ik heb geen vertrouwen in mijn ouders meer, wat moet ik doen?

Waarom heb je geen vertrouwen meer ? Lijkt me dat je ouders het beste met je voor hebben. Drank en drugs maken een mens kapot en daar proberen je ouders nu juist een stokje voor te steken.

Toegevoegd na 1 minuut:
Vraag eens aan je ouders hoe je het zelf stabiel kan krijgen, geef jouw mening en hoor hun mening aan...praten dus!

Zij zullen het inderdaad doen uit bezorgdheid. Maar voor die mensen is het ook niet makkelijk de juiste weg te vinden om hun zoon/dochter aan te pakken met drugs/drank problemen. Ik denk ook wel dat zij hun best doen maar niet de goede manier vinden om jou aan te pakken. Misschien kan moet je samen meer praten en op zoek gaan naar oplossingen die jullie beiden goed liggen. En als het alleen niet lukt kan je ook nog altijd proffessionele hulp vragen.

Dit is een heel moeilijke vraag. Het is makkelijk om te zeggen doe dit of dat. Het belangrijkste is dat je met jezelf in het reine komt.
Er is een spreek wordt die luid"Maakt de boom goed en hij zal goede vruchten geven". Succes.

Blackberry, op dit moment heb jij het heel moeilijk en dat is best te begrijpen. Maar vergeet niet dat je ouders het zeer waarschijnlijk nog moeilijker hebben.
Ze hebben een kindje groot gebracht met de allerbeste bedoelingen en dat kind ontspoort.
Door drank en drugs kun je zo enorm veel schade aanrichten want het gaat meestal samen met leugens en bedrog.
Wat je nu voor je ouders kunt doen is hun vertrouwen in jou beetje bij beetje terug te winnen.
Jullie hebben een lange weg te gaan.
Toon je goede wil, pak een studie op of zoek een baan.
Help je ouders in huis of in de tuin. Ruim je kamer op en wat heel belangrijk is, hou je aan je beloftes.
Als je mijn kind zou zijn dan zou het vertrouwen heel langzaam terug komen.
Wat je niet moet vergeten, ouders blijven hun hele leven lang van hun kind houden en als jij je best doet dan zul je weer een warme band met ze krijgen!
Heel veel geluk en vertrouwen voor jou en je ouders in een gelukkige toekomst.

Je bedoelt waarschijnlijk meer: hoe win ik het vertrouwen van m'n ouders terug?
Dat kan alleen maar door je een lange tijd keurig te gedragen.
Als je ouders hun kind bijna kwijtgeraakt zijn, zal het lang duren voor de angst en de zorg slijten, ze willen je niet weer in het ziekenhuis zien of erger. Dat is niet uit bekrompenheid, maar omdat ze van je houden.
Je zult je dus voorlopig braver dan braaf moeten gedragen, en vooral duidelijk moeten zijn.
Ongetwijfeld zul je het niet altijd eens zijn met je ouders, dat hoort erbij. Maar probeer dan zoveel mogelijk rustig jouw gezichtspunt uit te leggen en in elk geval te luisteren naar dat van hun.
Als jij bewijst dat je de verantwoordelijkheid aankunt, zul je ook weer meer ruimte krijgen.
Zet 'm op!

vertrouwen moet je terug verdienen en dat kost tijd, praat er eens op een normale manier over met je moeder en vraag wat ze van jou verwacht qua gedrag, en dan kun jij misschien ook jou problemen aangeven.. wat volgens jou de redenen van de ruzies zijn, eventueel afspraken maken en deze op papier zetten met eventuele consequenties erbij waarmee jullie het allemaal eens zijn!

Ik heb me al vaker afgevraagd, hoe kan iemand op die leeftijd al zo ontsporen. Foute vrienden of zo? Kind van de straat? Ouders die hun kind verwaarlozen? Foute leefomgeving? Maar er kunnen ook psychische problemen zijn, welke nog niet onderkend zijn.
Er kunnen zoveel factoren aan ten grondslag liggen, dat je zo niet één twee drie een oplossing voor handen hebt.
Er zijn verschillende hulpinstanties waar je kunt aankloppen, maar als je eenmaal in dat circuit zit, kom je er niet gemakkelijk meer uit. Dus, ga eerst eens bij je zelf te raden en probeer er met je ouder(s) uit te komen. Als dat niet lukt zal je toch ergens aan de bel moeten trekken.
(Of anderen doen dat). Doe je best, succes.

Op je 13e al aan de drank en drugs (en in die mate blijkbaar dat je in het ziekenhuis beland), op die leeftijd al seks hebben. Ik vraag me echt af waar je mee bezig bent. Normaal gesproken zou je als 13e jarige met andere zaken bezig moeten houden.
Ik kan het natuurlijk niet vanaf hier beoordelen maar zulk gedrag kan voortvloeien uit dieperliggende problemen. Misschien dat je ergens problemen mee hebt, maar dit is niet de manier om daarmee om te gaan.
Het zou goed zijn als je eens een gesprek zou aan gaan met iemand die je vertrouwt. Dat kan je moeder zijn, maar als je daar serieuze problemen mee hebt kan je ook naar een oom/tante, huisarts, docent op school. Ga in ieder geval hulp zoeken, want op deze leeftijd al zo jezelf laten gaan is niet gezond.

