ik twijfel steeds een mijn relatie van negen maanden de twijfel gaat maar niet weg..wat kan ik eraan doen?

Wo dit is wel een lastige kwestie! Ik zou er eens over praten? Ik weet dat het een standaard reactie is maar het helpt meestal wel. Praat met hem en zeg dat als het zo doorgaat er niks anders opzit dan weg gaan, en zijn reactie daarop zegt heel veel en weet je vrijwel zeker wat hij er van vind!

Succes!!

Je zegt t zelf al, ik weet niet of ik dit me hele leven aan zou kunnen. Als je op zo'n manier over een relatie praat en zo veel twijfel heb. Lijkt t mij verstandig om je eigen weg te gaan. En van dat je niet alleen wil zijn. Er komt vanzelf wel weer iemand op je pad die t wel helemaal voor je zal zijn.

Je noemt zelf al drie minpunten van hem dominant, jaloers en moeilijk met vertrouwen. Dit weegt best heel zwaar. Hij is de persoon die nogal nadrukkelijk aanwezig is in jouw leven. Dit komt ook nogal manipulerend over. Waar blijf jezelf? Als deze relatie als een strakke stropdas voelt en je twijfelt, luister naar dit gevoel. Wees sterk voor jezelf en ook voor je dochtertje. Een liefdevolle relatie is gebaseerd op vertrouwen waar geen dominantie en jaloersheid in thuis hoort, dit heet geen liefde. Ik weet zeker als jij eens voor jezelf en voor je kleine meid kiest dat dit heel bevrijdend gaat werken. En als je daar weer klaar voor bent komt die liefdevolle man die jou de hele andere kant van een goede relatie laat zien ook op jouw pad. Sterkte!

De vraag stellen is hem al beantwoorden.
Als je al zo lang twijfelt is dit niet de man van je dromen. Over de man van je dromen twijfel je niet.
Zet een punt achter deze relatie. Zonde om je tijd te "verdoen" met wachten of het toch nog wat wordt. Je ziet misschien er tegen op dat er een tijdje geen man is in je leven. Doe leuke dingen met je dochtertje, en je zult zien hoe fijn je het na een tijdje vindt dat je de knoop hebt doorgehakt.
Sterkte!

Ben jij geen betere man waard dan deze?
Hij is dominant, jaloers, hij luistert niet naar je...
Het is eng een relatie te verbreken en alleen verder te gaan, maar dat is geen reden om een slechte relatie in stand te houden.
Sterkte!

Als binnen 9 maanden nu al de eigenschappen Erg dominant en jaloers de boventoon voeren dan kun je je borst alvast nat maken wat je de komende jaren te wachten staat! Als je nu al zo twijfelt dan weet je het antwoord zelf denk ik ook al.
Succes met je beslissing en bedenk wel dat je een dochtertje hebt.

Zoals je zegt dit kan niemand voor je beslissen. Advies geven is ook niet mogelijk omdat de informatie te beperkt is. Je geeft een schets van de punten waarom je het zou willen beeïndigen maar niet waarom je het niet wilt beeïndigen. Ik heb zelf ooit een vergelijkbare situatie gehad en heb een lijst gemaakt met mijn vriend samen. Alle minnen en alle plussen. Wij sloegen door aan de minkant en zijn uit elkaar gegaan. De liefde bleek zo groot dat we drie weken later jankend en wel alle minpunten hebben geaccepteerd en een gelukkige relatie van 21 jaar hebben gehad. Nu wel uit elkaar maar heeft hier niets mee te maken. Ik zeg bekijk het samen rationeel en beslis samen. Dominantie etc...verdwijnt nooit overigens! Uit schuldgevoel blijven getuigt niet van zelfliefde en aangezien je moeder bent moet je daar wel voor waken. Die kleine heeft recht op een blije mama. En alleen zijn kan een enorme verademing zijn dus gebruik dat niet om hem binnen te houden. Sterkte en wijsheid!

zo te lezen is het niet de man van je leven

hij is jaloers
heel dominant
en wantrouwig
je ziet hem enkel in de weekenden en hebt dan ook het gevoel dat je tijd nodig hebt voor jezelf (waarschijnlijk zal hij dit niet accepteren zonder tegengas gezien de eigenschappen die je hier aangeeft van je vriend)


a) je zou moeten accepteren dat dit de rest van lezen zo blijft en hij ook zo met je dochtertje om zal gaan

b) het is bespreekbaar, hij ziet in dat hij niet juist bezig is en hij investeert in de relatie en gaat hier hulp voor zoeken.


