Is het pedagogisch verantwoord om een kind iets te ontzeggen als straf als dat vooraf niet bekend is bij het kind?

Iedere actie vraagt om en zorgt voor een reactie.

Kinderen moeten dus leren dat een actie ook kan resulteren in een negatieve reactie (lees: straf).

Kinderen hebben het nodig om duidelijke kaders te krijgen, deze grenzen blijven ze opzoeken net zolang tot ze duidelijk zijn. Het is ONmogelijk om iedere situatie te voorzien en dus altijd vooraf te waarschuwen.

Natuurlijk is het ook ronduit oneerlijk en inderdaad terg je een kind alleen maar als je min-of-meer willekeurig straft. 'Opeens' mag dat-en-dat niet meer. Daarin ben ik het helemaal eens met jou gevoel.

Het is onmogelijk om voor elke mogelijke overtreding een standaard sanctie klaar te hebben liggen als het om kinderen die stout zijn gaat.

Het kan best dat je vaste maatregelen hebt voor bepaalde overtredingen (niet aan tafel komen als er geroepen wordt = vaatwasser inruimen) maar er zijn ook best situaties waarbij je moet improviseren. En dan kan het dus zijn dat je je kind een straf geeft die het niet verwacht had en die niet van tevoren is aangekondigd.

Dat brengt dan hopelijk een soort 'schok-effect' te weeg waardoor het kind de volgende keer wel 3 x nadenkt voordat het het ongewenste gedrag nog een keer vertoont, en dus 'iets geleerd heeft'.

Maar het hangt helemaal van het kind af of het daarop reageert zoals jij verwacht. Sommige kinderen snappen dit verband meten, andere kinderen begrijpen het niet. Er is verder niks mis mee om het te proberen en het kind ondervindt er ook zeker geen schade van, als jij maar niet voor elk mini-vergrijp zo'n soort straf gaat opleggen of constant gaat dreigen dat het straf krijgt als het nog een keer .... doet, terwijl je je dreigement nooit uitvoert.

Toegevoegd na 1 minuut:
Pedagogisch verantwoord is om het kind een veilige omgeving te bieden, en dat is een omgeving waarin het zichzelf geliefd voelt maar ook weet dat er grenzen gesteld worden aan het gedrag. En daar kan straffen best in passen, en soms ook straffen zonder precieze omschrijving van de straf vooraf.

allereerst is het van belang hoe oud het kind is !
leeftijd houdt verband met het begrijpen door het kind van actie en gevolg/consequentie/straf.
als je een baby in de wieg zou willen straffen voor huilen: dan ben je gek.
als je een kind van 5 wilt straffen voor iets ondeugends, prima, een kind van die leeftijd weet wat wel en niet mag en begrijpt ook dat je dan niet naar, bijvoorbeeld, sesamstraat mag kijken.

het gaat er dus om of het zin heeft, of het kind het begrijpt.

als je zegt het is niet bekend dat je niet met je vieze modderschoenen binnen op het witte tapijt mag lopen ? dan gaat het er dus om of het kind van 5 jaar begrijpt of het logisch is dat dát niet mag...

ik denk dat dat van het kind afhangt, het ene kind wel en het andere niet!
dus niet leeftijd maar kind-afhankelijk.

de link moet gelegd worden door het kind, want ook al vertel je het op voorhand, dan nog als de link niet gelegd wordt, begrijpt het kind het niet ! en je kunt niet straffen voor onbegrip.

ik hoop dat je hier iets aan hebt!

Ik denk dat het wel verantwoord is.

Als een kind iets stouts doet, waarvan hij niet wist dat hij het niet mocht doen, kun je 2 dingen doen, met 2 verschillende gevolgen.

1. Je geeft het kind straf, bijvoorbeeld door hem iets te ontzeggen, maar het kan ook een aantal minuten op een stoel zitten zijn (dan ontneem je hem tijd)

2. Je zegt dat wat hij deed heel stout was en dat hij dit niet meer mag doen.

Het gevolg van reactie 1 is dat het kind de volgende keer gelijk denkt aan de consequentie die er de vorige keer was. Hij zal het niet meer zo snel doen want dán krijgt hij geen toetje meer!

Het gevolg van reactie 2 is dat de kans heel groot is dat het kind de volgende keer vergeten is wat hij niet mocht doen, en doet het dan alsnog. Dit komt omdat kinderen (ik heb het dan over een jonge leeftijd aangezien we het over ''geen toetje meer'' hebben) vaak meer emotioneel zijn, dan verstandelijk. Hij zal zich niet meer goed kunnen herinneren wat je gezegd hebt: dit mág niet.

Hij herinnert zich beter wat er toen gebeurde: geen toetje meer.

Daarom denk ik dat het meer verantwoord is om te doen, omdat je zo duidelijk maakt voor het kind.

De manier waarop je boos wordt en de straf geeft, is een ander verhaal.

Toegevoegd na 2 minuten:
Je moet bij straf 1 natuurlijk wel duidelijk maken waarom hij dat ene niet meer krijgt.

een kind hoort te leren van zijn fouten (uitleg waarom)
een kind is niet stout maar kan stout *doen*

een kind iets ontzeggen heft dus totaal geen nut, en het kind zal zich slecht gaan voelen.
-het is stout
-zijn schuld dat mama boos is
-krijgt ook nog eens geen toetje.

het leert dus niet hoe het wel gewenst kan reageren, en krijgt hier geen kans voor.
kind kan niet uitleggen waarom het iets heeft gedaan wat de moeder niet goed vind.

zo'n aanpak getuigt zeker niet van empathie en sympathie naar het kind toe, en laat een moeder nu ook nog eens een voorbeeld zijn van een kind.
moeder vraagt dus iets wat ze zelf niet waar kan maken in feite, en stimuleert het kind van geen kant (enkel negatief)

Ik had vroeger als straf, een week snoep kwijt. Omdat ik echt gek was op snoep (nog steeds trouwens).

Ik had altijd de nijging om stiekem te gaan lezen in bed.
Mijn moeder waarschuwde mij eerst.
1. "als je nu niet gaat slapen, word ik boos"
2. "Licht uit! Laatste keer, anders een week snoep kwijt."
3. "Snoep kwijt! En nu dat licht uit."

Ik weet niet waarom ik daarna altijd het licht uit liet, en stopte met lezen. De straf had ik immers al. Dus ik had gewoon door kunnen lezen. Misschien de angst om wat ze me anders nog kon afpakken.

Of tellen tot 3.

Ik tel nu tot 3 en dan kom je naar beneden!
1......2.....IK KOM MAM!!!!

Ik hoorde later van mam, dat ze vaak niet eens wist wat ze bij 3 zou gaan doen, maar de 3 haalde ze nooit.

Behalve die ene keer....toen ze me dat verteld had dat ze niet wist wat ze zou gaan doen.

ma: "Ik tel tot 3 en dan kom je naar beneden...1...."
ik: "weet je al wat je gaat doen?"
stamp stamp stamp, ma naar boven.
ma: "ja dit!" klets!
Ik had hem verdient, en toen moesten we allebei lachen :-)

Mijn moeder was echt geen bitch ofzo. Maar wel de baas totdat ik puber werd...toen was ze nog de baas, maar ik voerde wel altijd strijd. Ik verloor altijd :-(

Kortom, ik denk dat het wel werkt. Net zoals ik denk dat een tik voor de kont ook gewoon kan. Heb ik ook gehad. Maar nooit als ik het niet echt verdient had.

Ik was er bang voor, dat ik zo'n straf zou krijgen, snoep kwijt, tik voor de kont, of huisarrest. (bij mijn broer was het trouwens toetje kwijt, ik vond/vind toetjes niet belangrijk, heb er niks mee. En dat had mijn broer met snoep, behalve gebak.)

Tuurlijk vond ik op dat moment mijn moeder gemeen. Maar een volgende keer liet ik het wel uit mijn hoofd.

Behalve dat lezen in bed dan. Totdat mijn moeder mijn boekenkast leeg haalde, een maand geen boeken :-(
Dat hielp wel, dat was de laatste keer dat ik na bedtijd in bed las.

Toen ik ze terug kreeg, was het: "als je nu nog 1 keer leest in bed, krijg je ze helemaal niet meer terug, en ben je ook je bieb lidmaatschap kwijt."

Vaakis het onmacht. Een kind doet iets en je moet snel ingrijpen. Zelf ben je misschien streng opgevoed en heb je geen goed voorbeeld gehad en toch snel besluiten wat te doen. Ik begrijp het wel omdat ik ook vanuit die hoek naar opvoeding kan kijken.

Zelf vind ik dat waar je straf geeft bij eten, dat ook met het eten te maken moet hebben. IK ben zelf opgevoed in dat opzicht op een waardevolle manier: kloot niet met eten. Wees er zuinig op want voor alles wat je eet moet iets sterven. Bovendien zijn er zat mensen die honger lijden. Verspil dus geen eten. Als ik opschep voor mijn dochter vraag ik haar hoeveel en ze weet dat wat ze op haar bord neemt dat dat ook op moet, haar verantwoording dus. Wie hier zijn bord niet leeg eet krijgt geen toetje, ikzelf dus ook niet. Want als dat andere eten er niet in past, dan het toetje ook niet. Ik doe mijn kind niet te kort als zew dat toetje niet krijgt, want ze krijgt melkproducten genoeg, zo dat uberhaupt al gezond is voor je lichaam. Want dat is melk eigenlijk helemaal niet. Het belemmert zelfs de opname van vitamine C. fruit krijgen ze sowieso wel.

Ik vind zelf dat als je kind wat anders fout doet, je niet met eten moet straffen. Zo het al gestraft moet worden kun je beter iets passends bedenken, en ook iets dat reeel is en het kind niet schaadt. Das niet altijd even makkelijk.

In mijn geval is het bekend bij het kind. Ik vind het persoonlijk niet verantwoord plotseling zo'n straf te geven. IK zou zelf het deze keer zeggen door de vingers te zien en duidelijk maken hoe het de volgende keer zal verlopen als het weer gebeurt, en dan leg ik ook uit waarom. Een kind heeft verantwoordelijkheidsgevoel. Die kan dat heel goed snappen op heel jonge leeftijd al. De simpele woorden "Als iemand dit bij jou doet, hoe voel jij je dan?" doen al heel erg veel.

Mijn kind is bijvoorbeeld gaan stelen, maar er door deze woorden vanaf gekomen. Ze vond het toch wel heel erg als er van haar gestolen zou worden. Ik heb haar voor elke keer dat ze stal bovendien een week lang geen snoep gegeven en wat ze stal moest ze weer kopen of terug geven. Dat liep uit tot drie maanden geen snoep. Want dat was wat ze stal, en je doet het beste wat je kunt., op dat moment was dat passend, en het toetje bij het eten had daar niets mee van doen. dat hoort bij de maaltijd.

Bekijk het dus objectief en niet volgens het boekje. je gevoel is degene die jou de waarheid zegt wat op dat specifieke moment goed is.

Als je kind iets doet wat niet mag, en het wordt daarvoor gestraft, zal hij/zij het waarschijnlijk niet meer doen uit angst voor diezelfde straf. Dat is een natuurlijke reactie.