Wat te doen als hij het uitmaakt maar toch 'tijd nodig heeft'?

tja min vrienden zijn in de groep gekomen ze kenden elkaar al wel. Maar ik ben licht pdd-nosser en vrienden maken is niet mijn sterkste kant.
Ik gun hem wel tijd, maar ik voel me zo onzeker!
En hij ook dat is wel duidelijk, hij is in de war. Eerlijk gezegd, heb ik niet zo een bar interresant leven. geen werk, geen school, niet uitgaan geen geld.

Ik weet dus ook niet wat de nodige tijd is, ik weet niet of ik geen contact mag zoeken, ik weet niet of ik dit moet/mag vragen zonder dat hij boos word etc etc etc.
Ik begrijp er niets van en hem vragen is een risico...

punt is dus dat als hij boos is hij dingen zegt die hij later niet terugneemt maar duidelijk niet kloppen. Hij zei ook dat hij me nooit meer wilde zien en spreken en dood moest ofzo.
Toch stuurde hij me een sms ik hoop dat je nog leeft. en een sms met ik denk erover na ik heb tijd nodig x << die x, zou hij niet plaatsen als hij me haat, hij zou niet eens wat laten horen dat weet ik ik ken hem.
Daarnaast stuurde hij vanuit zichzelf (het drama was gister avond dus nog geen 24 uur geleden, haatten zal die me dus vast niet doen) hey wat ben je aan het doen ik verveel me en heb helaas nergens zin in x
Maar nu laat hij inderdaad al uren niks meer horen en tja, dan word ik toch weer kriebelig weete. Ik mis hem en ik wil hem best tijd gunnen en alles maar het lijkt erop alsof we beide niet weten wat we moeten doen. alleen weet hij niet wat hij wilt, en ik wel. Vrienden bliven kan sowieso nog wel, maar ik zie liever de relatie weer in orde. Hij heeft niet al die tijd gelogen over dat hij van me hield en hij ziet niets in iemand anders (zover bekend natuurlijk, maar even mijn onzekerheid terzijde..). ik hou mezelf tig keer tegen een sms te sturen, maar ikw eet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Ik blif er opzich wel rustig onder maar zo verward....
Ik mis hem.

Dood moest ofzo? Wil je in dit geval nog iets met een kerel die zich ruim 1,5 jaar jouw vriend noemde maar je onbeschoft doodwenst met als excuus: Sorry maar ik was boos dus mag ik dit zeggen?" Sorry, maar zo iemand zou ik mezelf niet waard vinden als ik voor jou mag praten, jij verdiend beter! Dat hij boos is kan de beste overkomen maar dat wil niet zeggen dat je zomaar klakkeloos je vriendin dood mag wensen, er zijn grenzen hoor!

helemaal met e eens dankje! maar wat ik me dan afvraag is. HOE zet ik me eroverheen? Hoe kan ik ervoor zorgen dat het me NIET zoveel kan schelen.... Hoe ga ik hiermee om

Zeker niet, als hij instort help ik hem als ik instort, help ik mezelf... hij mij niet. Niet omdat hij niet wilt, maar hij weet niet hoe.. Ik heb veel meegemaakt in me leven en dit heeft mij anders gemaakt. Hij tja, heeft ook wel dingen meegemaakt maar heel anders.
Hij komt wel agressief over maar hij is het niet. hij dreigt maar hij doet het (gelukkig) niet. Ik dacht wel da thij me zou slaan ik heb hem een kilometer achterna gelopen waardoor hij dus bozer werd..... Als hij aangeeft laat me met rust (zodat hij rustig kan worden) dan hoor ik dat gewoon te doen.
Als hij had gezegd: laat me met rust OF anders is het uit, dan was ik allang naar huis gegaan!
Hi heeft duidelijk laten emrken dat hij alleen wilt zijn en ik respecteerde dat niet.
Nu klinkt het weer alsof ik de boosdoener was maar zoals je weet werkt dat niet zo.
Hij zouvandaag, wat voor zichzelf gaan doen. in al die tijd dat we samen zijn hebben we elkaar nog geen dag niet gezien, na de eerste 2 maanden, heb ik zeker 4 maanden bij hem thuis ingewonot (ouderlijk huis) nadat we gezeik kregen. Ik weet dat onze relatie niet klopt! tell me something new.
maar we zijn zoveel verder gekomen, alleen hij, lijkt alle boosheid en andere dingen op te kroppen. Hij, 'voorkomt' liever ruzie door iets niet te vertellen en dan word ik boos omdat het dan lijkt alsof hij dat allemaal expres doet. Dat terzijde egrijp ik dat hij meer dingen voor zichzelf wilt doen, helemaal, en ondanks me afhankelijkheid wou ik hem die ruimte geven.
maar toen ik gsiter even moest huilen omdat het me toch zeer deed omdat ik het niet gewend ben, werd hij kwaad... en uiteindelijk ging het verkeerd.
Ik probeer ook altid maar alles op te lossen, terwijl bi hem juist vaak rust, de oplossing geeft.
Hij heeft trouwens ADD, en ik een (schijnbar) lichte vorm van pdd-nos al lijkt het ook meer op add, maargoed. Ik twijfel niet aan onze slagingskansen, hij deed dat ook niet tot het teveel werd. Ik wil gewoon weten hoe ik nu verder moet, in zo een onzekere tijd.

