'bewust', dat ze zich niet ECHT gelukkig voelen.

Door zich af te vragen: Waarom ben ik niet gelukkig en een tekort aan werkelijk bewustzijn komen ze dan bij hun partners terecht: "Het komt allemaal door jou".

De volgende stap (evolutionair) wordt, dat men zichzelf af zal vragen: "Wat is mijn bijdrage aan het gevoel, dat het allemaal niet goed genoeg is?"

"Waar komen mijn verwachtingen vandaan?"
"Waarom verwacht ik van mijn partner om mij beter te laten voelen, terwijl ik dat zelf niet eens kan?"

"Welk gevoel probeer ik te vermijden?"

Dat komt omdat er nog zo veel getrouwd wordt... Als niemand meer zou trouwen dan zou er geen enkele echtscheiding meer zijn...

En een andere reden is, dat men het niet meer pikt als er iets in de relatie fout gaat, vroeger bleef men toch bij elkaar, dat doet men nu niet meer en terecht...

Je geeft het antwoord zelf ook al. Naast emancipatie is de samenleving verandert met betrekking tot normen en waarden. Het is de laatste jaren meer geaccepteerd dat mensen scheiden. Hoewel het in de jaren negentig nog niet zo geaccepteerd was.