Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Een jaar lang een liefdevolle relatie; door twijfel nu over? Mijn vriendin twijfelt terwijl alles zo waanzinnig prettig ging...

Mijn (ex?) vriendin is 4jr geleden gescheiden; heeft 2 kinderen (8&10) en ik zelf ken haar al 18jr ofzo en sinds een jr hebben we elkaar opnieuw leren kennen. Ik 43 en zij 40. Bijzonder mooi stelletje. Én het belangrijkste: al een jaar gaat het waanzinnig leuk. Kinderen zijn megagek op mij en vertrouwen mij en zien mij als deel van hun gezin, al woon ik in mn eigen huis. We doen enkel leuke dingen, delen werkelijk álles samen, ook de intimiteit is bijzonder en wordt alleen maar beter&specialer. Ze heeft het na de scheiding bijz. moeilijk gehad & heeft álles zelf moeten opbouwen. Kinderen gaan omdeweek naar hun vader, waar ze 15jr mee getrouwd was. Wij laten elkaar vrij, helpen elkaar,vullen elkaar aan,álles (écht) gaat/ging soepel, ze is geinteresseert in mijn interesses en andersom & we zijn het weekend, de woensdag bij elkaar. Andere dagen ben ik thuis in zelfde woonplaats. Tot afgelopen weekend nog bijzonder mooi, zelfs waanzinnig gevreeën en woensdag ook nog zo fijn, met de kinderen ook. Ex heeft haar bedrogen en ijskoud in de steek gelaten van de eenopdeandere dag. Nu dingen dichtbij komen, je gaat toch denken aan nieuwe stappen...lijkt ze te twijfelen?zo vreemd want haar ogen en de mijne ontmoeten elkaar altijd, we zoenen en knuffelen altijd, we praten altijd, en ons wijntje...een en al gezelligheid en vertrouwen, ze vertrouwd mij100% ook zegt ze. Echt een droom...lijkt te mooi maar is echt waar.Nu afgelopen vrijdag praatten we en ze weet het even niet meer...

Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
3.9K
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Wat is precies je vraag?
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ja, sorry. De lettertekens waren op :-( afgelopen vrijdag is het dus 'uitgegaan', 's avonds lang gepraat met wijntje, ben op gegeven moment uiteraard naar huis gegaan, en 's morgens hebben we gewandeld en gepraat... ze wil mij ook niet kwijt, zegt zelf ook hoe fijn het was en hoe mooi het is hoe ik met de kinderen ben en hoe ze op mij reageren.. we zijn altijd vertrouwd samen geweest.. kan het zijn dat ze bang is om te binden, angsten van verleden?nadat ze (écht bijzonder zwaar) alles zelf heeft moeten opbouwen en nu een leuk huisje heeft en lekker voor elkaar...ze zegt ook over het muurtje, dat zij niet weet of ze toe is aan samenwonen, maar dat hoeft toch ook niet?-tijd zat-toch? ik sta er zeker voor open om samen te wonen, wil het eigenlijk ook graag maar alleen natuurlijk als zij ready is...misschien voelt ze het toch als druk en twijfelt dan of ze wel genoeg van me houdt omdat ze er nog niet aan toe is? is er toch geen blauwdruk van hoe iets MOET lopen?-je rugzakje en leeftijd spelen ook een rol..wat je allemaal hebt meegemaakt... ook de buitenwereld en hun verwachtingspatroon-boeien! het gaat toch om ons? het enige wat ik nu weet is dat ik er kapot van ben.. ik heb ook een megaband opgebouwd, niet alleen met haar maar ook de kinderen die aanvoelen als eigen vlees en bloed, en andersom ook. zij vindt het heerlijk om te zien hoe dat gaat en zegt dat ik een natuurtalent ben.. zelf heb ik geen kinderen trouwens.. alles gaat leuk, de interesses, liefde, sex, dingen doen, van boodschappen tot alles wat je maar kunt bedenken...eigenlijk te perfect voor woorden...zei zij ook altijd, kan ze nu natuurlijk even niet zo goed zeggen... het is een totaal raadsel.. bindingsangst? angst voor verlating? - de vraag is eigenlijk ook een beetje: wat moet ik doen? ik heb ook gevoelens...maar heb geen invloed en ben er ziek van...met paniekaanvallen..ik heb namelijk een autistische stoornis (wat niet tussen ons stond en ik weet dat pas sinds een jaar en mijn leven is door die kennis omgedraaid naar de mooiste kant die ik ooit heb gevoeld...een en al lente voel(de) ik... en nu? lijkt alles weg..? dit terwijl wij konden praten, altijd, delen, altijd...en onze humor, zo naadloos ineen...kortom, te mooi om waar te zijn... maar ik overdrijf echt niet... geloof me...
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
thnx gru...dit alles weet ze, we bespraken altijd alles met elkaar..in een lange brief die ik voor mezelf schreef ong. een maand geleden maakte ik mijn gevoelens nog eens duidelijk...die heb ik haar vrijdag ook gegeven... Ik mag nu niet verder aan haar gaan trekken om haar niet weg te duwen daardoor... ik MOET nu volhouden,wachten,dingen ondernemen..maar 't is zooooo zwaar.. Die ''zwakte'' wil ik haar nu niet tonen ook..ondanks dat dat geen schande is of zo... Ze kan en mag op mij bouwen
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
@Major, wat een liefde lees ik hier tussen de regels door. Ik kan niet in het hart van je vriendin kijken maar zoveel moois kan niet zomaar verdwijnen.
Overtuig haar, geef haar een beetje ruimte en blijf haar er tegelijkertijd van doordringen dat je op haar wacht en wat je voor haar voelt. Ik wens je veel succes.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (9)