Dan kan ik alleen maar zeggen,blijf jezelf en dring je niet op en laat hem een keuze maken als je hiermee akkoord gaat natuurlijk want je hoeft niet eindeloos te wachten tot het hem uitkomt. Niet alles is op te lossen,soms moet je je gewoon bij een situatie neerleggen,hoe moeilijk dit soms ook is. Ik wens je sterkte!

+

Ik loop al een paar weken op me tenen.. omdat hij de boosheid die hij niet verwerkt op de 1 of andere manier meeneemt naar de volgende keer dat hij ergens boos om is en dus weer in 1 keer uitbarst! wat niet nodig is om iets kleins. tuurlijk zegt hij dat het niet om niets gaat maar wel om iets, hij is immers niet voor niets boos...
Hij heeft het gister uitgemaakt dus ik denk nu echt dat het uit is, dus ik heb niet meer het recht hem te bellen en te smsen vind ik, want hij wilt rust en tijd, die geef ik hem dan niet. daarnaast heb ik al wel gesmst, heb toen straks gebeld, maar hij reageerd niet meer dus ik denk dat dit het punt van met rust laten is...
Toen straks was hij nog op zen werk, nu is hij thuis en, tja, weet het niet misschien hebben ze ouders zen mobiel zelfs wel ingenomen (i don't know).
zelfs een klein kans datie ehm gewoon op zen werk heeft laten liggen, ik heb echt geen idee.

als jij vindt dat je neit het recht hebt om te bellen en te smsen , dan heeft hij dat ook niet en moet hij jou ook met rust laten. Wanneer iemand jou een bericht stuurt en jij mag niet reageren is niet fair tov jou. Als je het duidelijk hebt dat het echt uit is, is het misschien ook het beste(ook voor jou) om zeker in het begin geen contact te hebben. Wanneer jullie bij elkaar horen komt dit wel goed. De tijd er tussen is misschien onzeker, uiteindelijk zul je het een plek geven en begrijpen. Men zegt niet voor niets afscheid nemen doet pijn

Ik weet het maar weetje hij vroeg mij om rust, dus, moet ik hem dan met rust laten. toch zit hi vanmiddag enzo naar mij te smsen dus reageer ik, maar als ik dat nu doe krijg ik ineens helemaal niets terug en dan raak ik weer in de war dus ik bedoel meer van, misschien wilt hij ineens niet meer reageren ofzo ik weet het niet?
Ga er denk ik ook niet snel achterkomen.
Heb hem nu wel een sms gestuurd met dat als hij niet wilt reageren of liever niet heeft dat ik wat stuurt of hij dat dan zou willen zeggen. Normaal zou hij dit wel doen, doet hij dit niet is de kans groot dat hij niet eens in de buurt is van zijn mobiel.
Hij zou wat voor zichzelf gaan doen vandaag, met zen pa ofzo ergens heen gaan misschien heeftie zen mobiel thuisgelaten.
misschien is hij naar deventer naar de shop, who knows?
Ik neit meer.
Ik zou zo graag lekker wat voor mezelf doen, lekker makkelijk gezegd als e vriendinnen allemaal weetk veel wat gaan doen en ik letterlijk te blut ben om uberhaupt dit saaie rotdorp te kunnen verlaten (tenminste als ik ook weer thuis wil komen kan ik dat beter niet doen...)

Ook bij onze vrienden doet hi soms erg moeilijk hoor en hij zegt het ook gewoon als hij ineens geen zin meer heeft om aangeraakt te worden. Onze vrienden tja, die, vinden het erg jammer dat dit zo tussen ons gaat en zien ons liever samen dat is duidelijk.
Ik woon allang (1,5 jaar ofzo) weer bij me moeder thuis heb zelf geen geld we hebben een hond allemaal niets mis mee.

