Hoe komt het dat als ik geen aandacht krijg of als er niet naar mij geluisterd word ik de hele dag chagerijnig kan zijn?

Dat jij chagrijnig wordt lijkt me eigenlijk een heel normale reactie.
Als jouw moeder zich echt zo gedraagt als jij beschrijft is dat gewoon ronduit onbeschoft.
Je zou eens kunnen proberen haar hier op een gepast moment op aan te spreken om haar op een rustige manier uit te leggen wat voor effect haar gedrag op jou heeft.
Wordt vooral niet boos, geen stemverheffingen en geen verwijten, maar vraag haar bijvoorbeeld of ze doorheeft dat ze zo'n schijnbaar ongeïnteresseerde houding tegenover jou heeft.

Iedereen heeft aandacht nodig. Echter uit jouw vorige vraag blijkt, dat je zelf ook niet zo goed bent in aandacht schenken. Je vertelde immers dat je niks meer te melden hebt aan je stiefbroers en zus. Misschien moet je de zaak eens omdraaien en zelf eerst meer aandacht geven. Het is namelijk een wisselwerking. Dan krijg je vanzelf meer contact.

Het is heel menselijk gedrag dat het je stoort als je je genegeerd voelt.

Dus je gevoel is er en daar moet je iets mee

je kunt dit gevoel echter hebben omdat het GEHEEL terecht is maw je moeder luistert echt niet naar je, OF je hebt wel dit gevoel maar als je er heel goed naar kijkt, ben je bijv heel gevoelig voor aandacht van je moeder en voel je je relatief snel genegeerd.

Het staat er een beetje omslachtig maar die 2de wil ik niet omschrijven als onterecht want jouw gevoel is wel echt.

In dat tweede geval zou je echter kunnen proberen zelf iets te veranderen aan de situatie, in het eerste geval moet eigenlijk je moeder iets veranderen.

In beide gevallen zou het kunnen helpen als je er met haar over zou kunnen praten (met z'n tweeen) . Ook als het "meer aan jou ligt" zou je dat aan haar kunnen uitleggen en in principe zou ze daar wel rekening mee kunnen houden en bijv wat vaker aan je vragen of het goed gaat, of samen met jou kijken hoe hier mee om te gaan.

Omdat je schrijft dat je een stiefvader aan tafel hebt zitten kan ik me voorstellen dat daarin een deel van het "probleem"zit

Toegevoegd na 14 uur:
Als je het "algemener" ook hebt kan ik me nog iets anders voorstellen. Als jij een pietje precies bent die vooral de zaken graag ziet gaan zoals hij/zij wil, is het vreselijk frustrerend als anderen "maar wat doen" en niet luisteren naar wat je zegt. de oplossing daarvoor ligt bij jezelf maar is helaas niet eenvoudig

Wat mij de beste oplossing lijkt, is dat je jezelf een hele periode heel stilletjes houd. En dan kan je kijken of je moeder dat door heeft, en of ze zich wel echt druk om je maakt, en of ze wel intresse in je heeft.

ik heb hetzelfde voor op het werk, wanneer ik iets wil vertellen, dan kan ik bijna nooit het verhaal volledig vertellen. of men is al bezig

Toegevoegd na 14 minuten:
met zijn haar eigen verhaal uit de doeken te doen. en dat vindt ik behoorlijk vervelend, maar dit is "werk", dus hou ik deze situatie voor mezelf, maar ik vrees dat dees ook niet opperbeste gevoelens onverwerkt achterlaat

Het ligt een beetje aan de gezinssituatie en de dagindeling of je dit als negatief iets van je moeder kunt zien.

Ik probeer het even te vergelijken met mijn eigen situatie ; ik heb twee kinderen (10 en 15) die vanaf pakweg half twee ELKE MIDDAG zeer nadrukkelijk aanwezig zijn. Mijn man komt pas om 7 uur thuis, en moet vaak 's avonds ook nog werken of klussen, en dat uurtje tijdens de maaltijd en het uurtje nadat de kinderen naar bed zijn , zijn eigenlijk de enige momenten op de doordeweekse dag dat we elkaar even kunnen spreken, en precies het moment waarop veel actuele lopende zaken moeten worden doorgenomen, híj even zijn verhaal kwijt moet na een werkdag van gemiddeld 12 uur (inclusief reistijd), en ik het wel prettig vind om weer heel even een volwassene te spreken.

Als de kinderen het zelfs dat éne half uurtje niet kunnen opbrengen om éventjes hun klep te houden, (die normaliter geen seconde stilstaat) kan ik ook behoorlijk geprikkeld en zelfs boos reageren, hoor. Vooral als ik al vanaf half twee eigenlijk naar dezelfde verhalen en (puber)problemen luister - op het moment dat alle aandacht voor hen is.

Kijk goed in welke situaties je je genegeerd voelt, en of je verbolgenheid daarover op die momenten wel terecht is. Krijg je helemaal NOOIT de aandacht die je verdient of nodig hebt, dan wordt het wellicht wel tijd voor een hartig gesprek met je ouders. En dat je moeder veel psychologische boeken leest doet verder niet ter zake ; de kinderen van de schoenmaker gaan tenslotte barrevoets.