vluchten of doorbijten?
Hallo iedereen,
Ik ben 16.5 jaar. Ik ben van nature een doorbijter en heel koppig, maar sedert een half jaar gaat niets correct meer thuis. Mijn vader is een alcoholieker en heeft een hartstilstand gehad (dit jaar augustus) omdat hij te veel dronk. Hij overleefde het en dit was een soort nieuw begin voor ons omdat hij niet meer mocht drinken en er dus terug zonder spanning geleefd werd... Draait dit toch uit op een nachtmerrie, mijn vader drinkt terug, ik voel me in de steek gelaten terwijl mijn moeder me de schuld geeft dat ie nog leeft door mij en dat als ik er niet was dat ze hem zou laten gestorven hebben in de tuin.(komt best wel pijnlijk aan wat ze zegt) Mijn zus en moeder hebben het ook moeilijk maar ze blijven op hun tanden bijten. Ik kan er niet meer mee overweg en snijd mezelf. Gisteren (kerstmis) hebben ze het opgemerkt dat ik mezelf sneed en heb ik 'letterlijk' klappen gekregen. Mijn moeder sloeg me een bloedneus en zei me dat ik naar een psycholoog moet gaan en dat ik om 18 jaar het huis uit moet. Ik zie mijn moeder graag maar toch sta ik haar niet uit. Ik voel me leeg en het enige wat ik nu voor mezelf hoop is dat ik op mijn eigen kan leven en mijn ouders nooit meer hoef te zien. Zeg me nou niet dat ik met hun moet praten want dit probeer ik al een jaar (papa is zat, mama zegt dat ik moet doorbijten), ben ik echt zo hopeloos of is dit een normale situatie en ben ik het dat niet sterk genoeg is? :s
Je moet echt werk maken van deze situatie. Vreselijk!
t Is ook niet de bedoeling dat je al op jezelf woont, Miss, maar er zijn wel goede begeleidende instanties die je kamertraining kunnen geven of pleeggezinnen waar je wel welkom bent en zo meer. Ik heb je wat links gegeven maar er zijn wel meer adressen te vinden.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.