We waren gelukkig met elkaar, alleen af en toe ging het mis en dat ging dan ook weer om iets dat gezegd was en verkeerd opgevat is enzo.
Dat zeg ik, het is het niet waard om het voor te beeindigen

Laat het allemaal achter je en sla een nieuwe weg in.
Begin eindelijk eens te leven, kies voor jezelf.
Je bent nog jong.

Ook een +. Ik ben het met je eens,ik had het alleen iets subtieler neergezet omdat ik niet te hard wilde zijn.

Dank je, ik ben misschien fel in mijn reactie maar ik las bij iemand anders een reactie dat hij haar een keer doodwenste en dat maakt mij zo woest...Ik ben er nogal gevoelig voor denk ik, maar ik meen wel ieder woord, ze is veel te goed voor hem.

laat maar jullie gaan er schimnbaarvanuit dat mijn kant de enigste kant is en dat alles zo erg is als het klinkt, de dingen die hij heeft gezegd waren een moment opname en het is nog NOOIT zo erg geweest hij heeft nog nooit gescholden tegen mi of wat dan ook.
Ik maak ook mijn fouten hij zei niet dat ik dood moest, ik zei dat ik op dat moment niet durfde weg te gaan omdat ik niet geheel voor mezelf instond. Eanders gezegd... hij zei, dan doe e dat toch lekker etc.
Maakt ook allemaal niet uit ik zoek een OPLOSSING, geen discussie

Okee....jij vraagt hier wat je moet doen en ik geef je een goede raad maar als jij alleen je eigen fouten wilt zien (waarvan ik weet dat het heus niet alleen jouw fouten zijn) en jij het normaal vind dat hij die dingen roept met als excuus zijn ADD gedrag ....(wat hem in die situatie een goed alibi verschaft) ...en jij dit blindelings wil geloven dan hoef je deze vraag niet te stellen want je weet zelf het antwoord al!
Jij vind dat jij ook fouten maakt (die voor jou doen veel en veel erger zijn want jij dreigde weg te lopen en dan valt die opmerking van hem dat jij maar dood moet ofzo natuurlijk in het niets!!!) die jij goed moet maken als ik je nu goed begrijp.....dan moet jij hem sms-en dat jij spijt hebt (hoeft hij het gelukkig niet te doen, scheelt hem weer sms-tegoed) en dat je hem dolgraag terug wilt en als je geluk hebt neemt hij jou weer terug en belooft hij je beterschap en verteld hij je dat je gelukkig nog leeft en dat hij er niets van meent en zie ik jou over een paar weken weer hier met een soortgelijke vraag....

hij heeft niet 1 excuus genoemd hij heeft zelfs nog niet eens sorry gezegd!
Ik zou e nog meer kunnen vertellen maar dan krijg ik alleen maar te horen dat het een klootzak is. Als het zo een klootzak was zou ik niet bij hem willen blijven en als hij hier was geweest en ullie advies had opgevolgd had hij het ook allang met mij uitgemaakt want als je zijn verhaal hoort dan ben ik een vieze vuile trut! That's life.
Ik vraag wat ik moet doen, om de tijd door te komen, waarin ik moet wachten op een antwoord, omdat ik hem de tijd wil gunnen die hij nodig heeft EN verdient.
Wat ben ik blij dat ik wel vergevingsgezind in ben gesteld, het is een schat van een jongen, met soms een te grote bek. hoewel hij dit soort dingen nog nooit gezegd heeft zat het hem wel dusdanig hoog dat hij me echt had kunnen slaan en nog veeeeeeeeeeel meer. maar dat deed hij niet, hij hield zich heel netes in, als hij dat had gedaan dan ja was ik weggeweest logisch. Maar hij geeft wel om me hij zorgde altijd goed voor me hij is niet zo slecht als jullie hem afschrijven.
Ik wil niet weten wat je met je kinderen zult doen als ze zich zo zouden gedragen. Problemen zijn er om opgelost te worden, en het enigste da tik hoor is dat ik hem maar egwoon moet verlaten...
Ik he ook grote fouten gemaakt. En ik ben psychisch vaak sterker.
Daarnaast word zijn ADD onderschat naast het feit dat ik mede de oorzaak was dat hij totaal niet tot rust kon komen waardoor hij geheel de pan uit vloog.
Toen IK het niet meer aan kon en mezelf begon te slaan omdat ik een paniekaanval had (wat ik overigens toen dus voor de eerste keer van me leven mee maakte) toen was HIJ degene die mij in zin armen nam en rustig maakte.
Ik hou van hem en ik ben niet achterlijk, als hij zo slecht was geweest was ik allang weggeweest.
Ik kan gewoon niet tegen dit gefrustrerende gevoel van die langzame tijd niet wetende hoelang ik moet wachten niet wetende wat ik moet doen.
Ik wil gewoon een weekje slapen maar dat kan niet dus zoek ik een betere manier om tot rust te komen. Echter heb ik nog niet 1 antwoord waar ik echt wat mee kan.Op die van Donkeydeb na dan en daan.
Hopelijk word de rest van de mensheid ooit nog eens wat soepeler over het feit dat het mensenlijk is om fouten te maken en dat het bij minder grote fouten, zoals dit niet nodig is iemand uit je leven te verbannen.

