Ik kan het falikant mishebben, maar ben jij soms bang om met je puber in de clinch te gaan?
Zelf heb ik er 2 gehad die alles deden wat ik verbood, dus daar ben ik toen vanaf gestapt. Verbieden hielp duidelijk niet. Wat wel hielp, was ze aan het denken zetten.
Laten weten dat je hebt geluisterd naar (of in ieder geval gehoord) wat hij/zij heeft gezegd, dus in eerste instantie 'ontvangen'. Als je dan al weet dat je het er niet mee eens bent of dat het resultaat desastreus zal zijn, was mijn vraag: Denk je dat dat slim is? Of: Wat denk je zelf? Laat hem/haar eerst zelf een antwoord formuleren.
Vaak is het al genoeg als duidelijk is dat er wordt geluisterd naar wat ze te berde brengen, of je het er nu mee eens bent of niet. En inderdaad: je houdt je hart vast als je ziet wat ze af en toe 'uitvreten', maar ze moeten hun eigen fouten maken, anders leren ze iets niet.
Ik vond dit het allermoeilijkste: advies geven, en dan een stap terugdoen. Toch bleek achteraf dat juist dát het beste heeft gewerkt!
Sterkte ermee!