Mijn moeder en ik willen heel graag dat ze met mn vader gaat scheiden, alleen me vader stemt niet toe, wat nu?

Wat in deze situatie eigenlijk, op dit moment, het grootste probleem is, is de volgende zin uit jouw vraag: ***mijn moeder wilt graag scheiden maar is bang om te stap te zetten en financieel is ze ook bang.***
En dat is te begrijpen. Niets is zeker na die stap, áls je die neemt. Ik ken het zelf, het voelde voor mij als al maar heen en weer lopen op de hoge duikplank, zal ik wel of niet springen... Ik ben uiteindelijk gesprongen. En er nog iedere dag blij mee dat ik dat besluit na heeeeeel veel angst tóch heb durven nemen.
Weet je, je moeder wil graag garanties dat het goed gaat als ze gaat scheiden, en die krijg je nu eenmaal niet.
Het is een sprong in het duister en dat is eng, heel eng.

Maar als zij het durft, houdt niets een scheiding tegen, want uiteindelijk hoeft je vader het niet eens te zijn met de scheiding om die toch door te laten gaan.
Als zij niet durft zal zij bewust moeten besluiten dat zij met deze man verder wil.
Maar het is energievretend om én geen besluit te nemen én erover te blijven klagen...

En dus is het ook voor jou en je zus energievretend. Want jij houdt veel van je moeder en eigenlijk vind je dat je vader jullie ter wille moet zijn en opkrassen. Maar als jouw vader in staat was om jullie te wille te zijn was de noodzaak om op te krassen meteen verdwenen...
Dus, hoeveel je ook van je moeder houdt, hoe moeilijk het ook is om haar te zien lijden, het is toch uiteindelijk zij die moet beslissen. Want Zij wil het, snap je? En hij niet.
Dus blijft hij zolang het mogelijk is.
Pas als je moeder een beslissing durft te nemen, welke dan ook, pas dan kan je stap voor stap je toekomst verder in gaan vullen. Maar dan moet je moeder wel de verantwoordelijkheid over haar eigen leven durven te nemen, ook financieel, als ze wil scheiden.
Of ze moet stoppen met klagen als ze uiteindelijk niet wil scheiden omdat ze dat te eng vindt. En daar is ook niets mis mee.

Maar goed, zoals je nu misschien kan begrijpen, hangt het helemaal niet van je vader af of er gescheiden kan worden maar van je moeder.
Het zou inderdaad fijn zijn wanneer je vader er in mee kon gaan, dat zou een stuk vrediger zijn, maar dat doet hij nu eenmaal niet (om zijn eigen redenen) want hij wil helemaal niet scheiden. Dus dan kan je ook niet verwachten dat hij ja en amen zegt.
Ik wens je moeder veel sterkte met haar besluit, ik ken de angst. Mij heeft het sterk en zelfstandig gemaakt, maar dat kan ik helaas niemand garanderen.
Hoe dan ook, de beslissing ligt bij haar.