Inderdaad hoef je om kleine misverstanden niet meteen je relatie uit te maken maar dat zou je je vriend wijs moeten maken (dagt hij wat soepeler moet worden want hij is degene die dat juist niet doet, de makkelijkste weg kiezen...weglopen van zijn problemen en jou ermee laten zitten zogezegd. Tuurlijk heeft iedere relaties zijn ups en downs, de mijne ook. Mijn man en ik hebben ook wel eens meningsverschillen en zijn allebei ook wel eens met het verkeerde been uit bed gestapt maar stel je eens voor dat het normaal was elke keer maar even een paar dagen niets van je te laten horen (als je samenwoont of getrouwd bent uiteindelijk dan) en 1 van de 2 zou in die tijd iets overkomen dan kan je het nooit meer goedmaken. Mijn advies is dus dat (wat jij ook graag wilt en iets wat 85% van de bevolking met je deelt) je dit soort dingen meteen uit moet praten....met schreeuwen en verwijten maken bereik je helemaal niets. En het feit dat hij nu weg is en jij jullie gezamenlijke vrienden ook ineens niet meer hoort of ziet (jij volgens zijn verhaal een vuile trut bent....hoe je je vriendin helemaal nooit mag noemen en jij hem dus al helemaal niet nog steeds lief mag noemen) daar gaan bij mij al alarmbellen rinkelen....hoogstwaarschijnlijk wil hij wel praten maar niet met jou en wie zegt dat hij al niet met jullie vrienden heeft gepraat en hier het zielige slachtoffer uithangt? Ik begrijp best dat dit niet leuk voor je is om te horen omdat jij ondanks alles nog steeds van hem houdt, omdat hij jou vastpakte en je geruststelde toen jij een paniekaanval had maar was dit ook geen momentopname? (net als zijn woedeaanvallen?)
Bij mijn eerste vriendje (ik was 15 en hij 19) was ik ook heel naief, iedereen vertelde mij dat hij mij gebruikte en ik wilde dat niet geloven, dat deed zeer want ik dacht dat niemand mij dat gunde ofzo....tot het moment dat hij mij gewoon ineens negeerde en ineens een ander schatje had ondanks dat hij werkelijk in mijn ogen heel lief voor mij was, hij heeft mij leren tongzoenen en ik kreeg een pot snoep voor mijn verjaardag en hij trakteerde altijd voor mij., zo snel als hij bij mij was de eerste keer zo snel was hij ook weer weg. Hij heeft jou leren te genieten van seks en kon jou in en hysterische bui geruststellen maar was hier ook geen sprake van eigen belang? Ik vind desondanks dat jij teveel alle schuld op je neemt en hij daarentegen alle schuld bij jou achterlaat en er niets of veel te weinig verantwoording voor neemt.

Laten we het er maar op houden dat liefde blind maakt in dit geval en verder hou ik er over op.

Ik was gister degene die bij onze vrienden stond, waardoor hij schijnbaar niet kon komen (had ik geen moeite mee gehad maarja hij schijnbaar wel).
Hij is gewoon zo bang, dat ik iets met een ander zou doen, hij heeft zich van alles in zen kop gehaald, dat helemaal niet klopt en ik kan praten tegen een muur, maar niets werkt.
Ik begrip echt wel dat jullie dat zeggen en waarom, en ik begrijp echt wel dat dit een manier is die ik zou kunnen proberen.
Maar ik ben niet blind, ik geef gewoon niet graag op, niet eerder dan het echt nodig is.
En daarnaast zie ik vaak zat in hoe mensen van zichzelf zijn, en heb ik mijzelf ook lange tijd als borderliner gedragen om het maar zo te zeggen, en toen was ik ook ongeveer zo lief.
Ik wil er gewoon over praten...

lieve nothing, ik begrijp je helemaal al lijkt dat niet zo. Om hier in de vraag niet een ellenlange discussie aan te gaan en jou alle privedingen te laten opschrijven wat ook niet nodig is wil ik me best voor je opofferen en je uitlaatklep zijn want volgens mij heb jij daar nu heel erg veel behoefte aan. Als je dit fijner lijkt mag je mij best een pv sturen want voor het overgrote deel van je verhaal herken ik mij er helemaal in daarom begrijp ik je heus wel. Hoop toch dat je nog een fijne dag hebt en dat ik toch iets voor je mag betekenen.