Als je echt een wat stabielere thuissituatie wilt hebben, is er maar een ding mogelijk en dat is je ego in de ijskast zetten en je moeder tegemoet komen in alles wat ze wil.

Jouw tegenwerping zal zijn dat jij toch ook een leven hebt, dat je ook wat te zeggen hebt... nee dus. Zolang je niet in je eigen huis zit, zal je je aan moeten passen en je moeder tegemoet komen.

Rustig met je ouders gaan praten. Ze vertellen dat je echt spijt hebt voor wat je deed. Als ze dan iets zeggen waar je het niet mee eens bent, ga dan niet meteen iets zeggen, Maar wacht een paar seconde adem diep en rustig in. Weet dat schreeuwen niks oplost, en reageer rust terug. probeer het op een rustige manier. Geef ze hun zin luister goed naar je ouders, ook al ben je het niet met eens. Dan kom je volwassen over en gaan ze je vertrouwen. Maar het ALLER BELANGERIJKST wees kalm en rustig, het komt wel goed hoor.

ik zou als ik jouw was professionele hulp gaan zoeken bij ggnet.zij kunnen je helpen door met jouw t probleem op te zoeken en er aan gaan werken.eventueel samen met je moeder als je dat wilt en als je moeder dat wilt.bij mij thuis is door ook n probleem mijn dochter er al weer aardig boven op gekomen en is de verstandshouding veel beter geworden

Hallo :)

Doe eens wat minder hard je best ne ga eens doen wat je altijd al had willen doen ;-) Richt je op leuke dingen, maak plannen voor je toekomst en ga je weg... Met je ouders trekt het wel bij. Zeker als ze zien dat je lekker met je leven bezig bent en de goeie kant op gaat... Wilde je altijd al een lange reis maken? ga werken en maak de reis... voorbeeld... Ik zou gewoon wel van drank en drugs afblijven maar je richten op de positieve dingen in het leven... Als je ouders dat zien komt het vanzelf wel goed. Ik denk dat jij geen slechte ouders hebt... Maar voor je kind wil je het beste, en zie je je kind afglijden en het niet beter gaan, dan kan dat dermate stress en frustratie opleveren dat het vertrouwen verdwijnt... Dat wil niet zeggen dat ze niet van je houden en wil ook niet zeggen dat het niet te herstellen is...
Verwacht geen wonderen maar ga leven zoals jij dat wilt... kijk daarbij wat als een rode draad door je leven loopt. Dat is wat jij moet gaan doen... Zo schrijf en zing ik al mijn leven lang en lees ik graag en ben ik creatief van kleins af aan... Zo heb jij ook dingen... Doe daar maar wat mee... ;-) Ik weet niet hoe oud je bent, maar toen ik 18 was en het huis uitging, is de band met mijn ouders beter geworden... dat komt wel goed ;-)

Ik denk zo maar dat je ouders geen vertrouwen meer in jou hebben! En als ze jou in het ziekenhuis hebben moeten opzoeken omdat je met drank en andere drugs aan het rotzooien bent geweest, dan lijkt me dat niet vreemd.
Als je een goede sfeer in huis terug wil, dan ligt het balletje nu bij jou. Ga op een rustig moment het gesprek aan met je ouders, en benoem wat er is mis gegaan. Begin met je eigen aandeel. ("ik heb jullie vreselijk laten schrikken doordat ik in het ziekenhuis terecht kwam")
Maak een plan voor jezelf, hoe wil je nu verder?
Stoppen met drank en andere drugs, of minderen? En hoe zit het met een opleiding, of werk?
Stel, eventueel samen met je ouders, doelen. Een doel kan zijn om dit schooljaar met goede cijfers over te gaan, of om actief naar een baan te zoeken.
Je kan ook eens kritisch kijken naar bepaalde vrienden. Zijn die goed voor je, of trekken ze je mee in slechte gewoontes?
Kortom, wees open en eerlijk, verdoezel je eigen fouten niet en maak duidelijk wat je vanaf nu wil gaan doen.
Succes en sterkte.

bij mij is precies hetzelfde gebeurt. had geen vertrouwen in mijn moeder meer omdat die alleen koos voor mijn broertje en ik was het zwarte schaap. Ik ben toen weggegaan en heb haar laten zien dat ik het kon door sterk te blijven en eventjes alleen aan je zelf te denken. ik heb inmiddels 3 kinderen en nu is het contact met mijn moeder uitstekend laat zien dat je het wel kan je moet hun de ogen openen.

Toegevoegd na 1 minuut:
nodig hun eens uit eten bij je thuis en laat zien dat je echt hard heb gewerkt en dat alles goed