Zoals je het hier verteld lijkt het inderdaad een prachtige relatie, maar ervaart zij dit ook echt wel zo?
Het is misschien een goed idee om echt met haar te gaan praten. Leg haar precies uit hoe jij de relatie ziet en jullie momenten ervaart en vraag haar hoe zij dit ervaart.

Als zij verteld dat dit hetzelfde is als wat jij voelt dan zou je haar toch echt moeten vragen om precies uit te leggen waarom zij twijfelt. Mocht het echt zo zijn dat ze bang is dat je haar ook zult verlaten dan kun je haar alleen uitleggen en laten zien dat je dat niet zult doen, meer dan dat kun je niet doen, het is aan haar of ze er vervolgens voor gaat of niet.

Als ze je verteld dat ze de relatie niet zo ziet als dat jij dat doet, vraag haar dan om uit te leggen hoe ze het dan wel ziet en kijk of jullie er samen uit kunnen komen wat het beste is voor jullie.

Veel succes.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
De twijfel is normaal. Ze heeft net een relatie afgerond en toen weer zelf een leven opgebouwd. Er zijn kinderen bij betrokken dus je wilt je leven zo stabiel mogelijk houden. Ik weet niet of jij in de stappen van samenwonen denkt maar ik denk dat dit daar echt te vroeg voor is. wanneer je al bij elkaar bent wanneer kan zou ik neit teveel forseren. Respecteer haar stabiliteit en onafhankelijkheid. Dus ga gewoon verder en zie hoe het loopt.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
thanx jamica...gewoon verder gaan is dus even het probleem...want het is een break...maar voor hoelang? dat is het lastige voor mij natuurlijk... ik vertel haar altijd, en probeer haar duidelijk te maken dat ze geen angst hoeft te hebben dat dingen veranderen, dat de oppasopa's en oma's niet meer nodig zijn als ik er ben, dat moet van mij ook gewoon zo blijven, dat is belangrijk, en zo voel ik dat ook... ik denk natuurlijk wel aan samenwonen, wie niet...maar of de tijd er rijp voor is is een tweede...en we wonen 5 minuten bij elkaar vandaan...en we respecteren elkaar ruimte op de dagen dat we elkaar niet zien... watdat betreft niets aan het handje...
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Misschien is zo erg geschrokken dat ze alles even op een rijtje moet krijgen. Want ondanks je zelf zegt dat er niets veranderd weet iedereen dat dit wel gebeurd. Je kan haar misschien zeggen dat je iets te hard van stapel bent gelopen omdat je zo enorm verliefd op haar bent dat je het liefst 24 uur p.d. bij haar wil zijn. Maar dat je bij nader inzien toch wel ziet (met name aan haar reactie) dat je wat rustiger aan wilt doen. Misschien draait ze bij en lost dat de break op. Vrouwen zijn soms net mannen en kunnen heel abrupt reageren ;-).
kan diverse oorzaken hebben
- ze heeft haar ex weer eens ontmoet, kreeg ook daar speciale gevoelens van en is nu serieus in de war
- ze heeft een flinke psychische dreun gehad toen haar man haar in de steek liet, nu het echt serieus dreigt te worden moet ze terugdenken ( onbewust ) aan haar verleden, is bang dat als iets serieus wordt, het ook makkelijker stuk kan gaan.
- ze is toch niet zo verliefd op jou als je dacht, en haar interesse is weer weg ( deze optie lijkt me onwaarschijnlijk hoor, maar je weet nooit ) .

