Wat voor straffen geven jullie aan een 13jarige?Ik wil graag jullie mening horen

Mijn zoon van 13 wordt door ons gestraft door bijvoorbeeld zijn xbox of laptop voor een bepaalde termijn af te pakken. Ook extra klusjes in huis laten doen is voor hem een goeie straf.

Ik ontneem die van mij waar hij zelf het meeste belang bij heeft. Eerst een dikke vette waarschuwing zo niet, dan geen pc, xbox,tv.

Hier ook het computeren of playstationen aanpakken. Thuis blijven is ook een vreselijke straf, maar dat verschilt per kind natuurlijk. Ik moet zeggen dat ik weinig straf, wél zo nodig een 'goed' gesprek voer wat meestal al helpt.

Ik denk dat dat geheel ligt aan de ernst van het feit waarvoor je hem wilt straffen. Als hij een koekje steelt zou het lichter zijn dan wanneer hij een bushaltehokje vernield. Ik zou in ieder geval wel streng zijn. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden !

Ik heb geen kinderen maar ik zou hem straffen door hetgene tijdelijk te verbieden wat hij het liefste doet, zoals computeren, buiten spelen, sport etc. Ik denk dat als je zoiets tijdelijk gaat verbieden dat ie er zo van baalt dat ie er dan wel van leert! Succes...

De situatie die je beschrijft zijn allemaal kleine stapjes voor hem om onafhankelijk te worden. Straffen kan wel, maar leidt tot meer weerstand. Misschien is het tijd om hem duidelijk de verantwoordelijkheid te geven voor zijn eigen spullen & tijd. Dus in plaats van hem te zeggen: Je moet NU je kamer opruimen, het om te draaien: Jongen: Ik vind het heel vervelend dat ik jou de hele tijd moet lastig vallen met al die onzin dingen. Ik ga er vanuit dat jij het ook niet leuk vindt. Kunnen we niet wat afspraken maken over wat er allemaal gedaan moet worden in huis, en wat jij doet en wat wij doen? Behandel hem als een jong-volwassene, in plaats van een kind. En waarschijnlij kzal je zijn hele houding zien veranderen? Toegevoegd na 14 minuten: let op: Het de verantwoording geven betekend dus ook echt de verantwoording geven. Dus: Een keer per week je kamer opruimen betekend dan ook: niet na 3 dagen zelf opruimen of vragen wanneer hij het gaat doen. Als het goed is hoef je hem na een week alleen maar even te zeggen: Een keer per week he, vandaag is het een week...

op de eerste plaats leren kinderen niks van straf. verschillende onderzoeken naar geweest, heb helaas zo geen bron.. ik werk zelf op een behandelgroep voor kinderen. daar leren ze dat al hun gedrag consequenties heeft. deze kun positief of negatief zijn. positieve consequenties zijn bijvoorbeeld complimenten, individuele aandacht, langer opblijven etc. spreek ook altijd je verwachtingen uit, zo leren kinderen hoe ze zich moeten gedragen. dus zeg wat je wilt ipv wat ze niet mogen. heel belangrijk is het ook om daar positieve redenen voor te geven. je gaat op tijd naar bed omdat je slaap nodig hebt. je poetst je tanden zodat je fris ruikt. tijdens het eten praat je met een lege mond zodat anderen je kunnen verstaan. etc... negatieve consequenties horen altijd een logisch gevolg op het gedrag te zijn. als er zand onder je schoenen zit, ruim je dit op. als je ruzie hebt gemaakt, zeg je sorry. als je iemand uit hebt gescholden dan zeg je sorry en laat je zien dat je spijt hebt door bijvoorbeeld klusjes voor diegene te doen. als je het nodig vindt om de hele dag te computeren en alle taken (huiswerk etc) te verzuimen dan doe je de volgende keer dus eerst al je taken voordat je gaat computeren. etc etc etc. wees creatief!

Straffen helpt niet, je zult het beste rustig kunen praten met de 13jarige. Goed communiseren is de beste methode .

Ik ben ook niet voor straffen, alhoewel strengheid wel op zijn plaats is. Inderdaad: zachte heelmeesters, stinkende wonden. Het is belangrijk om je kind serieus te nemen en dat het kind weet dat het niet zomaar alles kan doen. Wat het kind doet heeft zijn consequenties. De vervelende keerzijde van straf is dat een kind gaat leven met verdiensten en straffen (doet mij denken aan mijn eigen calvinistische opvoeding). Het is super als een kind zo veilig is bij zijn ouders dat hij weet dat hij ook fouten mag maken. Maar sommige gebeurtenissen (wat anders dan fouten) vragen wel om een straf, als je het zo noemen wilt. Ik zou niet afpakken wat het kind het fijnste of leukste vind. Gooi het over een andere boeg. Bijvoorbeeld de schuur opruimen, de tuin doen, verven. Maar.... doe dat met het kind samen. Het kind krijgt zijn straf door deze klus op te knappen, maar door het met het kind samen te doen kan het weer relatie geven, of de band met het kind verdiepen. Als je dan zo'n klus samen doet ga het dan niet over zijn straf of het voorval hebben. Maak er gewoon samen iets leuks van. Dit zal positieve herinneringen geven en... het kind weet heus echt wel waarom het zo'n taak met jou samen gedaan heeft.

Als ik een (pre-)puber moet straffen middels zijn xbox of psp- dan koop ik deze liever niet voor 'm. Straf is nutteloos als het niet als straf werkt. Een PSP/xbox ontzeggen werkt niet als hij/zij elders gewoon ermee kan spelen. Er zijn andere belangrijkere waarden die voor een jonge of meid van die leeftijd van invloed. als je speelgoed koopt om er eventueel mee te straffen dan schort er ergens iets in de macht verhoudingen.

In elk geval bespreken waar je niet van gediend bent geweest,afspraken maken voor een volgende keer.Dan kan hij huishoudelijke klussen gaan doen.Hoelang kun je vast zelf bedenken.succes

Voor zover het ooit al nodig is (met mijn oudste mazzel ik geloof ik, maar als de jongste zo ver is, daar durf ik nog effe niks over te zeggen) : het afnemen van priveleges. En dat kan - afhankelijk van het kind- van alles zijn, van huisarrest tot een computerverbod, een tijdelijk inleveren van de telefoon, een feest cancellen, vul maar in. Het werkt het beste als de straf in relatie staat tot het misdrijf. En met een grote mond gaat ze gewoon naar d'r kamer, Geen discussie over.

Heel streng zijn niet lachen of schreeuwen is heel belang rijk tijdens straf geven wat ik doe is twee weken zakgeld in houden of halve middag taken geven als niet vervuld wordt huisarrest volgt met strafregels schrijven