hoe positief - negatief is het feit ?

Pubers leren het meest van de fouten die ze zelf mogen maken. Maar dat wil niet zeggen dat je als ouder steeds maar weer toe hoeft te geven als ze iets doms zeggen. De kunst is om wel aan te geven wat je er van denkt, maar op tijd je mond te houden als je puber door blijft drammen. Niet proberen het laatste woord te hebben. En hem/haar dan z'n eigen fouten laten maken en laten inzien dat jij het toch bij het juiste eind had. Het schijnt zo te zijn dat ouders toch nog steeds de meest invloedrijke persoon in het leven van hun pubers zijn, ook al voelt het vaak anders. Dus wend je invloed aan, maar probeer zo min mogelijk macht uit te oefenen want daar worden ze alleen maar dwarser van. Het is dus negatief als je ze steeds maar gelijk geeft. Hoe gaan ze je nog serieus nemen als ze steeds maar gelijk krijgen terwijl ze eigenlijk goed genoeg weten dat ze fout zitten?

Pubers hebben begeleiding nodig. Dat betekent m.i., dat je ze niet "steeds gelijk" geeft, maar helpt daar waar nodig om bijvoorbeeld beslissingen te nemen. En dan kan het natuurlijk heel goed zijn, dat jij, als ouder, het ergens niet mee eens bent. Dan is een stevige discussie op z'n plaats, waarbij de ouder niet moet gaan verbieden. Dat werkt averechts, omdat er dan waarschijnlijk stiekem toch wordt gedaan wat is verboden. Luisteren naar elkaar en praten met elkaar met respect. De opvoedtaak van ouders is op deze leeftijd allang voorbij. http://mens-en-samenleving.infonu.nl/ouder-en-gezin/30330-4-handige-tips-hoe-om-te-gaan-met-uw-opgroeiende-puber.html

Dat is geen goede zaak. Ook respectloos. Want je kind weet héél goed dat hij ongelijk heeft maar weet dat jij als ouder toch niet luistert en hem gelijk geeft om er maar af te zijn. En maakt daar misbruik van. Serieus luisteren. Goed is oké, niet gelijk hebben is aan hem uitleggen waarom niet. En niet alsnog toegeven. Jong zijn is een leerproces. Dat moet een kind doormaken om later en stabiele volwassene te kunnen worden.

opvoeden is kinderen eigen fouten laten maken. maar opvoeden is ook grenzen stellen. met pubers heb je ruzie, dat hoort er helaas bij. zachte heelmeesters maken stinkende wonden... moet ik doorgaan... sterkte, begrijp dat het niet leuk is. zoek steun bij je partner wanneer je die hebt of bij vrienden of forums op internet van ouders. hier kan je heel veel aan hebben.

Probeer tot een compromis te komen. Kinderen kunnen ook echt zelf wat bedenken. Geef aan waarom jij bepaalde dingen wil en hoe je er over denkt en laat je kind er over praten.

ik gaf mn puberende dochter in die periode , steeds gelijk en ze kreeg het door wat mn bedoeling hier mee was . het werkte de discussie 's veranderden in normale gesprekken . ps, bij de een werkt dit wel en andere kind helemaal niet.