Mijn vriend wil niet werken. Hij wil liever thuisblijven voor zijn kindje (3). Ik vind dat hij in ieder geval parttime zou moeten werken.

Zijn kindje? Is het niet jullie kindje?

Als hij huisvader wil zijn en voor het kind wil zorgen, is dat toch een goede taakverdeling? Of wil je persé dat hij inkomsten binnenbrengt? Dat zou dan betekenen dat jullie oppas voor het kindje nodig hebben.

Jouw inkomsten zijn inderdaad meer dan voldoende, dus het lijkt mij dat je eens zou moeten praten met hem, waarom jij wilt dat hij persé zou moeten werken.

Deze situatie draagt dus geen financieel karakter!
Wel is hier sprake van enige emotionele kanten, die naar mijn mening rechtstreeks moeten worden besproken. Een derde persoon (zoals GV) heeft hier in wezen niets mee te maken. Het tegen jou zeggen dat je niet onredelijk denkt, heeft geen enkele betekenis, omdat het een zaak tussen jullie tweeën is.

Huisvader zijn levert misschien geen geld op maar levert wel een goede bijdrage op aan de opvoeding van jullie kindje. Huismoeder of huisvader zijn word vind ik onderschat. Ervan uitgaand dat hij dan wel alles doet wat er moet gebeuren in huis...de was, koken enz.. En dan vind ik dat een mooie bijdrage!

Hoeveel mannen zijn er niet die hard werken waar de vrouw thuis zit en het kind zorgt en het huishouden doet.

Als je man ook gewoon het huishouden doet, vind ik de stelling dat hij niets bijdraagt inderdaad wel wat onredelijk.

Als hij dat niet doet, dan vind ik de stelling wel redelijk.

Ik ken meerdere mannen die het gek vinden om een oppas te nemen die geld kost als ze zelf prima thuis kunnen blijven ervoor. Nog even en dan gaat kind naar school, dan zou ik het wel weer anders vinden om bijvoorbeeld iets te zoeken binnen schooltijden ofzo, of vrijwilligerswerk, dat is ook belangrijk in de maatschappij.

ik begrijp hem eigenlijk wel,
bij ons is het andersom,.. mijn man heeft een goeie baan, en ik kan thuis blijven om voor ons kind te zorgen.

ik heb wel gewerkt voordat we een kind hadden, en ik kan je zeggen. huisman/vrouw zijn met een kind erbij is keihard werken.
je kan niet zeggen vandaag effe niet of het is weekend je kind is er altijd en ondertussen moet je wel het huis aan kant houden.


misschien kan je wel met je man overleggen hoe hij erover denkt als het kind wat ouder is.
als het kind een jaar of 5 is kan hij vaker en langer naar school. en misschien wil hij dan ook wel weer ewat doen.

Als hij het kind waarvoor (neem ik aan) jullie samen verantwoordelijk zijn verzorgt en het huishouden doet etc., zou ik niet dúrven zeggen dat hij niets bijdraagt.

Hoe lang hebben vrouwen verdorie niet moeten strijden tegen dat zij, terwijl ze het hele huishouden bestierden, niets zouden bijdragen? Alsof het grootbrengen van een kind niet één van de belangrijkste taken is die een mens kan hebben. Dat jullie met één inkomen zo goed kunnen rondkomen dat het financieel geen issue is dat hij bij zijn kindje blijft, lijkt mij een geweldige luxe.

Ik heb een tegenvraag, die je hier niet hoeft te beantwoorden, maar waar je wel over na kunt denken:

Als je vriend *jullie* kindje zou verzorgen, grootbrengen en opvoeden in plaats van *zijn* kindje, zou je dan nog steeds het gevoel hebben dat hij *niets* zou bijdragen?

Mijn vrouw is fulltime huisvrouw en zorgt voor de kinderen. Ik zorg voor het inkomen dat voldoende is voor ons. Dat kan ik met een gerust hart doen, omdat ik weet dat er goed voor de kinderen (en huishouden) wordt gezorgd. Dat is een - naar mijn idee - hele goede bijdrage.

