Hoe zeg je tegen de familie van je vriend dat je niet meer met hem verder wil?

1 zin valt mij op: Ik heb totaal geen invloed op hem..schrijf je. Dat klopt, dat heb je niet. En waarom zou je dat willen hebben? Omdat jij ongelukkig bent met de situatie, dus je verwacht van hem dat hij verandert zodat jij weer gelukkig wordt? Helaas. Hij gaat niet veranderen voor jou omdat jij het vraagt. Vraag je maar af wat jij nodig hebt om gelukkig te zijn en je blij te voelen in je relatie en gedraag je daarnaar.

Dikke kans dat je schoonfamilie wel naar je verhaal wil luisteren, maar als puntje bij paaltje komt scharen ze zich toch achter hem (lees eigen familie), en heb je weer een reden tot teleurstelling.

Conclusie: Het is niet de vraag "Wat wil hij of moet HIJ.." maar wat wil JIJ en heb JIJ nodig. Geeft hij je dat niet, trek je conclusies en ga..Vallen hierdoor de schoteltjes spontaan van zijn ogen..? Mooi!

Ik spreek helaas uit ervaring..

Je zin "Hij BEWEERT dat ik op zoek ben naar iets om de relatie te verbreken" suggereert dat je het er niet mee eens bent.

Wil je de relatie nu verbreken of niet? Zo ja, dan zeg je helemaal niets tegen zijn familie, maar zeg je het tegen hem. Zo niet, dan is er geen probleem.

Mailen is zo en zo geen manier om persoonlijke dingen aan iemand te vertellen en eigenlijk vind ik dat relatieproblemen tussen jullie moeten blijven en geen familievete moet worden. Zijn familie heeft er helemaal niets mee te maken en je moet zijn familie ook niet gebruiken om hem duidelijk te willen maken dat JIJ gelijk hebt en hij jou verkeerd behandeld.

Als jij je belazerd voelt door hem maak je het uit, hiervoor heb je geen toestemming van de familie nodig en ga je verder met je leven, dan kan hij verder met die vriendin (die hem misschien NU kan geven wat hij altijd al had willen hebben maar waar jij nog niet aan toe was.....een huwelijk en kinderen).

Het beste ermee....

Wat wil je nu eigenlijk? Het uitmaken, of invloed op hem uitoefenen (hem manipuleren) via zijn familie??

Ik heb een beetje het idee, als ik dit berichtje lees, dat jij jouw vriend als een soort van huisdier ziet dat je kunstjes kunt leren? En als ie niet luistert wordt je boos!

Je zult dit wel geen leuk antwoord vinden, toch hoop ik dat je er eens over na wilt denken want ik bedoel het niet slecht.

Wat zijn familie betreft, die kun je beter niet gebruiken om je vriend te manipuleren. Wel kun je tegen hen zeggen dat het uit is, en dan een korte reden geven waarin je respectvol over hem, jezelf en jullie relatie praat.

Er is één ding waar wij vrouwen heel vaak mank aan gaan: we worden verliefd op de 'potentieel' van een man.
Wat ik hiermee wil zeggen is het volgende. We zien wat er in zit, zien de mogelijkheden; wat een enorm toffe vent hij kan worden als hij zus-en-zo verandert, of wanneer hij dit-en-dat achterwege laat, of indien hij ... vul maar in.
Waar we aan voorbij gaan, is dat wij precies zó zijn. Ook wij zijn niet volmaakt. Aan ons zijn net zo goed dingen te veranderen, dingen die hij liever niet/wel in ons ziet.

Ik heb de indruk dat jij nogal onzeker bent binnen je relatie. Je weet duidelijk niet wat je wilt, want de ene keer zeg je dat je niet met je vriend verder wilt, dan weer vraag je je af of je zijn familie moet inschakelen om hem duidelijk te maken dat het zo niet verder kan wat jou betreft. Maar je wilt wel de controle houden - hetgeen ook vaak een teken van onzekerheid is.

Overigens, wat absoluut de pest is voor een relatie, is het erbij betrekken van wederzijdse familie. Het is tenslotte zo dat jullie, als paar, voor elkáár hebben gekozen - en niet voor de aanhang! Het is slechts een prettige bijkomstigheid, wanneer jullie het goed met de rest van de familie kunnen vinden.
Communicatie moet tussen jullie beiden plaatsvinden, zonder tussenkomst van anderen, hoe na die je ook mogen staan. Achter iemands rug om dingen regelen werkt altijd averechts!!

Ik denk dat je het volgende zou moeten doen:
- bepaal hoeveel de relatie je waard is
- wil je ermee doorgaan of niet
- ben je bereid je vriend te vertrouwen op zijn woord
- ben je bereid jezelf en je eigen normen en waarden trouw te blijven, of doe je water bij de wijn
- schrijf desnoods op wat je gedachten en besluiten zijn.

Ga daarna een gesprek aan met je vriend, vertel hem RUSTIG en zo objectief mogelijk (dus zonder verwijten te maken, alsof het een ander betreft) wat je dwars zit, en WEES BEREID OM TE LUISTEREN naar wat er in hem leeft en hoe hij zelf tegen de situatie aankijkt.

Als je daarna tot de conclusie komt dat het beter voor jou is om uit elkaar te gaan, dan heb je in ieder geval voor jezelf de dingen helder voor ogen; waar kun je wel en niet mee leven in een partner? Maar ook: hoe ben je zelf als partner?

Zorg eerst dat u zelf uw schaapjes op het droge heeft.
(Even de moeite genomen om terug te lezen m.b.t. uw vorige ,belevenissen,.)

Zorg voor een eigen onderkomen of zet hem op straat.
Uw problemen spelen al langer dan vandaag.
U heeft recht op levensgeluk met een partner die u op handen draagt.

Draag er zorg voor dat alleen u over uw bankfaciliteiten
gaat en dat uw correspondentie niet in verkeerde handen komt.

Bent u inwonend?, verzamel op een gunstige dag al uw eigendommen en stel ze veilig. Denk ook aan uw digitale opslag op de computer.

Uw partner kan zijn verantwoording niet nemen, en u hoeft zich niet te verantwoorden t.o. zijn familie.

Geloof het of niet, uw partner zal nooit veranderen.
Hou u zelf niet voor de gek, wens uw partner het allerbeste en ga als vrienden uit elkaar.

zeg dat je wantrouwig bent en overal iets achter zoekt.

geef aan dat hij met iemand smst die hij zelf een aandachtshoer vindt (das wel raar als ie al die tijd feedback heeft gegeven, een beetje kinderachtig van hem om het op een ander af te schuiven)

zeg dat dit de redenen zijn dat je het niet meer ziet zitten en klaar is kees, en geef aan dat je geen toekomst ziet zitten met iemand die het leven lastig vind en geen goede hulp hierbij heeft.

verder vraag ik me af wie hier narcistisch is, maar goed, dat is natuurlijk mijn persoonlijke mening.