HIER moet je over denken, en niet over dat je hem gaat missen. iemand missen is een tijdelijk iets, dit gaat gewoon over al is het misschien zwaar kl@te op het moment zelf.

twijfels omdat je niet naar je gevoel/intuïtie luistert (deze relatie voelt niet goed anders zou je niet twijfelen) is niet van tijdelijke aard zolang je dit gevoel op zij zet en er simpelweg het beste maar van hoopt.

even voor de duidelijkheid:
IEDEREEN verdiend het om zich begrepen en gewaardeerd te worden binnen een relatie. vertrouwen is de BASIS van een relatie maar dit mist hier.

als het na 9 maanden al zo is, wil ik eigenlijk niet eens weten hoe het over 2 jaar is. ongemerkt (om maar water bij de wijn te doen en de goede vrede te bewaren) komt het vaker voor dat je je aan alle kanten aan gaat passen waardoor je jezelf niet meer kan zijn.

hoop dat dit niet het geval is, maar je moet ook denken aan je kleine meid. deze heeft ook recht op een stiefvader die begripvol is (dat lukt niet met dominantie) waarmee alles te bespreken is (is lastig als iemand wantrouwig en jaloers is)
deze man zal de sfeer en het doen en laten van anderen in huis voor een groot deel bepalen (al was het maar doordat je op je tenen gaat lopen)

mijn advies:
denk aan jezelf en je dochter. dit is belangrijker dan welke man dan ook.

geef bij je vriend aan wat je WEL zoekt in een relatie en vooral wat je NIET zoekt in een relatie.

aan hem de keuze of ie hier wat mee doet. neemt hij je serieus? stel jij je aan? ziet ie het probleem niet in? heeft ie begrip voor JOUW gevoel?
zo niet: dan lijkt mij dat hij heeft bewezen dat hij niet de juiste partner is voor jou, en geen persoon die een belangrijke rol in het leven MAG gaan invullen.

er komt echt wel iemand op je pad waarbij je voelt dat het goed is.

heel veel geluk en succes gewenst, ook voor je kleine dametje, wat je keuze dan ook mag zijn

Het is niet aan mij om te oordelen of je moet verder gaan met deze man of niet. Wat me wel duidelijk wordt uit je verhaal, is dat je twijfels serieus te nemen zijn. Deze twijfel komt diep uit je binnenste en heeft je dus iets belangrijks te zeggen. M.i. kun je hier niet uitkomen door te redeneren, heel hard na te denken of te 'plussen en minnen', maar juist door heel goed te luisteren naar wat jij diep van binnen tegen jezelf te zeggen heb. Meestal ontstaan zulke twijfels niet doordat je niet wéét wat je moet doen, maar doordat je het niet durft of mág doen van jezelf.

Als je al negen maanden twijfelt moet je de knoop doorhakken. Schrijf de positieve en negatieve punten van hem op, en probeer dat één op één te doen : voor elk negatief punt en dat zijn er nogal wat) ook een positieve eigenschap opschrijven. Ken ze dan desnoods punten toe (want jaloers gedrag is natuurlijk vele, vele malen belangrijker dan, pakweg, eens in de week een bloemetje meenemen - dominant (dus kleinerend ?) gedrag weegt veel zwaarder dan af en toe een leuke mop kunnen vertellen in gezelschap, en losse handjes zijn ernstiger dan een lekker kontje).

Ik denk dat je eigenlijk NU al weet uit welke hoek de wind waait en wat je te doen staat. Troost je : je bent nu nog jong, hebt van HEM geen kinderen, en nog de tijd om een leuke vent te zoeken die je aandacht en liefde WEL waard is. Denk daarbij niet alleen aan jezelf maar VOORAL aan je dochtertje. Die staat de komende pakweg 14 jaar gewoon nog op nummer één, twee en drie. Dan jij, dan heel lang niks, en DAN pas een vent.

Als je al twijfelt of je wel beter verdient : JA, NATUURLIJK. Elke vrouw verdient beter, jij ook, en ZEKER je dochter verdient beter dan een man die haar moeder niet respecteert. De ziekenhuizen en blijf-van-mijn-lijfhuizen zitten vol met vrouwen die zichzelf blijven vertellen dat dit de 'man van hun dromen' is die ze 'verdienen'. Hoe eerder je je van hem losmaakt, hoe beter - voor hij gevaarlijk bezitterig wordt.

Echt, je kunt beter alleen zijn dan met een man die niet deugt. Besef dat op TIJD, en niet als het eigenlijk al te laat is.