Wat doe je tegen de volgende situatie... ?

Misschien moet je het allemaal een beetje de tijd gunnen, als jullie allebei HSP'er zijn ( ik herken het ben er zelf ook een) dan weten jullie ook van elkaar dat het niet altijd makkelijk is om te voldoen aan de norm van "spontaan doen"
Maar als jullie allebei dit gevoel hebben, is dat misschien wel een goed gespreksonderwerp, hoe moeilijk jullie het allebei vinden en dat zorgt misschien wel juist voor een band.
Geef het maar even de tijd en spreek af en toe eens af en ga lekker verder met elkaar online. Als jullie het echt voor mekaar zijn, dan komt het in de toekomst vast wel goed. Maar laat je vooral niet opjutten door de mening van de maatschappij van niet HSP'ers dat alles gelijk spontaan en gezellig moet zijn, maar dat jullie het gewoon in jullie tempo doen op een manier die voor jullie geschikt is en goed voelt

Dat het bij niet-HSP-ers altijd maar leuk en spontaan gaat is een heel groot misverstand. Natuurlijk, bij sommige wel, maar toen ik mijn huidige man ontmoette was hij zo verlegen en introvert dat ik eigenlijk in mijn eentje het woord voerde. Terwijl online ging het zo makkelijk en soepeltjes.

Tijd is het antwoord, veel online praten, maar toch ook wel af en toe ontmoeten en na een tijdje gaat dat ongemakkelijke weg. Maar dat duurt gewoon even.

Wat dat betreft pas je juist goed bij elkaar, want bij allebei duurt dat even, en dan is het ook niet zo dat de ene denkt, ik geef het op, het klikt niet. Nee, je begrijpt elkaar juist.

En bespreek ook online eens waarom het in real-life vastloopt, maak eventueel een lijstje van 20 dingen waar je het over kan hebben, en als het gesprek vastloopt dan pak je dat er samen weer bij. Geeft ongetwijfeld hilariteit en ontspant de boel weer.

Ik ken precies wat je omschrijft. Ik ben ook zo. Online kan ik alles zeggen en doen en gaat alles smooth, maar in reallife loopt het vast.
Ik heb eens gekeken waardat aan
Lag.
Mijn conclusie is het volgende: ondanks dat je elkaar kent, zijn online gesprekken anoniem. Je ziet rlkaars reactie niet, en je bent er van bewust dat er altijd ruis is tijdens online gesprekken. ( je vraagt eerder om verduidelijking als je iets niet begrijpt of de context niet ziet)
In reallife is die anoniemiteit er niet en die ruis ook stukke minder, dus is er minder ruimte voor onduidelijkheden. En daardoor kan onzekerheid optreden, waardoor het gesprek stil kan vallen. Bang om verkeerd begrepen te worden en niet als een volwaardige gespreks partner gezien te worden.
Het advies van mn voorganger die zegt bespreek het eens online, zal dus om deze reden ook niet werken.
Wat voor mij heeft gewerkt om dit op te lossen is om life gesprekken te voeren op de manier zoals je die online voert.
Vraag om verduidelijking als iets niet twijfelachtig is of geef verduidelijking, waar nodig.
Geef elkaar het vertrouwen, dat alles wat gezegd kan worden, en dat niets voor absolute waarheid aangenomen mag worden.
Dus blijf vragen en uitleg geven. Ik hoop dat je iets hier aan hebt.

Sterkte

Hoi, haar vergeten moet je zeker niet doen. Jullie zijn allebei HSP en begrijpen elkaar heel goed. Maar iedere HSP is anders. Ik zelf ben ook HSP en ik ben het zogezegde schrijftype. Ik kan heel veel typen en schrijven maar als ik het moet zeggen klap ik dicht. Dit is dan omdat ik gevoelens in me opneem. Zij heeft waarschijnlijk hetzelfde. Een HSP is juist vaker stiller omdat, zoals ik net al zei, die continu met zijn/haar omgeving bezig is en daar gewoon van dichtklapt. Dus het heeft echt niets met jou te maken. Maar moet ze dan per se een spring in het veld zijn? Dat is toch ook niet leuk? Want jij zelf bent ook HSP en een HSP wordt juist moe van drukte (ook drukke mensen) omdat er dan veel te veel prikkels op hem/haar afkomen. Ik zou gewoon evengoed leuke dingen met haar blijven doen, wandelen, filmpje kijken, muziek luisteren, naar feestjes gaan... je zult zien dat jullie het ook samen leuk kunnen hebben zonder lange gesprekken... die kunnen jullie dan nog altijd online voeren.

Maar als het je echt dwars blijft zitten zou ik het er gewoon met haar over hebben. Wel beginnen met: "Ik vind het heel erg leuk met je, maar een ding vind ik wel jammer." Bijvoorbeeld. En dan gewoon aan haar vragen hoe het komt dat ze zo stil is als jullie alleen afspreken. Ik denk wel dat ze zou zeggen van dat weet ik ook niet, want ik wist het eerst ook niet maar ben daar via mijn moeder achtergekomen. Maar dat geeft niet. Laat in ieder geval aan haar merken dat je haar belangrijk vindt en blijf samen leuke dingen doen want die vriendschap opgeven zou echt zonde zijn. Succes!

Je noemt hier al een heleboel dingen op waarvoor jullie allebei belangstelling hebben. Zodra er een ongemakkelijke stilte valt kan je dus teruggrijpen op een van die onderwerpen. Omdat jullie zulke gelijkgestemde geesten zijn zou ik als ik jou was helemaal niet overwegen haar te vergeten. Zij heeft kennelijk meer tijd nodig om aan jou in het echt te wennen dan jij aan haar. Maar dat komt dus vanzelf goed op den duur.