Succes met praten, ik hoop dat jullie samen tot diepe gesprekken komen en erachter komen wat er is.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
hallo allemaal...ik kan zeggen dat, als ik als man, hier vragen stel ik écht op zoek ben naar een oplossing om het voor beide zo fijn mogelijk te hebben... moeilijk om van jezelf te zeggen maar onze relatie is/was echt bijzonder (en ik ben wel wat gewend).. die goede band/relatie komt ook voort uit dat we elkaar al zo lang kennen, dezelfde (middelgrote) woonplaats komen, zij me van de muziek kent (kwam ook naar mijn optredens) en ze werkte met de drummer van mijn band, vele gezamelijke kennissen en herinneringen dus...maarja, toen kreeg ze een relatie en die liep zoals het liep... 15 jaar, best lang. Ik zag haar nooit meer...en wat meer dan een jaar geleden kwamen we elkaar weer tegen..We hadden altijd al een bijzondere aantrekking naar elkaar, blijkbaar...en álles viel als puzzelstukjes in elkaar...tuurlijk heeft ze haar twijfel wel eens gekregen over haar ex toen ze bij de avondvierdaagse nog met de kinderen een ijsje gingen eten en dan is het wél gezellig en vraagt ze af waarom het toen toch stukliep (nou, onder andere hoe hij vreemd ging, haar ietswat minderwaardig behandelde - de interesse in haar verdween en bij moeilijke zwangerschappen niet voor haar was...en vervolgens was het gras ergens anders groener... etc.etc.). ik snap dat heel erg goed hoor dat ze daar soms mee bezig is..maar verder is hij altijd erg lastig in de omgang en gesprekken etc. mbt de kinderen.. maarja, als je kinderen hebt zie je je ex ook, om de week in dit geval...onze wereld samen is totaal anders, dan ze gewend is... mij vertrouwd ze ook, en geloof me, verliefder kun je niet zijn, zoals wij samen zijn...verliefd of hoe je het ook noemt..knuffelen nonstop, zoenen, lachen, samen eten, wandelen, met de kinderen.. noem hetmaar op... (en dat is niet alleen mijn beeld) - je moet je voorstellen dat ook ik nu erg in paniek ben, eindelijk gevonden wat een droom is...en alles loopt zo fijn..nee, zij kán, en hoeft van mij ook niet, haar opgebouwde leventje loslaten nu, ze beschermt dat uiteraard en dat zullen jullie ook wel snappen... er is natuurlijk geen mogelijkheid dat ik nu in woorden vertel hoe wij samen zijn en dat jullie dat snappen of iets dergelijks...dat moet je meemaken. tuurlijk mag je soms twijfels hebben, houd ik dan wel genoeg van hem als ik nog niet toe ben aan samenwonen?
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
maar er zijn toch ook andere mogelijkheden, het gezellighouden zoals het is? en dan komt de rest vanzelf... maarja, het beeld is blijkbaar dat dingen op een gegeven moment moeten... ja, misschien als je jong bent, maar na een leven met allerlei andere ervaringen is dat natuurlijk niet altijd logisch, hoe graag je ook iets zou willen... ik snap dat heel erg goed... dus ja... ik zou zo graag tips lezen over hoe ik haar de ruimte kan geven nu, zonder zelf gek te worden...ik ga overal heen, praten met vrienden en eten bij buurtjes om me bezig te houden, het is nu rustig op mijn werk waardoor ik ga malen... ik gun haar zo die ruimte maar het is ook beangstigend omdat ik geen grip heb... ik wil haar ook niet pushen of iets dergelijks, zo is onze relatie niet... geloof me het is echt liefdevol, en DAAROM is het voor mij paniekerig... jullie zijn vrouwen, niet alle vrouwen zijn hetzelfde en niet alle mannen...maar richtlijnen hebben jullie misschien?ik ben 43 en zij 40 we zien er uit als 10 jaar jonger...best een mooi stel, al ben ik niet totaal geen macho die zo goed weet dat hij er goed uit ziet... ik heb, zeg maar, gewoon een mooie uitstraling... zij is echt mooi, vind ik, en alles op dat gebied klikt...
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
