Waarom is het zo moeilijk om iemand los te laten terwijl je weet dat dat het beste voor je is?

Tja, dat komt omdat je waarschijnlijk echt verliefd op hem was. Je hebt er veel plezierige momenten mee beleefd. Daardoor ga je eigenlijk een beetje vergeten dat hij foute dingen heeft gedaan. Misschien zit ik fout maar zo stel ik het me voor

Dat ken ik van mezelf ook,
had voor een lange tijd een vriendin en elke keer ging het uit en ging ze vreemd en elke keer gaf ik haar nieuwe kansen. Omdat ze zó ontzettend lief voor me was, en als we bij elkaar waren was het zó fijn dat dat het een beetje goedmaakte in mijn zicht voor was ze allemaal fout gedaan heeft. Toen ik het definitief uitmaakte met haar dacht ik vaak terug aan de fijne momenten die ik met haar had. Iemand loslaten is daarom zo lastig, je denkt constant terug aan de mooie momenten.. die zó fijn waren! En ik miste haar, ik miste de momenten en de dingen die we deden, me hele leven veranderde ineens en ik verlangde terug naar die liefde.. Daarom was het voor mij zo lastig om haar los te laten, ik denk dat jij dit ook had.. Later heb ik nooit meer op haar hyves gekeken, alle foto's verwijderd, en ging naar disco's en zo en heb toen ook met wat meisjes geflirt en daardoor vergat ik haar ineens. Ik bedacht me dat ik haar helemaal niet nodig heb, maar dat ik ook een fijn leven kan hebben zonder haar.. Ik dacht terug aan haar slechte kant en toen werd ik zo woedend op mezelf waarom ik haar toch elke keer een kans gaf, uiteindelijk heeft mij dat er heel goed overheen geholpen!

Ik denk dat het voor een deel voelt als FALEN!

Je had zoveel geinvesteerd, zo je best gedaan, dat wil je gewoon niet opgeven.

En verder heb je BUITEN het nare einde natuurlijk ook altijd nog de mooie dingen van daarvoor met iemand.

Als je met iemand breekt ben je dat toch ook kwijt.

Een voorbeeld (als lijkt het onbelangrijk bij grote ellende) zijn de vakantiefoto's van de MEGA vakantie van 2 jaar geleden. Samen kijk je daar nog naar en geniet je na.

Ben je uit elkaar en heb je evt iemand anders ga je niet met DIE persoon fijn naar jou en je ex op vakantie kijken.

Je sluit toch een deel van je leven af. Het wordt een herinnering ipv iets dat je nog op kunt halen met iemand

Dit komt vaak door angst.
Het bang zijn om alleen te zijn. Dat je niemand meer hebt om lief en leed mee te delen. ( compleet onwaar eigenlijk, maar zo voelt het wel)

Je wilt je veilig en geliefd voelen en buitensluiten wat voor een nare gevoelens er mee kwamen met de andere persoon. Of die nu vreemd ging, of gewelddadig was. Er waren altijd goede momenten.

Ik heb het zelf ook mee gemaakt,
en toevallig heb keek ik toen een aflevering van dr Phil

En hij zei dit zinnetje:

I rather be healthy alone, than sick with somebody else.
Dit besef dat je beter alleen kan zijn , dan dat je ziek bent met een ander. maakte toen veel duidelijk.

Pas als je zelf helemaal zelfvoorzienend ben in alle vlakken, dan kan je een gelijkwaardige relatie aangaan.