Een ouder geeft toch andere zorg en aandacht dan een oppas. Ook als het kind later naar school gaat kan het nog steeds een belangrijke factor voor het kind zijn dat papa of mama er is. Niet naar een BSO, niet overblijven tussen de middag, een betrokken ouder op school als klassenmoeder / klassenvader, vrijwilligerswerk in de schoolbieb, enz.

Mijn kinderen zijn heel blij met een thuisblijf moeder. Er kan altijd iemand komen spelen, we weten wat er speelt op school en zo.

Die bijdrage is voor ons zeer waardevol. In de luxe positie dat het financieel niet nodig is dat mijn partner werkt, zou ik het niet anders meer willen hebben.

Met een dergelijk inkomen is het absoluut niet noodzakelijk dat beide partners werken (met alle kosten voor kinderopvang en dergelijke die dat met zich meebrengt). Een ouder die altijd thuis / beschikbaar / aanwezig is voor het kind, op school een handje mee kan helpen (heel goed voor zijn/haar schoolcarriere) en thuis de boel draaiende houdt is wellicht een wat ouderwets systeem in een modern jasje,maar het werkt nog steeds uitstekend.

Waarom zou je precies willen dat hij ook gaat werken ? Wil je eigenlijk liever zelf thuisblijfmoeder zijn ? Dan zouden jullie moeten overleggen hoeveel deeltijdwerken voor jullie beiden ideaal is. Maar in mijn ogen heb je feitelijk de meest ideale situatie al binnen handbereik ; een kostwinner en een zorgouder. En wie dan van welk geslacht is, doet er niet zo toe.

Beiden werken brengt wellicht wat meer geld in het laadje, maar ook een hoop stress. Dit kostwinnersmodel is economisch wellicht iets lastiger (al verdien je duidelijk meer dan genoeg voor twéé complete gezinnen) , maar brengt en hoop rust en ruimte voor andere, wellicht belangrijkere dingen dan materieel gewin alleen. En vergis je niet ; een kind opvoeden en huishouden is OOK een baan, maar dan zonder inkomen, 24 uur per dag, 7 dagen per week, geen recht op vakantiedagen, geen overwerkgeld, geen CAO, geen gevarentoeslag, geen mogelijkheid tot ziek zijn of vrij opneembare vrije dagen, en je kunt nauwelijks je eigen tijd indelen. Op de arbeidsmarkt zou er geen hond naar solliciteren ; wees blìj dat je man het graag op zich neemt.

Wellicht zit je zelf nog een beetje vast in het stukje rolmodel dat een man ´moet´ werken en dat huishouden en kinderen opvoeden geen werk zou zijn ?? Gauw loslaten dan, en heerlijk genieten van een stabiel en goed georganiseerd gezinnetje. (Tenzij hij natuurlijk verwacht dat JIJ daarnaast nog de hele huishouding doet ; dan wordt het wellicht tijd voor een goed gesprek ;-) )

wees blij dat een man voor zijn kind wilt zorgen dit komt niet vaak voor je hebt een heel breed inkomen vooral in deze crisus tijd.
waarom moet een vrouw klagen als een man fulltime voor een kind zorg en een man niet mag klagen als een vrouw fulltime voor een kind zorgt?
werk is lichamelijk zwaar emaar een hele dag voor een kind zorgen is geestelijk zwaarder vele mensen onderschatten dit.
en voor het kind is het ook beter dat hij niet overal gedropt word en dat er een ouder voor hem klaar staat

misschien kun je voor stellen allebei parttime te gaan werken zodat je meer tijd hebt voor elkaar. en omdat jij dan minder gaat verdienen dat hij ook wel iets mag doen om dat deels op te vangen. verder is het natuurlijk wel heel goed dat hij ook voor zijn kindje wil zorgen. dat is positief niet alle vaders zijn zo actief in de verzorging van hun kindje. daar mag je ook best trots op zijn.

Denk dan aan het (met terugwerkende kracht) opvragen van de fiscale tegemoetkoming voor de niet verdienende partner ("aanrechtsubsidie"). Dat levert hij aan het gezin ook een financiele bijdrage en jij zioet op die manier iets van je belasting terug.

Toegevoegd na 2 minuten:
Waarom zou huishouden doen en voor kind zorgen geen werk zijn? We leven in de 21 e eeuw!
Vraag me wel af hoe je zelf tegen jullie relatie aankijkt.