ik wil eigenlijk ook alleen maar leren en lees er dingen over op het internet en praat met vrienden...maar antwoorden kunnen 2 kanten op natuurlijk... en ik heb niets aan mensen die zeggen dat ik me geen zorgen hoef te maken... en andersom ook niet... dus wat is eigenlijk het doel wat ik wil bereiken? geen idee... ik ben erg verdrietig want ik ben ook maar een mens... ik dacht het gevonden te hebben én dát is ook zo...misschien komt het nooit meer goed, ook dan moet ik door... maar alle tekenen zeggen me dat het eigenlijk niet kan dat het niet goed zou komen...ikzelf ben ook mijn hele leven angstig geweest..maarja, ik wist dan ook niet dat ik een autistische stoornis had...mijn antwoorden zijn er nu en mijn leven is zo enorm verrijkt met deze kennis...en alles loopt daardoor zoals ik nooit had kunnen dromen...
Niet pushen zoals je alles beschrijft komt t best wel goed.
Kan je wel 1 advies geven
Besluiten jullie tot samenwonen hou je eigen adres voorlopig aan ik weet uit ervaring dat t lelijk op je dak valt als ze zegt toch maar niet en je dan zonder huis komt te zitten
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
thanks hoor! nee, samenwonen hóeft van mij niet eens, maar ik zou er wel voor openstaan... want er zijn zoveel dingen die je dan vrijer maken, voor beide...en dat is zo mooi. dat je elkaar ondersteunt zodat de ander ook eens wat extra tijd heeft ofzo... alles wat zij doet is veel en veel te veel en ze heeft misschien het idee dat ze dat allemaal alleen moet doen... als ik daar ben is dat totaal anders hoor... ik neem automatisch dingen over zoals de kinderen naar bed brengen als zij even een moeheidsdipje heeft, de tafel afruimen en vaatwasser doen zodat zij dan even wat quality time extra heeft met de kinderen..voor een extra spelletje ofzo.. snap je? dat gaat allemaal alsof het een mooi draaiend gezinnetje is... maargoed, onze tempo's hoeven niet hetzelfde te zijn, daar is toch geen regel voor? zolang er maar duidelijkheid is...zo denken we beide, gelukkig... maarja, nu is het even behoorlijk zuur...want wat zo mooi was lijkt dan ineens weg...beide hebben we het nu moeilijk terwijl we er normaal gesproken voor elkaar zouden zijn... stom toch?
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Nee hoor dat is niet stom
Ze doet t al 4 jaar alleen en heeft gewoon moeite met dit al beseft ze dat misschien niet
Doe t rustig en toon begrip voor haar ze is nu gewend t eigenlijk zelf te doen
maar ja, nu is het even behoorlijk zuur zeg je waarom??probeer haar te begrijpen en geniet van elkaar het is niet niks weet je
Mijn moeder zou zeggen stelletje mafkezen ff met de koppen tegen elkaar slaan hahahha
Jullie moeten niet teveel zorgen/problemen op jezelf afroepen door er een probleem van te gaan maken t heeft tijd nodig wees lief voor elkaar en heb geduld
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
ja zuur is het omdat we even 'afscheid' hebben genomen, snap je? logisch voor haar dat ze even tijd nodig heeft, zoals ze dat denkt, terwijl we dat misschien, maar misschien ook niet, samen kunnen doen.. ik denk van wel maar vrouwen denken misschien weer anders... dat van je moeder snap ik ook erg goed... ik denk ook: we hebben alles wat we willen, het is mooi, liefdevol, en weet ik wat niet... wat zet je op het spel, denk ik dan... in iedere relatie is wel wat, en zeker veel vervelendere dingen als bij ons... na onze ervaringen weten we best wat we willen en bij ons blijkt dat het heel fijn loopt en dat we ook weten hoe het moet... communitatie, praten... maar een twijfel is voor mij ook onaantastbaar en kan ik geen grip op hebben en moet je dat willen? misschien stoot je dan alleen maar meer af... dat bedoelde ik dus met dat zuur... ik heb gewoon erg veel pijn, maar ik snap haar en probeer haar altijd te begrijpen... ik ben verder niet zo'n watje dat alles alleen doet voor haar ofzo hoor... nee, ik denk zeer zeker aan mezelf... maar het is bijzonder fijn daar en met de kinderen...en met haar is het een droom...als je dat kunt combineren met je eigen bezigheden en dat weer kunt delen, wat is er dan mooier?
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
je zegt zoals ze dat denkt........nee ze heeft tijd nodig
gun dat haar hoe pijnlijk t ook voor je is
die kids die dol op jou zijn gaan haar ook vragen stellen weet je dat moet ze allemaal verwerken enzo
En je bent geen watje als je krankzinnig verliefd bent hoor
Ze heeft een hele grote angst en dat is ook niet gek na wat ze heeft meegemaakt.

