Hoe vertel ik me ouders dat ik een nieuwe vriend heb?

Een vader wil zijn dochter beschermen, dat is heel normaal, daarvoor is het wel nodig dat hij weet waar zijn dochter mee bezig is, het is dus zowel voor jou, als voor jouw ouders, dat jullie eerlijk zijn tegen elkaar. Vertel je ouders dus gewoon dat je een nieuwe liefde hebt, draai er niet omheen en geef antwoord op hun vragen. Het is heel normaal dat je niet in 1 keer de ware jacob binnen hebt, dus laat jouw ouders delen in jouw leven, met de daarbij horende emoties.

Je bent op een leeftijd dat je nog volop experimenteert. Je onderzoekt als het ware het leven, gaat relaties aan die ook weer stoppen, doet ervaringen op.
Als ik het goed kan afleiden uit je vorige vragen ben je ongeveer 16 jaar? dat is een beetje een "vervelende" leeftijd omdat je dan eigenlijk geen kind meer bent maar ook nog niet volwassen. een moeilijke leeftijd ook voor je ouders, die nu moeten leren je meer en meer los te laten. De reflex is dan vaak om juist te gaan "overbeschermen", controleren, verbieden...allemaal met de bedoeling om je kind in goede banen te leiden. Wat hetzelfde is als : de banen die jij als ouder goed vindt.
Maar zo werkt het niet. Kinderen moeten hun eigen "goede banen" ontdekken. En de weg hiernaar toe is dan soms dat ze enkele "slechte banen" moeten bewandelen om zo hun eigen normen en waardenstelsel te ontwikkelen.
Nu zie ik dat jij om de één of andere reden aan je ouders telkens vertelt dat je een vriendje hebt. Dat deed ik destijds niet hoor... Zeker niet die eerste maanden. Het is totaal nog niet duidelijk hoe deze "relatie" zal evolueren. Ik weet niet van waar je je vriendje kent, maar is er geen mogelijkheid om elkaar te zien zonder dat je ouders dit hoeven te weten? Ik bedoel of er geen spontane ontmoeting is, bv. bij een hobby, bij het uitgaan met vriendinnen, op school.... Dus iets waar je toch naartoe gaat en waar je hem kan ontmoeten?In dat geval zou ik op dit moment helemaal niks zeggen en eerst eens de kat uit de boom kijken.
Kan je elkaar niet spontaan ontmoeten, dan is dat iets anders natuurlijk. Dan kan je bijna niet anders dan het zeggen, wil je hem kunnen zien. Je kan natuurlijk altijd aan je ouders wijsmaken dat je naar een vriendin gaat (zoals mijn dochter wel es bij mij gedaan heeft :-)), maar het is aan jou om in te schatten wat er gebeurt als ze er dan achterkomen. Ik moest er hartelijk om lachen als ik het hoorde, maar andere ouders verliezen dan hun vertrouwen. Terwijl ze, als ze eerlijk zijn, op die leeftijd wellicht ook dergelijke dingen hebben uitgevreten.
En als je het echt wil zeggen, praat dan niet over een "relatie". Ik denk dat dat het foutje is wat je maakte : je praat na drie dagen wat over en weer zoenen over "relatie" tegen je ouders en niet over een leuke gozer die je wat beter zou willen leren kennen. Doe het deze keer dus niet, hou het luchtig en neem je vader desnoods es mee op een afspraakje zodat hij hem ook eens kan "bekijken".

je bent verliefd en hebt een vriendje, nee sorry: een vriend, na een tijdje gaat het uit en daarna is er weer iemand anders, weer een vriendje, misschien een vriend maar zeker geen relatie.
je maakt er een te groot probleem van, vroeger heette het een vrijer, daarna was het je verkering, toen je vriend en nu heet het relatie, maar dat is niet waar. een relatie is iets heel anders.
als het komt, dan komt het over een paar jaar na al je huidige vriendjes, die een paar weken en zelfs een paar maanden blijven.

je wilt vrijheid, je wilt geen gezeur. een manier om dat te bereiken is om niet alles wat er in jouw leven gebeurt, zoals je nieuwe liefdes/vriendjes, aan je ouders door te geven.
je hoeft niet te liegen, maar er is een verschil.
tegen mijn moeder zei ik op een gegeven moment, ze bleef maar vragen!, ik zei: ma, vraag maar niets meer, want ik wil niet liegen!
dit wat het perfecte antwoord...

misschien werkt het bij jou ook, succes!