moeilijke start door lerares. wat nu?

als het gesprek met de directie niets oplevert, zou je kunnen overwegen je kind naar een andere school te doen, dit heeft voor- en nadelen, voordeel: je kunt die school de oren van het hoofd vragen hoe zij met deze problemen omgaan, nadeel: je kind moet weer wennen aan andere juffen en kinderen.

Het lijkt me zeker geen uitzichtloze situatie.

De oplossing zit hem toch, zoals zoveel dingen in het leven, in het praten, in het bespreekbaar maken en houden van het vermeende probleem.

Als ik het goed lees, reageert één lerares bot en kun je het met een ander goed vinden. Je hebt geen vragen gesteld of kunnen stellen op de ouderavond en met de directeur heb je ook nog niet gesproken. Je neemt thans alleen aan dat hij partij zal kiezen.

Kortom, je staat helemaal niet machteloos, begin nu eens met een gesprek met de directeur, nodig die botte lerares erbij uit en ga onbevangen de discussie in. Volgens mij, zal je nog versteld staan wat dat oplevert.

De vakantie is natuurlijk nog maar net om : hoe lang gaat je zoon naar de basisschool : 1 1/2 week??

De onderwijzeressen worden in die eerste periode overstelpt door angstige vragen van overbezorgde ouders : het kost even tijd voor een kind om zich aan te passen aan een nieuwe school, nieuwe 'werktijden', nieuwe klasgenootjes, en nieuwe begeleiders.

Ik zou me wat minder zorgen maken : jouw moeilijke eter zal, als alle kinderen eten, mee-eten als een wolfje. En zo niet, dan haalt hij thuis de schade wel in : de meeste kinderen zijn wel-doorvoederd, en eens een maaltijd wat minder eten omdat andere nieuwe indrukken zijn aandacht opeisen, en eten niet zo belangrijk is, zal hem echt niet van z'n stengel doen vallen....

Ik zou me kunnen voorstellen, dat jij denkt, dat die juf 'bot' doet, als je, zoals je zegt, maar blí'jft vragen over de eetprestaties van je zoontje. Wat kan ze nou nog meer zeggen, dan ze al gezegd heeft : op dezelfde vraag krijg je meestal hetzelfde antwoord, dus heeft het eigenlijk niet zoveel zin, om de vraag te blijven herhalen....

Jullie 'kleine' is geen 'kleine' meer, maar een schoolkind, dat naar de 'Grote School' gaat. Bemoeder hem minder, en stimuleer hem in zijn toenemende zelfstandigheid!!

Ouders hebben het vaak moeilijker dan hun kinderen, dat ze meer buitenshuis gaan beleven dan thuis. Maar kinderen zijn net jonge vogels : ze hebben vleugeltjes gekregen om te vliegen. Hou ze dus niet vast in het 'veilige nest'- dat is niet goed voor jonge vogeltjes!!
Zélfs niet voor slecht-etende jonge vogeltjes.....

Lastig hè, je kind los te moeten laten? Ik neem aan dat het om de kleuterklas gaat omdat het 3 dagen zijn dat jouw zoontje naar school gaat. Helaas zijn niet alle juffen hetzelfde, want ook zij hebben een eigen karakter. Je moet haar echter niet op het feit afrekenen dat ze nors tegen jou doet, want wie weet hoe goed ze in de klas is met de kinderen. Het gaat er toch om dat je kind gaat leren, ook nu leert hij om te luisteren, taken te doen , met andere kinderen te spelen, samen te werken, plezier te hebben enz.enz. Mijn ervaring is dat je je vaak onnodig zorgen hebt gemaakt, vooral in de kleutertijd. Je wilt jouw kind beschermen en dat kan je niet als hij niet bij je is, dan moet je hem in andere handen geven en die doen het voor jouw gevoel nooit zo goed als jijzelf. Veel kleuters zijn lastige eters, maar als ze echt honger krijgen eten ze echt wel. Ze komen niet echt tekort en kunnen wel een stootje hebben. Het 'etens issue' is niet echt een probleem, dit komt echt vanzelf wel goed. Je kunt niet verwachten dat er speciale dingen gedaan worden om jouw kind aan het eten te krijgen in een klasje vol drukke kleuters. Als hij niet wil eten, is dat geen ramp, echt niet.
Misschien wil hij over een tijdje juist wel eten, omdat het zo gezellig is of hij eet alleen wat fruit. De Juffen kennen na een tijdje hun 'pappeneimertjes'wel en leren vanzelf ermee om te gaan. Bedenk dat hij nog zo jong is en dat deze tijd erg snel gaat. Hij zal nu veel veranderen, óók zijn eetgedrag. Misschien is dit juist wel goed voor hem en doordat vreemde ogen dwingen, hij juist wel leert eten.
Je kunt niet verwachten van de directie dat ze de juf zullen afvallen. Je kunt hooguit verwachten dat ze haar erop zullen aanspreken dat ze vriendelijker tegen bezorgde ouders moet zijn.

