Hoe om te gaan met depressieve zus

Dat is erg vervelend maar denk eerst na kan je er wat aandoen? Wil je er heeeel graag wat aan doen? Misschien moet je is met haar praten met een therapeut als het anders moeilijk voor je is dan kan ze misschien begrijpen dat ze andere ook pijn doet

Ik ben geen psycholoog maar heb wel ervaring met mensen met psychische klachten. Deze mensen zijn helaas erg met zichzelf bezig. Ze kunnen wel aardig en zelfs lief zijn maar vooral als ze erg last hebben van hun klachten zijn ze alleen met zichzelf bezig.
Jammer genoeg zie je dan ook nog dat ze na een goede periode weer een terugval krijgen.
Medicijnen zijn ook belangrijk, die moeten aanslaan. Soms werken de medicijnen een geruime tijd en dan niet meer. Dan moet er weer naar een ander medicijn gezocht worden.
Ieder mens met deze klacht is weer anders. Ze geeft jouw van dingen de schuld en het is belangrijk dat je je geen schulgevoel laat aanprakten want dat merkt ze.
Het helpt als je niet emotioneel word van deze toestand. Misschien is het niet mogelijk een goede band met je zuster te krijgen en dat je haar meer helpt met een iets meer afstandelijke houding.
Succes

Ik ken ook dit soort mensen, ik zou zeggen zet je er vanaf en stop het contact. Je krijgt alleen maar gezeik ik zie mijn zus ook nooit meer en ik voel mij veel beter sinds mijn zus gewoon psychologisch gestoord was.

Je vraagstelling maak je volgens mij nodeloos ingewikkeld.
Leef je leven en laat haar haar leven leven. Lees eens je eigen verhaal anders. Lees in plaats van je zus dat jij het bent. Wie weet vind je dan vanzelf je eigen antwoord.

Heel vervelend voor jou dat je hierdoor geen normaal contact met je zus kunt hebben. Er zijn natuurlijk twee kanten aan zo'n verhaal, meestal spelen oude patronen en kwetsbaarheden hier een rol. In zo'n kort verhaaltje is dit natuurlijk nooit op te lossen. Als je hier echt een oplossing voor wilt, is het een goed idee om hulp in te roepen, bijvoorbeeld van maatschappelijk werk , een mediator inschakelen. Ze is familie, en het zou zo zonde zijn haar te moeten wegduwen, dat kan je later opbreken. Heb je dat er niet voor over, zit er niets anders op, dan afstand te nemen. Blijf bij jezelf, hoe moeilijk ook als ze met modder gaat gooien. Zie haar als iemand met een handicap, maar niet als zielig slachtoffer van depressie. Jij kunt haar niet helpen hier uit te komen, dat kan zij alleen. Zolang ze nog de schuld bij jou blijft leggen, is dat nog ver weg, probeer beleefd te blijven en als ze misschien nog eens bij zinnen komt, zal ze je daarvoor dankbaar zijn. Sterkte. Soms is liefde tonen loslaten....

jullie zijn allebei op jullie eigen eilandje aan het kloten en met vingertjes naar elkaar aan het wijzen.

JIJ voelt je afgewezen, jij had er geen begrip voor dat je zus nog met je ex omging, jij kon het niet meer opbrengen etc.

maar als iemand een tijd lang deel uitmaakt van de familie, en deze persoon breekt met de relatie zegt dit niets over de band die je ex met de rest van de familie heeft.

jij verwacht dus dat je zus aan jouw kant staat en geeft daarmee aan dat je ex fout is.
beetje raar om te denken dat bij een scheiding alle familie en kennissen een kant moeten kiezen van iemand.

wat je zus en je ex doen, laten en bespreken staat los van jou, van jou mening over je ex. jij kan de dingen niet los zien van elkaar. jou zus, dus jou kan kiezen want het draait op JOUW gevoel en JOUW mening. anders voel je je verraden.

wat betreft de mail.... contact met ex mag niet, maar met nieuwe vriendin is ook niet goed. je hoeft iemand niet af te wijzen, je kan ook zeggen dat je nog even wil wachten, of dat je elkaar wel spreekt op een verjaardag, ze wel een keer een uitnodiging zal krijgen of wat dan ook.

jij bent weet teleurgesteld en kan het wederom niet opbrengen om contact te zoeken.

wat het verhaal van je jeugd ermee te maken heeft weet ik niet hoor (al is het vervelend dat deze zwaar was)

persoonlijk ben ik van mening dat het misschien handig kan zijn als je dingen los van elkaar kan zien, en het eens van de andere kant leert te bekijken.
dan is het misschien niet eens meer zo vreemd dat je zus het moeilijk kan hebben, en zijn conflicten ineens ee logisch te verklaren reactie door de reactie die zowel jij als je nieuwe vriendin naar haar geven. misschien kan je zien dat ook jij tegen schenen aan schopt?

laat het 'ik vind' 'ik denk' ik voel' dus even los, stap uit je denkkader, en vráág je zus eens gewoon waarom ze denkt dat ze het moeilijk heeft en wat naar haar idee en gevoel je bijdrage hier in is.


wens jou maar ook je zus veel succes!!