hoe kan je iemand los laten als diegene is overleden

Door veel te praten en denken over diegene. Verwerk jullie tijd samen en probeer niet te vechten tegen de leegte. Hoe cliché ook, naarmate de tijd vordert zul je merken dat je minder aan degene denkt of op een prettige manier ipv met veel verdriet. Loslaten hoeft niet, zolang het maar een mooi plekje vindt!

Je moet verlies accepteren er is zoveel verlies groot en klein verlies is altijd moeilijk hou je sterk. de overlede is verdrietig als jij ook verdrietig bent hij voelt met je mee. en hij wil dat jij je niet laat verprutsen omdat diegene is overleden veel succes groetjes.

De situatie zal niet veranderen hoe jij je ook voelt. Als je je dat beseft, ben je al een heel eind op weg om het te verwerken. Natuurlijk is het heel verdrietig en is verdriet toegestaan, maar uiteindelijk komt een overledene niet terug daar mee.

Als je gelovig bent, kan je natuurlijk wel bidden. Je kan bidden voor de ziel van de overledene.

Daarbij is van belang: is degene die je los wilt laten al lang dood. Wil je dat eigenlijk wel echt en waarom zou je dat willen. Loslaten kun je natuurlijk niet forceren.

Loslaten is een proces wat zijn loop moet hebben. De vraag valt dan ook zo in zijn algemeenheid niet zo eenvoudig te bentwoorden. De leeftijd van de overledene kan daarbij ook van belang zijn. En vooral in welke relatie stond je tot de overlene.

Het belangrijkste wat je jezelf dient af te vragen is heb je (uiteindelijk) vrede met het feit dat de persoon in kwestie is overleden. Kun je het aanvaarden ?

Voorbeeld: de overledene had een zeer ernstige ziekte en had veel pijn. Dan zul je eerder kunnen aanvaarden dat deze is overleden. Omdat er aan het (zinloos) lijden een eind is gekomen heb je daar dan vrede mee.

Als de overledene bijv. je partner is en een ernstig ongeval is overkomen, en zo in één klap uit je leven is weggerukt dan zal dit zo wie zo een zeer langdurig proces zijn.

Vaak geeft het toch meer troost als je aan de overledene blijft denken, hoe diegene deel heeft uitgemaakt van jouw leven. En zo eigenlijk ook nog in je herinnering blijft voortleven. Daardoor kun je het dan eigenlijk loslaten.

Herinneren van een (dierbare) dode blijft belangrijk. Bram Vermeulen heeft hier een mooi lied over gemaakt waarin hij zong: "Want dood ben je pas", als er niet meer aan je wordt gedacht.

Loslaten is een lang proces.
Je schrijft niet hoe lang het is geleden, dat deze persoon is overleden, maar een rouwproces kan 2 jaar duren.
Hoeft niet, kan korter of langer, dat is van persoon tot persoon verschillend, maar de meeste psychologen gaan ongeveer daarvan uit.
Loslaten is niet vergeten, maar leren om met het verdriet om te gaan: het een plekje te geven.
Wat vooral belangrijk is: het uiten van je verdriet, voelen wat je voelt. Veel erover praten. Accepteren en aanvaarden dat je verdriet hebt, dat je de persoon mist, maar óók, dat het is zoals het is.

Ik krijg een beetje de indruk dat je bedoelt: hoe kan je iemand loslaten als diegene er toch al niet meer is...
Oftewel: hoe kan je vast zitten aan iemand die er niet meer is.
Bedoel je dat?
Als dat zo is, dan is mijn antwoord dat je nog aan iemand die overleden is vast kan zitten door middel van je heftige emoties van verdriet. Doordat je die ander zo mist. Fysiek is degene die overgegaan is er niet meer, dus dat stuk is wel losgelaten, maar emotioneel kan de nabestaande de overledene niet loslaten. Als je almaar moet denken aan de overledene zit je met je gedachten en emoties vast aan de overledene. Dat is vaak zo en is een onderdeel van het rouwproces. Als je eenmaal zo ver bent dat je de overledene kan loslaten dan kan je hem/haar van binnen als het ware nazwaaien en zeggen: goede reis! (ik zeg er dan ook achteraan: en tot ziens maar dat is mijn eigen overtuiging.) Waarna je langzaamaan ook weer aan andere mensen/gebeurtenissen kan gaan denken.

Wanneer je je vraag anders bedoelt zag ik al vele mooie en waardevolle antwoorden.

mensen verliezen is nooit leuk. maar in de tijd zal je het toch een plekje moeten geven. je mag er altijd verdrietig over zijn en er aan denken. maar onthoud hij/zij komt niet meer terug! denk aan de leuke dingen die je mee hebt gemaakt met die persoon. en praat met je vrienden over hoe aardig die persoon was. wat ik heb gedaan is een begrafenis liedje geluisterd van die persoon. eerst moest ik er al om huilen maar hoe vaker ik het luisterde werd ik er op den duur rustiger van! sterkte ermee!

niet meer treuren, praat afentoe nog tegen diegene die is overleden, je zult zien dat je antwoord krijgt