elke school heeft rekening te houden met een kind. of het nu om een eetprobleem allergie gaat of wat anders.

als de directeur haar kan kiest kan je vragen naar het protocol. een school heeft zich namelijk aan regels te houden. doen ze het niet dan is het misschien verstandig om de onderstaande link eens door te lezen.

ik herken de tegenwerking (anders kan ik het niet noemen helaas) van school, maar hoeveel tegengas je ook krijgt... blijf achter je kind staan en laat je niet afbluffen hoor!!!


sterkte

Als het éven kan, ga dan niet meteen je zoontje erbij betrekken in de zin van: thuis houden of zelfs: dan maar naar een andere school.
Daar is het mijns inziens echt nog te vroeg voor.
Wat ik uit jouw woorden proef is dat je bijna een beetje in paniek raakt van de situatie. Probeer het eerst eens wat te laten bezinken. En als je het gesprek hebt met de directeur, ga dan niet meteen op je strepen staan op een aanvallende manier. Dat werkt voor niemand positief uit. Vertel hem over je bezorgdheid dat je kind niet goed eet en dat je bang bent dat hij op school ook niet goed eet. Kijk dan eens hoe de directeur reageert. En dat het je kwetst als de juffrouw bot reageert wanneer je haar ernaar vraagt.
Daarbij moet je ook bedenken; als je zoontje thuis ook een moeilijke eter is kan je niet verwachten dat dat op school ineens anders is. Je kan het wel hopen, omdat hij nu op school tussen allemaal andere kindjes zit waarvan de meesten wel graag eten. En zien eten doet eten. Dus wie weet. Maar geef het even tijd.
Nu al je kind thuis houden lijkt me voor je zoontje heel vervelend. Hij is net aan het wennen aan een bepaald ritme, moet hij weer aan iets anders wennen.
Kijk eerst eens bij jezelf, je bent een echte moeder en dat is heel mooi, je wilt het beste voor je kind en dat is ook heel mooi, maar probeer er iets meer ontspannen mee om te gaan als je kan.
De juffrouw zal er ook een beetje gesloten van geworden zijn als jij als moeder almaar weer doorvraagt over het eten van de kleine. Het komt haar misschien wantrouwend over of dwingend en ja, dan is het wel eens moeilijk om als juffrouw heel open en blij te blijven antwoorden.
Van jou is het ook begrijpelijk want het maakt je ongerust.
Maar dit is een van je eerste lessen in loslaten, het niet allemaal zelf meer in de hand hebben, probeer het met vastberaden vriendelijkheid tegemoet te treden. Als het na gesprekken nog steeds helemaal niet naar je zin gaat kan je verdere stappen overwegen.
Maar loop niet te ver vooruit te denken, doe stap voor stap.
Dan is het geestelijk voor je kindje ook beter bij te benen.

Je kindje zeker niet thuishouden. Je schrijft 'moeilijke start'. Dat hoeft geen moeilijk schooljaar te worden!
Het is normaal dat je in het begin wat overbezorgd bent. Schooljuffen moeten daar eigenlijk rekening mee houden. Maar zoals overal, zijn er nu eenmaal mensen die daar minder goed in zijn. Het gesprek met de directeur hoeft niet perse negatief te verlopen en een directeur kiest heus niet altijd de kant van de leraressen hoor.

Een andere school zou ik ook niet overwegen, want overal zal er wel één leraar/lerares zitten waar jij of je zoontje het minder goed mee kan vinden.
Wacht gewoon nog even af. Geef je zoontje eten mee dat hij graag lust en beter te weinig dan teveel. Het geeft hem moed en zelfvertrouwen als hij kan zeggen dat hij alles heeft opgegeten.

Zoon thuis houden omdat een lerares bot tegen u is, hoe denkt u dat de onderwijs inspectie dit zal beoordelen?

Als ik het goed in schat heeft u een kind en dat is uw zoontje, u maakt zich zorgen over zijn eten en wil dit in de gaten houden door de lerares er op te laten Letten?

Als u zich nou eens geen zorgen meer zou maken over het eten van uw zoontje, een maaltijd missen niet zo erg.
Ze worden toch wel groot.

Ik heb er twee allee twee eten probleem figuren nu nog de oudste is 17 en de jongste 12. en ik heb ook thuis veel drama meegemaakt met eten. Maar de oudste is onderhand groter dan ik.

Dus gewoon naar school brengen brood trommel vullen met lekker eten komt het van zelf goed.

En het zou toch zonden zijn als je ruis krijgt met de lerares om een boterham!!