Je schrijft: "Maar ik heb zo het gevoel dat hij niets bijdraagt". Het is echter jouw gedachte die zegt dat hij niets bijdraagt en het daarbij passende gevoel kan zijn dat je boos bent. De kunst is om het gesprek aan te gaan en op een manier waarin strijd wordt voorkomen. Het boek "Geweldloze communicatie" van Marshall Rosenberg kan je helpen om met respect voor jezelf en hem en met mededogen een goed gesprek in te gaan. Voor mijzelf en als vertrouwenspersoon en coach heb ik veel mensen kunnen leren om via de stappen in dit boek mensen in dialoog te krijgen.

Onredelijk is het zeker niet maar,

Als uw inkomsten genoeg zijn om ervan rond te komen is het dan zo een groot probleem dat hij geen financiële bijdrage levert?
Als hij een goed huishouden runt plus zijn kind goed wil opvoeden dan is dat toch ook al heel fijn?
Dat betekend voor u toch ook een stuk minder werk?

Volgend jaar gaat zijn kind waarschijnlijk naar school en heeft hij veel meer vrije tijd, misschien is het dan eens tijd om hem te vertellen dat u het fijn zou vinden als hij een kleine bijdrage zou leveren door evt. een parttime/bijbaantje te zoeken?

je bent wel en niet onredelijk.

NIET onredelijk omdat je hier blijkbaar zelf moeite mee hebt. Gelukkig neem je jezelf serieus. Je moet je ook niet onder druk van "de omgeving" of de antwoorden hier maar toegeven zonder iets aan je eigen gevoel te doen.

WEL onredelijk omdat als er genoeg inkomen is het heerlijk kan zijn als in ieder geval één van beiden niet hoeft te werken, enz enz lees al die antwoorden maar.

Ik zou hier (evt kortstondig) professionele hulp/advies bij vragen

Als hij alle andere taken zoals huishouding en dergelijke erbij op zich neemt, zou ik denken dat er niets mis is.
Het is pas een probleem, als jij je er niet tevreden over voelt. Dan wordt het tijd om te praten met elkaar en eerlijk te zijn tegen elkaar.

Niets bijdraagt? Ligt hij de hele dag in bed ofzo? Ik neem toch aan dat hij het huishouden regelt, jullie kind goed verzorgt en ook nog eventuele andere taken op zich neemt waar jij niet aan toe komt vanwege je werk.

Als jullie je financieel kunnen redden en hij is happy als huisvader, waarom niet? Of zou jij zelf liever ook part time willen werken zodat jij een deel van de zorg voor jullie kind op je kunt nemen en kunt huishouden? In dat geval moet je samen in gesprek gaan en kijken wat de mogelijkheden zijn. Maar anders zou ik zeggen: heerlijk zo'n man die zorgt dat thuis alles op rolletjes loopt. Wees blij dat hij niet zo'n carrieremaker is die nooit thuis is.

Ja ik denk toch wel dat je onredelijk bent. Huisvader/moeder zijn word vaak onderschat, dat hij thuis voor jullie kindje zorgt kan ik een hele bijdrage noemen.
De rollen hadden ook omgedraaid kunnen zijn en dan was het je man die aan het werk was om jullie gezin te onderhouden.
Op dit moment 'onderhoud' jij en hij 'draait' als dit je niet lekker zit is het verstandig om het met hem te bespreken.

Op zich is er niets mis mee als je vriend zich als een echte huisman door de dagen jaagt. Waarom de traditionele rolverdeling? Alleen, je draagt niet veel bij in de ontwikkeling van je eigen cv. Als je vriend later weer wil gaan werken om wat voor reden dan ook (part-of fulltime), dan heeft hij geen werkreferenties en kan hij nergens aantonen een ervaren werknemer te zijn of te worden. Het zal dan niet meevallen je nog in de maatschappij te vervoegen tussen allerlei mensen met jarenlange ervaring. Hoe sympathiek ook, een toekomstige baas kijkt daar naar. Dus alleen al voor dit feit raad ik hem aan in ieder geval parttime werk te zoeken.

