Hoe zit het precies met de vader-dochterrelatie?

Kruidenvrouw gaf al een mooie reactie, waarvan ik eigenlijk vind dat het een antwoord is.
Als je alles hebt geprobeerd om een goede band te krijgen met je vader en het lukt niet, een goed band komt nu eenmaal van twee kanten, dan zou het inderdaad het beste zijn als je die behoefte los laat.
We willen allemaal, als dochter (en zonen), dat onze vader zichtbaar van ons houdt en steunt, dat is ook belangrijk voor onze latere relaties met mannen, om ons met mannen op ons gemak te voelen bijvoorbeeld.

Zelf had ik ook geen goede band met mijn vader tot twee jaar voor zijn overlijden. Ik heb ooit een eenmalige therapeutische sessie nodig gehad voor ik kon toegeven dat ik eigenlijk bang voor hem was.
Wat kan helpen is hem een brief schrijven die je niet verstuurt. Daarin kan je ongecensureerd alles kwijt aan hem wat je wilt zeggen, je boosheid, je verdriet, wat je mist, wat je graag zou willen en dat je beseft dat het blijkbaar niet mogelijk is, dus dat je hem nu emotioneel gaat loslaten.
Dat geeft je de ruimte om je eigen leven te gaan leven omdat je veel energie over gaat houden. Wanneer je zoveel energie gebruikt om maar te blijven proberen om een band met je vader te creëren, dan blijft er weinig over voor andere dingen.
Gebruik het maar om fijne dingen te doen, waar je blij van wordt, wees je eigen vader, behandel jezelf zoals je dat van je vader had gehoopt te mogen ontvangen. Hij kan het gewoon niet geven, maar dat betekent niet dat jij het hoeft te ontberen, gelukkig ben je er zelf ook nog...
Succes meis.