Is het mijn schuld dat me moeder boos is ??

Het is niet jouw schuld maar het is voor je moeder waarschijnlijk ook niet makkelijk met een scheiding en een kind dat blijft zitten, misschien moet ze eens wat vaker wat leuks gaan doen met vriendinnen.

Je moet ook begrijpen dat het ook moeilijk is voor je moeder..
Vertel je moeder hoe je je voelt.

Het klinkt alsof je moeder het erg moeilijk heeft. En dat kan ze dan inderdaad afreageren op jullie.

Probeer eens iets liefs voor haar te doen. Span eens met z'n drietjes samen en verzorg een verwenweekendje (of dagje) voor haar. Maak een ontbijtje, zorg dat de hele tent opgeruimd wordt, ruim al je eigen troep (en ook die van haar) op, koop een bosje bloemetjes voor haar en laat je kleine broertje iets moois knutselen, ga een eindje met haar wandelen, spreek af dat je een dag niet zeurt.

Misschien kunnen jullie sowieso wel wat afspraken met elkaar maken over wat je kunt doen om het voor je ma een beetje makkelijker te maken. Jullie zijn geen kleuters meer, en meestal is het kleine moeite, groot plezier. Doen jullie al veel klusjes of draait moeder overal voor op?

Je zegt dat je je vader al een jaar niet meer gezien hebt: het zal er toch een keer van moeten komen want straks gaat de rechter ook zeggen hoe jullie bezoekregeling in elkaar moet zitten.

Je moeder heeft ook behoefte aan af en toe alleen maar zichzelf zijn, en niet ook nog de hele tijd 'de moeder van die drie kinderen die het nu best moeilijk hebben'. Kun je niet een keertje met je vader afspreken dat hij jullie komt halen zodat je moeder een dagje voor zichzelf heeft? Of met je opa & oma (als je die hebt)?

Natuurlijk valt het voor jullie ook niet mee, maar af en toe iets leuks doen voor elkaar maakt echt veel verschil.

Nee hoor het is niet jouw schuld. Maar een scheiding is niet niets je moeder heeft tijd nodig en ruimte het is niet makkelijk om opeens alleenstaand te zijn en ook nog is drie kinderen. Probeer je moeder anders een brief te schrijven met hè gevoelens zodat ze weet dat je er heel erg mee zit. Sterkte met alles

Om antwoord te geven op je vraag: Nee, het is niet jou schuld. Je moeder zit in een moeilijke situatie en heeft het gevoel dat ze er alleen voor staat. Wellicht voelt ze zich schuldig, dat ze te weinig invloed op de situatie van je broer heeft kunnen uitoefenen, om het tij te keren! Dit mondt uit in frustratie, die ze vervolgens ergens kwijt moet en jullie staan simpel weg het dichtste bij. Zeg tegen je moeder dat je niet weg wilt( naar je vader), omdat je er voor haar wilt zijn en vraag wat jij voor haar zou kunnen doen om het voor iedereen weer wat gezelliger te maken. Misschien dat je dit gesprek met je moeder, samen met je andere broers kunt voeren! Eigenlijk is dit natuurlijk niet jou taak, maar jullie zitten er op dit moment samen in. Misschien dat je moeder het dan ook wel inziet, dat ze het eigenlijk haar zorgen niet bij jullie neer kan leggen.

ten eerste ben jij niet verantwoordelijk voor de school resultaten van je broert, net zo min als je kleine broertje dit is.

ik denk dat de scheiding en het hele gebeuren je moeder over de top heeft gejaagd en daarom raar (ik hou het netjes) kan reageren.

misschien is ze zelf wel de reden van het slechte resultaat op school. een scheiding heeft veel impact en is vaak terug te zien op de minder goede rapporten.
als je vader er niet meer is, en je moeder flipt de pan uit gaat het natuurlijk helemaal lastig worden.

je moeder weet dat je niet naar je vader wil, dus het is heel gemeen om te roepen dat je hier maar wel heen moet.
alsof het nog niet erg genoeg is, krijg je ook nog eens te horen dat ze niets aan je heeft. niet vreemd, je bent namelijk een kind, met een jeugd die je normaal door moet kunnen brengen zonder gedram en gez##k.

waarschijnlijk doet je moeder dit niet eens expres, maar weet ze niet meer helemaal wat ze doet en gebruikt jullie om haar frustratie te uiten.

praat erover op school met de leerkracht, een vertrouwenspersoon, een ouder van een klasgenoot of vriendje of bel de kindertelefoon (zie link)

dit kan zo gewoon niet verder want hier worden jullie allemaal gestoord van en het is NIET jullie fout of schuld!


good luck!

(als je een bp wil doen mag dat, maar hoeft niet)

Ik ben 12 jaar actief geweest als vrijwilliger inzake kindermishandeling als aanspreekpunt voor kinderen en ik heb heel wat verhalen aangehoord. Dit komt mij zo bekend voor. En ik kan nu al vertellen dat dit helemaal uit de hand gaat lopen.

De reden van de slechte prestaties van je broer komt ook door dit gebeuren. Moeder reageert dat weer af, nog meer spanning, nog slechtere prestaties en de cirkel is rond.

Het enige wat je kan doen is naar je huisarts gaan en daar het hele verhaal op tafel gooien. Jou moeder heeft professionele hulp nodig en dat zal haar moeten worden opgedrongen. Ik weet uit ervaring dat ze het nut hiervan zelf niet inzien en het zelfs weer op de kinderen afreageren.





Zucht, scheiding, de verborgen vorm van kindermishandeling. mensen zouden verplicht 2 jaar moeten verloven.

Misschien kan je aan de grootouders of oom, tante de situatie thuis vertellen. Misschien kunnen zij met je moeder samen een oplossing zoeken. Jammer dat jij je vader niet meer ziet. Het mag dan een enorme lul zijn. Het zou toch leuker zijn om dat hem zelf te vertellen. En jij kan je woede en frustraties op hem afreageren.