In eerste instantie moet er natuurlijk een soort van 'klik' zijn, waardoor je bereid bent elkaar nader te leren kennen en graag in elkaars nabijheid verkeert. Maar die eerste fase, ook wel bekend als verliefdheid, hoeft allesbehalve een garantie te zijn dat je ook daadwerkelijk bij elkaar past. Integendeel zelfs ; hoe groter de onderlinge verschillen, hoe groter soms de aantrekkingskracht en hoe kleiner de kans op succes.
Als je elkaar na de eerste verliefdheid - die enkele maanden tot zelfs wel enkele jaren kan duren - nog steeds graag ziet, liefhebt, waardeert en respecteert, heb je een goede kans dat je verder komt dan die eerste fase. Heel belangirjk is daarbij dat je in grote lijnen hetzelfde soort beeld hebt van de toekomst (waarbij een gelijksoortige achtergrond kan helpen), en een vergelijkbare manier van oplossen van problemen en verwerken van traumatische gebeurtenissen. Dat laatste is niet altijd concreet eenvoudig te testen, maar in een relatie waarin communicatie op de eerste plaats staat, moeten er toch regelmatig gesprekken gevoerd zijn waaruit je een globaal beeld kunt krijgen.
Wanneer je op alle belangrijke punten op één lijn zit, in gelijke mate bereid bent in de relatie te investeren, ook in de periodes dat het wat minder gaat (want die komen, bij iedereen) en het gevoel hebt dat je definitief voor elkaar kunt kiezen, heb je een heel grote kans dat je het inderdaad heel lang met elkaar gaat volhouden, en zou je zelfs kunnen overwegen te kiezen voor kinderen.
Natuurlijk zijn er ook stellen die na 20 of 25 jaar nog uit elkaar gaan ; die kun je nauwelijks verwijten dat ze er niet goed over hebben nagedacht, en heel grote gebeurtenissen kunnen erg veel invloed hebben op personen en dus ook op de relatie. Garanties geeft het leven niet. Maar de energie die je er (beiden) in stopt en de mate van communicatie, stellen je wel in staat het en heel eind te kunnen sturen. Mits samen.