Ik ben ook niet voor straffen, alhoewel strengheid wel op zijn plaats is. Inderdaad: zachte heelmeesters, stinkende wonden. Het is belangrijk om je kind serieus te nemen en dat het kind weet dat het niet zomaar alles kan doen. Wat het kind doet heeft zijn consequenties.
De vervelende keerzijde van straf is dat een kind gaat leven met verdiensten en straffen (doet mij denken aan mijn eigen calvinistische opvoeding). Het is super als een kind zo veilig is bij zijn ouders dat hij weet dat hij ook fouten mag maken.
Maar sommige gebeurtenissen (wat anders dan fouten) vragen wel om een straf, als je het zo noemen wilt.
Ik zou niet afpakken wat het kind het fijnste of leukste vind. Gooi het over een andere boeg. Bijvoorbeeld de schuur opruimen, de tuin doen, verven. Maar.... doe dat met het kind samen. Het kind krijgt zijn straf door deze klus op te knappen, maar door het met het kind samen te doen kan het weer relatie geven, of de band met het kind verdiepen.
Als je dan zo'n klus samen doet ga het dan niet over zijn straf of het voorval hebben. Maak er gewoon samen iets leuks van. Dit zal positieve herinneringen geven en... het kind weet heus echt wel waarom het zo'n taak met jou samen gedaan heeft.