Ik mag jouw wel, ik begrijp het wel, en ik geloof wel dat je zeker deels wel inziet hoe de situatie in elkaar steekt. Ik kon gewoon niet tegen de antwoorden die zeiden dat ik hem dan maar moet laten stikken. Hij is gewoon erg in de war en echt, ik he ook zo mijn fouten vooral dat hij nooit eens wat voor zichzelf kan doen, ze ouders amper nog ziet, altijd maar bi mij is en nooit is wat met zen vrienden kan doen zonder mij. Ik kan me maar al te goed voorstellen dat je het dan uiteindelijk gewoon niet meer aan kan. En als je dan kan zeggen wat je wilt maar ze je niet met rust laat, dan kook je ook over...
En ik , toen ik orderliner begon te worden, heb ik zoveel ergere dingen gezegd, spijt, azeker. Vergeven worden door hun? nee... helaas niet.
Jammer dan, niets meer aan te doen. Maar ik weet gewoon hoe het van meerdere kanten voelt en weet gewoon dat wederom, dit het neit waard is om het einde te zijn.
Hij heeft me 1 dag in onzekerheid gelaten, voor mij leken het er 5.

fijn te horen dat mijn wens is uitgekomen (dat jij een fijne dag hebt want hij heeft zich weer gemeld) :-). Fijn dat hij toch nagedacht heeft en tot de conclusie is gekomen dat je om een goed gesprek niet heen kan na deze situaties. Ik vind jou (ondanks dat jij teveel naar je eigen fouten kijkt en teveel zijn fouten goedpraat met allerlei excuses) echter veel te goed voor iedereen. Je bent een schat van een vrouw eerlijk waar maar besef wel dat je hierdoor heel kwetsbaar bent en mensen het maar al te makkelijk vinden dat je altijd alle schuld en verantwoordingen op je neemt. Probeer toch ook eens jezelf te beschermen en voor jezelf op te komen, hij maakt fouten omdat hij ook maar een mens is volgens jou maar zagen mensen als hij dat ook maar eens bij jou en jijzelf ook, je hoeft jezelf echt niet altijd weg te cijferen hoor. Jullie hebben beide dezelfde rechten en plichten naar elkaar en hij echt niet meer dan jij, hoop dat dit punt bespreekbaar en te begrijpen is voor allebei zonder problemen. Dat jullie maar weer snel gelukkig mogen worden samen en als je je ei kwijt wilt mag je dat best bij mij doen want heb sterk het vermoeden waarom jij je jezelf steeds zo benadeeld. Heel veel succes straks. Groetjes

ik ben wel benieuwd naar je vermoeden.
Misschien wil ik niet alleen zijn, maar ik hou echt van hem. En vaak (niet altijd natuurlijk dat kan gewono niet) zie ik het hart en ziel van de mens in en niet alleen het gedrag. Hij is zichzelf niet en ik houd van hem onvoorwaardelijk dus ook, met zen kuren. En de mijne.
Weet je, 5 jaar lang hield ik vast aan me beste vriend, hij was het helemaal, hij zal het altijd zin. na 5 jaar gaf ik op ik kon het niet meer aan, hij houd van me zo diep ik van hem maar het kon gewoon niet tussen ons en ik was het zat te wachten tot het wel kon. Ik gaf hem met onzekerheid op in de hoop dat ik ooit wat beters zou treffen. en ik weet dat de jongen die ik nu heb, zo anders is, en spiritueel gezien een groentje. Maar ik zie wat hij kan zijn en hij heeft een goed hart, maar hij is in de war.
Als ik voor mezelf op kom, tja, dan ben ik hem misschien wel kwijt ik weet het niet. Tot nu toe steeds als ik goed zat, verloor ik weer iets of iemand. Juist als ik vecht, lijk ik meer en meer te verliezen. Ondertussen probeer ik het anders aan te pakken, in de hoop dat het anders kan. Ook ik heb veel te leren. En ik denk niet dat het mijn doel is perse iemand als levenspartner te hebben die hoger staat dan mij, tot nu toe was dat er maar 1, en die kon ik niet krijgen.