Vraag: is dat kindje van jullie allebei of alleen van hem? Want dan zou dat wel een ander licht werpen op je gevoel dat hij 'niets bijdraagt'. Dat lijkt mij namelijk ook een moeilijke situatie.
Als het om jullie beider kind gaat dan denk ik dat je in je handjes mag knijpen met zo'n man. Een kind opvoeden en het huishouden draaiend houden is veel intensiever dan naar je werk gaan. Ik hoop dat hij ook een vinger aan de pols blijft houden in de maatschappij, dmv vrijwilligerswerk of anderszins.

We zijn sedert de zestiger jaren der 20ste eeuw veranderd van een gezinssamenstelling waarin het inkomen binnengebracht werd door de man (als gezinshoofd) naar een inkomens- en arbeidzaamheidsverdeling zgn. pluriforme samenstelling binnen gezinsverband,d.w.z.: de verdeling van arbeids- en inkomenstaken tussen partners,(zelfs niet meer noodzakelijkerwijs tussen man-vrouw,maar ook man-man en vrouw-vrouw) is nu anders,en eigenlijk gelijkwaardiger,verdeeld.

De ouderwetse opstelling dat de man ten alle tijde móet bijdragen qua buitenshuiselijke arbeid en ingebracht inkomen,lijkt hier op te gaan.

Echter uw partner neemt de huishoudelijke taken--neem ik aan--- plus de verzorging en dagelijkse opvoeding (gedeeltelijk althans) voor jullie kind op zich.

Dat lijkt me een goede morele en educatieve inbreng en een mooie compensatie voor uw financiële inbreng.

Het lijkt erop dat uw gevoel van onvrede met de huidige situatie voortkomt uit een gevoel zélf overdag niet deel te kunnen nemen aan het gezinsleven en uzelf het gevoel heeft "op te draaien" voor het financiële/materiële welzijn van jullie gezin.

Te prijzen is,m.i., het feit,dat uw partner zich inzet voor het welzijn van jullie kind.

Dit vind ik zijn morele,huisvaderlijke inbreng en,omdat we nu eenmaal in een sterk veranderde maatschappij leven waarin--nogmaals--- de positie van man en vrouw gelijkwaardig is,betekent dit dat zijn bijdrage aan jullie totale gezinswelzijn even waardevol is.

Voor jou voelt deze situatie niet goed aan. Je zou kunnen proberen om jezelf streng toe te spreken en alles heel rationeel te bekijken, vooral als je vriend het hele huishouden doet en alles altijd netjes aan kant is en het eten klaar staat als je thuis komt.
Als rationaliseren niet helpt, dan kun je met hem er over praten en tot een compromis proberen te komen.
Als hij toch besluit huisvader te blijven, dan zal jullie relatie waarschijnlijk flink onder druk komen te staan en zal jij op een gegeven moment een knoop moeten doorhakken.

huisvader zijn is net zo zwaar als huismoeder zijn,...het is een volledige dagtaak die eigenlijk ruim betaald zou moeten worden door de overheid!..,dus lijkt mij de keuze die hij maakt hartstikke rieeel ook gezien jou inkomsten per maand!...zo heb je en een huisman ,..ik neem aan dat dan ook het huishouden door hem word verzorgd?..en een fulltime vader voor het kindje!..dus jij bent hartstikke blij met jou inkomsten,en jou vriend met zijn taak als huisman en vader dus!..allebei blij!!

Ik ben zelf een vrouw die thuisblijft zonder kinderen. sommige mensen in mijn omgeving keuren dit af. Mijn vriend verdiend genoeg om ons te onderhouden en hij vind het ook fijner als ik voor onze huisdieren het huis en hem zorg. Ik voel me soms schuldig dat ik niet meebetaal maar hij zegt dan voor die paat lullige euros hoef je de deur niet uit. Ik heb wel een paar keer parttime gewerkt. en zo had ik toch wat geld maar dit werkte gewoon niet volgens mijn vriend en ik. Ik en hij kregen allebei zon rot gevoel dat mijn inkomen zo veel lager was, ik niet thuis konzij en ook wat meer hulp nodig had met bv huishoudelijketaken waar hij de ballen verstand van heeft enz enz. Nu zijn we er over uit en blijf ik met een goed gevoel van beide kanten Thuis! Ik moet er wel bij vertellen dat mijn vriend een eigen bedrijf heeft en ik hem veel help dus dat is weer de andere kant.