Praat met haar en vertel dat je serieus bent en haar niet in de steek zal laten maar het zeer zeker begrijpt dat ze het moeilijk vind allemaal ,en dat het op haar tempo kan en mag .

Het is logisch dat ze het moeilijk heeft en vind
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
is het over of denk jij dat het over is?

was het zo mooi en prachtig of denk jij dat het mooi en prachtig is?

ik bedoel....ze kan al een hele tijd met vragen zitten. al een hele tijd twijfels hebben. ook al is er gezelligheid, goed contact, goede sex.

in het jaar is er veel gebeurd. misschien gaat het voor haar gevoel te snel en wil ze dit eerst op een rijtje zetten.

ik lees hier enkel aan hoe jij het vind, hoe jij het ervaart en hoe het voor jou voelt.
vraag haar eens naar haar kant. ze heeft echt wel haar reden.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ik herken haar gedrag wel, je vind het allemaal leuk totdat er ingrijpende stappen genomen moeten worden. Want dat geef je zelf duidelijk aan, dat je daar over denkt
"Nu dingen dichtbij komen, je gaat toch denken aan nieuwe stappen...lijkt ze te twijfelen."

Dat kan enorm benauwen, ze heeft het 4 jaar alleen gedaan, hard geknokt om te zijn waar ze nu is, samen met haar kinderen, een volgende stap zal een hoop veranderen, terwijl ze nét alles op orde heeft.

Dat wil niet zeggen dat ze niet gek op je is, maar ergens voelt ze de druk dat er nu wat anders van haar verlangt wordt, of dit nu uitgesproken is of niet.

Wees dus duidelijk, praat er over en neem zo nodig een stapje terug, laat de toekomst nog even helemaal los.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Het is prachtig hoe je je liefde voor haar beschrijft en ik neem dat heel serieus. Leven met haar is als een droom voor je. Je knuffelde en deed veel voor haar, ze is je alles.
Dat is fijn zolang het van twee kanten komt, maar na een jaar kan bij haar de hevigste verliefdheid wat afnemen, dat is vrij normaal en dat wil niet zeggen dat ze niet meer om je geeft. Misschien wacht ze tot de hevig verliefde man (jij) tot een man transformeert die iets minder knuffelt maar wat meer stevige voeten op de vloer staat. Zij wil weten hoe je bent als je niet meer zo verliefd bent. Hoe je dan voor haar zal zijn. Ze wil misschien op je kunnen leunen als het nodig is. Ze hoeft dat niet van je te horen aldoor, je kan het beter uitstralen en doen. Misschien is zij bang dat je je eigen leven niet meer leidt als jullie samen wonen. Dat je op haar (leven) gaat leunen. Zij heeft intens genoten van jullie samen, het is fantastisch als een man zo intens van je houdt en voor je gaat, maar is nu weer iets nuchterder geworden. Zij denkt na over haar toekomst. Wil zij nog wel samenwonen met een man, of toch liever zelfstandig blijven? Misschien heb/had je ook wel een niet helemaal juist beeld (meer) van haar gevoelens voor jou?
Probeer niet al te hevig te reageren op haar als je misschien toch contact hebt, ook al bloedt je hart. Zij weet dat echt wel en zal het alleen maar waarderen dat je je probeert te beheren om haar niet ongemakkelijk te laten voelen.
Geef haar tijd. Wat je doet is prima, afleiding zoeken en naar vrienden gaan. Ik hoop het allerbeste voor jullie en de kinderen. Maar je zal geduld moeten hebben.
Ik wens je veel sterkte.
(Lees meer...)
Kristal
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
+!
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
+ +
Kristal
12 jaar geleden
Dank je Annigje en Nonamanis !
Het is niet raar dat ze wat twijfels begint te krijgen. Het word nu wel heel serieus tussen jullie en misschien doet het haar denken aan haar vorige relatie. Ze kan angst hebben dat het weer mis loopt. Juist als dingen zo mooi en goed zijn kan de angst om het kwijt te raken groot zijn. Ze heeft ook 2 kinderen waar ze rekening mee moet houden. Ze wil vast niet weer een verbroken relatie en onduidelijkheid voor de kinderen. Als jullie relatie echt goed zit komt het ook wel goed. Geef haar wat ruimte en leg er geen druk op. Liefde kan soms (ook al is het goed bedoeld) verstikkend werken. Liefde moet ook kunnen ademen. Luister naar haar en oordeel niet. Geef het de tijd. Wat is de haast? Waarom zou je dan dingen gaan forceren. Wees dankbaar voor wat jullie hebben en koester dat.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding