Is het logisch dat een 15-jarige het uitmaakt met haar grote liefde door haar schoonmoeder?

euhm nee ik vind als je van iemand houd dan gaat het haar geen fuck aan

Het is natuurlijk erg vervelend van die schoonmoeder, maar als zij die jongen echt heel leuk vind kan ze toch met hem af blijven spreken zonder dat ze die schoonmoeder ziet?
Aan de andere kant, ze is pas 15. Er zijn nog genoeg leuke andere jongens die ze kan daten!
Het ligt dus aan haar hoe graag ze bij die jongen wil blijven. Als ze echt bij hem wil blijven moeten ze gewoon zorgen dat ze die schoonmoeder weinig/niet zien. En als ze die moeite niet wilt nemen is het beter om het uit te maken.

Ja dat is heel goed... Zij maakte iets los in je dochter en het zou alleen maar meer en erger geworden zijn...

Ik denk dat er meer achter steekt, het zou heel goed kunnen dat de zoon van die schoonmoeder niet ECHT wil en je schoonmoeder daagde dat uit bij hem en nu is het welletjes geweest met je dochter en ze heeft haar vriendje gevraagd partij te trekken en dat deed, kon het vriendje niet, dus helemaal terecht dat ze wegloopt...

Nee hoor, zo te zien is dat vriendje veel minder zelfstandig dan je dochter, wees blij dat je ervan af bent, het werd toch nooit wat...

Who´s next?

Misschien kan ze vrienden blijven met die jongen zodat de schoonmoeder geen schoonmoeder meer is? Of ze kan met de schoonmoeder gaan praten wat er nu eigenlijk aan de hand is. Ook kan ik me voorstellen dat je op zo'n leeftijd alles maar moeilijk en bemoeizuchtig vindt (zo was ik ook...) Ik denk dat als zelfs jij (zonder dat je met je hoofd in de wolken loopt) vindt dat het haar grote liefde is, dat je moet proberen haar over te halen om er voor te vechten. Succes!

Wat is het probleem tussen haar en de schoonmoeder?
Is het dat ze haar niet wil tegenkomen? Dan kan ze toch met haar lief afspreken bij jullie thuis of op een andere plek?
Of zit de schoonmoeder haar zoon op te stoken tegen je dochter?

Ik kan me dat heel goed voorstellen van je dochter. Ik heb het zelf meegemaakt en je schoonmoeder kan je het leven echt zuur maken. Je relatie gaat er vaak ook onder lijden. Ik ben denk dat je ook altijd een beetje "verkering" hebt met de familie. Het is dus van belang dat je daarmee ook een goede verhouding hebt.

ga eerst maar eens verder kijken wat er allemaal te koop is .
bij 15 begint het allemaal pas en dan ga je je niet vastleggen en mischien komt ze een nog grotere liefde tegen.

Erg vervelend van die "schoonmoeder", nu weet ik meteen de oorzaak waar de slechte naam vandaan komt.

Nee hoor, zonder dollen. Is het niet een idee om haar uit te nodigen voor een bakkie (of een borrel). Dan zou je haar kunnen vertellen hoe je dochter zich voelt, ik denk niet dat zij als moeder verantwoordelijk wil zijn voor het uitgaan van een tienerliefde...

Het gaat hier over 15 hè? v-i-j-f-t-i-e-n!!
Maar het lijkt wel een zaak van twee bekvechtende moeders.
Oké, jij natuurlijk niet. Het vreselijke mens zit namelijk altijd bij de andere partij.
Als jij je er mee gaat bemoeien, ben je net zo beklemmend bezig als die andere moeder.
Gezellig boeltje :-S

Het kind zal enkel spijt krijgen als het niet gedaan heeft wat het ZELF wilde. Dus láát je dochter. En laat 'r lekker doen wat ze wil, en als jij het ook niet weet, dan zeg je: "ik weet het ook niet. Doe gewoon wat je hart je ingeeft, komt altijd goed."

Een schoonmoeder heb je je/haar hele leven, dus als ze die al niet ziet zitten op haar 15e...? Tsja, hoe simpel kunnen problemen zijn!

Op deze leeftijd ga ik er maar van uit, dat zowel jouw dochter als haar grote liefde nog thuiswonen, en dat ze dus 'meedraaien' in de wederzijdse schoonfamilies - ik neem aan, dat hij toch regelmatig bij jullie thuis is, mee-eet, huiswerk komt maken bij je dochter. Misschien is het een idee eens met die jongen te praten, en uit te vissen, waarom zijn moeder jouw dochter niet accepteert. Een alternatief zou zijn, om die moeder/ouders eens bij jullie op de koffie te vragen, en een volwassen gesprek te hebben. Ik vind, dat op deze leeftijd de ouders best nog een rol mogen spelen in de eerste grote liefdes van hun kinderen - máár : natuurlijk altijd in overleg met de jonge lovers....
Als het niet een zaak is van 'accepteren', maar meer een claimen-als-langverwachte dochter wat jouw kind zo beklemt, is het misschien meer iets wat ze zelf zal moeten aankaarten, maar als ze dat niet kan/durft, zou ik ( ook weer in overleg met jouw dochter !) eens met die schoonmoeder gaan praten. Misschien heeft ze het zelf niet door, dat ze 'beklemmend' werkt op je dochter....

Als die twee echt van elkaar houden, en ze zou het uitmaken, zijn er twee héél erg verdrietige mensenkinderen, want liefdesverdriet op deze leeftijd is echt, als of de wereld ophoudt te bestaan....
Ze hebben immers nog niet geleerd te relativeren of reserves in te bouwen als zelfbescherming, dus het komt voor de volle 100 % bij ze binnen.

Dus : praten met die jongen, met je dochter, of met allebei, en aanbieden dat je graag wilt helpen, als ze dat willen.
Uitmaken kan altijd nog, als ze persé willen dat jij je er niet mee bemoeit. Maar ik zou het eerst met praten willen proberen, voordat ik mijn tiener-met-gebroken-hart zou gaan opvangen.

Om te beginnen is een schoonmoeder natuurlijk geen 'tjidelijk' probleem. Je hebt een relatie met je schoonmoeder zolang de relatie duurt, en die relatie wordt met het verstrijken van de tijd niet minder invloedrijk.

Eerst is het alleen 'de moeder van je vriendje'. Dan kom je steeds vaker bij je vriendje thuis en wordt het je 'schoonmoeder'. Misschien (bij een vijftienjarige nog véél te vroeg om iets over te zeggen) trouw je later, en op het moment dat je je verloofde belooft om levenslang bij hem te blijven, krijg je je schoonfamilie er gratis bij. En als je dan ook nog kinderen krijgt, kun je er helemaal definitief niet meer onderuit: nu is zij de grootmoeder van je kinderen.

Je zegt dat je dochter al lang samen is met haar vriendje. Dan is deze situatie ook al even aan de gang. Je dochter heeft kunnen leren dat de schoonmoeder, én de manier waarop het vriendje omgaat met strubbelingen, 'part of the deal' is. Als je dochter het uit wil maken vanwege de schoonmoederfactor, dan is de totale deal het haar blijkbaar niet meer waard. En dat is toch echt haar eigen beslissing.

Je vraagt je af of ze later, als ze ouder is, geen spijt zal krijgen van deze beslissing. Misschien niet. En misschien wel. Maar daar kun jij niet tussen gaan zitten, het is onderdeel van opgroeien om soms beslissingen te nemen waar je later spijt van krijgt. Daar leer je van. Als je je dochter probeert te behoeden voor het maken van beslissingen waar ze later spijt van zou kunnen krijgen, leert ze die les alleen maar later, wanneer het nog veel pijnlijker kan zijn.

En trouwens: als ze het niet uit zou maken, is dat óók een beslissing. Je kunt net zo goed spijt krijgen van een beslissing om in een vervelende situatie te blijven zitten terwijl dat niet nodig is.

15 jaar en al lang samen met haar grote liefde ????
Laat Uw kind een tiener blijven die zelf haar beslissingen neemt, die net als iedereen ook de vervelende kanten aan de liefdesrelaties ontdekken. Daarvan leert ze namenlijk zoals wij allemaal wel een keertje vreselijk liefdesverdriet hebben gehad. Aan bemoeiende moeders en schoonmoeders heeft zij helemaal niets aan.

Het is natuurlijk heel vervelend voor je dochter, vooral omdat ze nog zo jong is. Dan kan je nog niet goed met zo`n vrouw omgaan, want je bent zo weerloos.Je kunt zo`n vrouw dan nog niet met woorden vastzetten.
Als je vriend het ook niet doet en er geen begrip voor heeft, dus het ook niet voor je op neemt, dan doet ze er wijs aan er een eind aan te maken. Ik vind het heel knap van haar dat ze dat nu al beseft. Als moeder kan (wil) je je er niet mee bemoeien, dat brengt jou ook in een machteloze positie. Kortom, ze moet het zelf beslissen, hoe pijn het ook in het begin zal doen. In het begin zal ze met de ziel onder haar arm rondlopen, maar er is ook een druk van haar afgevallen. Als ze echt niet zonder elkaar kunnen, komen ze wel weer op de een of andere manier bij elkaar en dan kan ze voorwaarden stellen, of de schoonmoeder negeren. Ik heb ook ooit zo`n vriend gehad. Zijn moeder was jaloers op mij,omdat ik voor haar gevoel alles beter deed dan zij. Hij zei ook altijd dat ik bepaalde dingen lekkerder klaarmaakte dan zij en dat ik het altijd gezellig en orde had (zij was chaotisch) en die moeder deed dan altijd heel zielig tegen mij en zei dat ik haar haar zoon had afgenomen. Ik zat echt tussen twee vuren. Haar moest ik steeds vertellen dat het niet zo was en hem moest ik weer tot zijn moeder brengen. Pas toen hij zijn moeder dreigde weg te gaan als ze niet ophield,accepteerde ze mij en deed normaal. Ik denk niet dat ze er ooit spijt van zal krijgen, als ze ervoor kiest niet zo`n schoonmoeder erbij te krijgen. Ze is nog zo jong en er zijn nog zoveel jongens met leuke moeders en als ze die ontmoet is haar grote liefde alleen nog maar een verre herinnering.

Ik heb dit ook gehad. Was wezenloos verliefd op een dame vanaf mij 14e. Haar ouders zagen mij niet zitten want pa dacht dat hij op stand was omdat hij bij de politie werkte.
Dochter trok zich er niets van aan en ik heb 8 jaar iets met haar gehad.

Ben 1 keer bij haar thuis geweest als haar ouders er waren. En toch hebben we alle jaren heerlijk genoten en ons er niest van aangetrokken. En het is uiteindelijk uit gegaan omdat zij in Eindhoven ging studeren.
Nog steeds heb ik contact. EN kom ik op verjaardagen.
En haar ouders moeten mij nog steeds niet.
En het leuke is dat zij zich er nog steeds niets van aantrekt.

Tja spijt is verspilde energie en kun je niet in de toekomst kijken ,sta als moeder achter haar, wat ze ook doet.

wel jammer dat de enige die er (schijnbaar) gelukkiger van wordt, de schoonmoeder is, als je dochter het uitmaakt. Maar denk ik niet. Als de schoonmoeder niet wil veranderen, dan zal het volgende vriendinnetje van zoon ook wel een wegwerk triomf gevoel geven als het schoonmoeder hier ook bij lukt.
Bij zo'n beslissing waarop je dochter staat, vindt ik haar misschien nog wel de wijste van alle drie.
Kan schoonmoeder nog wat van leren.
Die boot heeft zij waarschijnlijk vroeger zelf gemist, of kan niet goed omgaan met het geluk van anderen.
Triest dan.
Zielig ook voor de zoon, die zich nog teveel Laat leven.
Zal voor allemaal een les kunnen inhouden.
Moeders die jaloers zijn op de liefde die zoonlief ontvangt van een andere vrouw....voelen zich vaak bedreigt, omdat ze de liefde niet inzichzelf toe willen laten, maken ze het van anderen ook maar kapot.
Als je dochter afscheid neemt, laat het haar dan in stijl doen : grote bos bloemen voor schoonmoeder met een leuk kaartje met daarop: Dank je dat je onze liefde zo gesteund en volledig geaccepteerd hebt...
En dan met opgeheven hoofd vertrekken.
Zal wel indruk achter laten, maar dat ligt aan haar geweten en/of intelligentie. Soms kunnen oudere mensen nog heel wat leren van die jonge guppies, die vaak al veel wijzer zijn.
Weet verder niet of zoon een slappe zak is, of sterk, maar als hij sterk is, dan zal hij alles doen om je dochter terug te krijgen.
Schoonmoeders kunnen meer kapot maken dan je LIEF is, dus doe wat je voelt. Maar doe het met trots

Een verslag lezen over "het narcistische gezin" was voor mij een eye-opener! (google)
Ik heb inderdaad een schoonloeder maar heb nu handvaten om haar aan te pakken. (verbaal gezien dan ;o) Misschien een tip?

onzin ze hoort gewoon daar nog niet bezig mee te zijn
omdat ze daar te jong voor is laat haar consentreren op school/studie

Ze is 15 for crying out loud! :)

Niet mee bemoeien en laat haar het lekker uitmaken... Ze weet nog geen eens hoe je het woord 'liefde' spelt...

Aanhankelijkheid en puberale hormonen maken nog geen liefde (gelukkig)...

Ik kan natuurlijk niet naar haar relatie kijken, en niet precies zien hoe verschrikkelijk die schoonmoeder dan wel niet is en waarom, maar voor mij bestaat er niet zoiets als DE grote liefde, in die zin, dat je die maar voor één persoon op de hele wereld zou kunnen opvatten. Op ieder potje past een deksteltje, en het kan effe zoeken zijn, maar er zijn beslist meerdere passende dekseltjes.

En geloof me, een bijzonder slechte relatie met je schoonmoeder is beslist GEEN klein of tijdelijk probleem. Als je inderdaad besluit je hele leven met iemand verder te delen, zit die schoonmoeder - juist en zéker als ze zo erg is - absoluut in het binuspakket. Om op de potje/deksel metafoor verder te gaan : met een dikke stok er tussen, gaat het NOOIT lekker sluiten .

Juist op die leeftijd (maar ook veel ouder nog) zie je veel dat liefde volkomen blind is en de ogen sluit voor alle negatieve aspecten van een relatie. Dat je dochter zich nu al realiseert dat ze haar partner nooit voor zichzelf zal hebben maar misschien wel dertig, veertig jaar lang die schoonmoeder erbij krijgt, met alle gevolgen van dien, tekent voor haar. Dat proberen te bagatelliseren (ach, ze verandert wel, ach, hij breekt wel met haar, ach, ze draait wel bij) zal op de lange duur pas ECHT voor spijt kunnen zorgen. Want sommige mensen veranderen niet, of worden zelfs alleen maar erger.

Een relatie is een exclusieve zaak van twee mensen. Een gewoon doordeweeks dagelijks leven is dat echter niet ; iedereen die op welke wijze dan ook aan of met één der partners verbonden is, wordt onderdeel van de vergelijking.