Heel vervelend, zo'n begin. Probeer het niet te zien als een totale mislukking. Een school, de leerkrachten, de directeur, proberen over het algemeen om samen met de ouders het goede te zoeken voor de kinderen. Dat is niet altijd gemakkelijk, omdat elk kind iets anders nodig heeft. Je hebt al redelijk inzicht in wat er aan de hand is. Jullie blijven vragen naar het eten van je kind, de leerkracht is dit kennelijk een beetje zat ondertussen. Jullie handelen uit bezorgdheid om je kind, logisch, zij handelt uit bescherming van haar autonomie binnen de groep, ook logisch. Misschien hoopt ze op vertrouwen van jullie dat zij het wel in de hand heeft. Het kan ook zijn dat je op een verkeerd moment komt, als zij net met de les wil beginnen, of naar een vergadering moet of zo.
Je schrijft dat je al een gesprek op het programma hebt staan met de directeur. Dat is natuurlijk vrij vlot. Is dat naar aanleiding van dit probleem? Ik denk dat je daar wel moet proberen niet al te aanvallend over te komen. Je komt met je kind de school binnen, en jullie en de school kennen elkaar nog niet goed. Net als in andere sociale situaties is het eerst even aftasten, van beide kanten.
Een directeur is echt wel bereid te luisteren, als je het maar goed brengt. Ik hoop dat de leerkracht ook bij het gesprek zit, dat is wel zo open.
Misschien kun je iets zeggen als:"Ik begrijp dat we een beetje overdreven beschermend over kunnen komen. Dat is niet de bedoeling, maar we zijn wel bezorgd, omdat ons kind een erg slechte eter is."
Misschien kun je een vast moment afspreken waarop je overleg hebt over hoe het gaat.
Probeer positief en constructief te blijven, zie het niet als een probleemjuf, maar als een communicatieprobleem dat opgelost kan worden.

Je kind gaat naar de basisschool. Dat een een grote stap in een kinderleven, maar ook in het leven van de ouders.
Tenzij het kind in de kinderopvang was, is het ook voor het eerst dat je je kind de hele dag achterlaat bij een "vreemde" volwassene. Dat gaat gepaard met emoties en bezorgdheid. Gaat dat wel goed? Letten ze goed op mijn kind? Heeft het kind het wel naar zijn zin? Heel begrijpelijk.
Voor jou is je kind uniek en je zou het liefste willen dat dat voor de juf ook zo is.
Maar de realiteit is, dat de juf nog zo'n 25 kleuters heeft die ook allemaal uniek zijn en aandacht nodig hebben. Als het schooljaar een paar weken verder is hebben de juffen en de kinderen elkaar leren kennen en worden de kinderen voor de juf ook uniek. Ze weet dan van elk kind de "inns en outs", om het zo maar even te noemen.
Ik begrijp dat de "leuke" juf er 2 dagen is en de andere 3 dagen.
Maar ik vraag me wel af: als het gaat om het eten: wat eet het kind dan op school? Tussen de middag? Daar zal dan de juf (denk ik) niet bij zijn maar een overblijfkracht.
En dan krijgt hij toch een broodtrommeltje mee met zelfgesmeerd brood? Of gaat het er om dat er op gelet moet worden dat hij genoeg eet? Er zal zeker gestimuleerd worden om genoeg te eten, maar meer kunnen ze niet doen. Of wil je dat ze het brood in zijn mondje proppen zodat hij genoeg eet? Nee toch?
Ik vind een gesprek met de directeur in dit stadium ook erg overdreven als het om eten gaat.
Laat je kind eerst eens rustig wennen op school en kijk hoe het gaat.
Ga zelf naar de juf en maak een vriendelijk praatje met haar als ze even tijd heeft, maar NIET over het eten. Dan ontdooit de sfeer vast wel weer.

Ho ho, rustig aan. Allereerst, van beschadigd vertrouwen kan nog geen sprake zijn want vertrouwen moet je éérst opbouwen. En het lijkt erop dat dit bij jullie helaas niet gebeurd is.
De start is niet moeilijk door de lerares maar door communicatieproblemen. Communiceren doe je vanaf twee kanten, neem daar ook je eigen aandeel in.
Ik lees klagen bij de directeur en thuishouden, dan sla je een hele belangrijke stap over: het gesprek met de juf zelf.
Als je een conflict heb met een leerkracht is dat de eerste bestemming. En met een gesprek bedoel ik niet 's morgens voordat de groep begint even het e.e.a. meedelen maar een afspraak maken en de tijd nemen om het een en ander te bespreken.
Realiseer je als eerste dat er in veel groepen zo'n 30 kinderen zitten, die hebben allen hun eigen gebruiksaanwijzing. Wat dat betreft moeten leerkrachten soms echte miracle workers zijn. Je kleuter kan op school nu eenmaal niet zoveel individuele aandacht krijgen als thuis.
Eten is een veelvoorkomend probleem bij kinderen, dat probleem is niet per definitie een schoolprobleem maar kan het beste thuis aangepakt worden. Eten op school is in beginsel geen verantwoordelijkheid van de leerkracht maar van de overblijfkrachten. Je kunt ook met hen een afspraak maken. Hou je kind niet thuis, daarmee geef je aan je kind een verkeerd voorbeeld en je lost er niets mee op.
Het duurt dan alleen maar nog langer voordat je kind gewend is.
Hou je communicatie richting de school rustig en open, je kind gaat er nog zo'n 8 jaar vertoeven, een goede relatie met de school is de investering ruimschoots waard.