Is het te bergrijpen dat een partner vreemd gaat indien een van de twee, dedurende lange tijd geen zin meer heeft in sex?

Ik vind dat te begrijpen. Maar ik denk dat het probleem niet zit in het feit dat een van de twee geen zin heeft in seks, maar in de communicatie daarover (en waarschijnlijk ook over andere zaken in die relatie).
Mijn man en ik zijn heel vrij en laten elkaar ook heel vrij. Wil hij eens met een ander: lekker doen. Wil ik eens met een ander: waarom niet? Het houdt ons seksleven boeiend en je wordt er iedere keer weer met je neus op de feiten gedrukt dat het met elkaar (het bekende dus) het lekkerste en fijnste is.
Ik denk dat het van beland is om dus in een relatie te zorgen dat je over alle zaken, hoe kwetsend, chockerend, of pijnlijk ook, samen te praten en te proberen tot een compromis te komen.
Misschien kun je afspreken dat degene met het grotere libido meer seks heeft (buiten de deur), maar wel voor alle andere zaken bij de ander blijft, omdat je het verder zo leuk hebt samen.

Toegevoegd na 41 seconden:
Dit zal trouwens wel weer min-duimpjes opleveren, want dit is natuurlijk niet volgens de waarden en normen van de maatschappij.
Vreemdgaan en scheidingen passen beter in die waarden en normen denk ik...

Nee ik vind het niet normaal om vreemd te gaan.
Ik heb wel begrip er voor als hij of zij aan zou geven dat diegene moeite ermee gaat krijgen om monogaam te blijven. Als er dan over gepraat kan worden en je er samen uit kan komen kan ik het mij voorstellen maar dan is het geen vreemdgaan meer. Als je vreemd gaat draag je een geheim voor elkaar met je mee.
Als het om geen zin gaat zou die persoon eens bij zichzelf te raden moeten gaan wat er meer achter zit. Eventueel hulp zoeken. Maar geloof mij, heel veel vrouwen, vooral met kleine kinderen en een baan hebben weinig tot geen puf in een vrijpartij. Dit is helemaal niet raar, maar als er problemen door ontstaan moet je wel met elkaar erover praten.

Toegevoegd na 3 minuten:
Ik deel alles, behalve mijn vent

Vreemdgaan (hieronder versta ik handelingen met een ander persoon dan je partner, die buiten de impliciete of expliciete afspraken met die partner vallen) kan ik nooit begrijpen. Of je partner nu wel of geen zin heeft in seks, dat is geen reden om je partner te belazeren of zo diens grenzen te overschrijden.

Maar het maken van andere afspraken in zo'n periode, dát kan ik wel begrijpen. Dat moet ieder stel wat mij betreft zelf weten. Als alle betrokkenen er maar mee kunnen leven en de afspraken geheel vrijwillig zijn gemaakt (dus niet onder dreiging van scheiding of zoiets, dat vind ik chantage), dat is wat mij betreft het enige wat telt.

Sexualiteit is een onderdeel van een relatie, meer niet.
Een relatie bestaat dus uit meer componenten dan alleen sex. Als een van beide er helemaal geen zin meer in heeft zou je een s moeten kijken wat er aan de hand is. De oplossing van Dounja kan een goed werkende oplossing zijn. Dus geen minnetje, wie ben ik om daarover te oordelen?
Wanneer leren wij mannen dat eens?

wie hem ne*kt mag hem houden zeg ik altijd.
ik vind dat je nooit een excuus briefje heb om vreemd te mogen gaan.

Als een stel langer dan een jaar geen sex heeft gehad is er meer aan de hand. Logisch zou zijn dat dit stel dit samen bespreekbaar zou maken. Dit stel moet ook gaan nadenken over de waarde van hun relatie en hoe ze deze al dan niet voort willen zetten.
Degene die dan nog steeds graag sex wil heeft het dan duidelijk aangegeven. Mocht er niets uit voortvloeien neem ik aan dat deze relatie een aflopende zaak is.