Hoe ga ik om met de extreme angst voor onweer, van mijn zoontje van 8 jaar?

Heeft hij geen verdere 'andere' kenmerkende dingen? Het zou namelijk ook iets te maken kunnen hebben met het syndroom van Autisme. Wat sowieso te proberen is als 'laatste redmiddel', is een EMDR therapie. Dat is een therapie wat ontzettend goed werkt bij angst en trauma's. Toegevoegd na 4 minuten: Dat van dat EMDR is overigens deels uit eigen ervaring, ik was tot mijn tiende ook bang van vuurwerk. Ik werd dan echt gek en kon er dagen problemen aan overhouden. Na die EMDR therapie is dit drastisch vermindert, nog steeds heb ik niets met vuurwerk maar als iemand het afsteekt (ook waar ik zelf bij sta) dan heb ik er in dat opzicht geen probleem meer mee.

Rustig bij hem zitten, hem e.v.t. goed vasthouden, uitleggen dat je bij hem bent en niets kan gebeuren.Mogelijk afleiden met wat leuks.

de onweersbui linkt hij met een negatieve schrik ervaring het is niet heel vreemd dat hij daar nog steeds bang voor is. Als kind was ik ook bang voor harde geluiden dat gaat vanzelf over. met troosten bevestig je hem in zijn angst en zal hem zeker niet helpen en boos zijn maakt de ervaring ook alleen maar meer negatief. probeer positieve ervaringen aan onweer te koppelen. trek de chips uit de kast en laat hem lekker opblijven en gezellig iets doen wat hij sowieso leuk vind en laat de gordijnen maar lekker open.

je zet je over angsten als je ermee geconfronteerd wordt. want wanneer word je minderbang? als je net iets heel engs hebt meegemaakt, enger dan al het andere dat je kent, dan worden die angsten minder. mijn advies: als het weer onweert, neem hem mee naar buiten, zorg ervoor dat hij zijn oren niet kan afschermen, en maak he zo eng mogelijk, ga desnoods zelf meebrullen. het kind zal in zijn broek schijten van de angst, maar zal zelf realiseren dat er dus uiteindelijk niets gebeurde. het klinkt misschien heel sadisctisch, maar zo ben ik ook over mijn angst voor onweer gekomen ( dit is geen grap, serieus! ). nog steeds als het onweert moet ik gaan kijken, en als het het toelaat a ik buiten staan in de onweer, en moet ik mijzelf ervan weerhouden niet mijn t-shirt uit te scheuren en als een maniak naar de lucht te gaan brullen

Ik kan alleen vertellen wat mijn moeder vertelde (ik was ook erg bang voor onweer) De Engelen vieren feest , de 1 maakt foto's en de andere slaan heel hard op de trommels , en dan gaan ze dansen en ze springen zo hard dat het regent Je kan evt ook iets anders verzinnen voor Engelen , maar dit hielp mij enorm was niet meer bang

Dit klinkt als een fobie. Als het al zo lang speelt (hij heeft het nu de helft van zijn leven), en je hebt al van alles geprobeerd, raad ik je aan contact op te nemen met een kinderpsycholoog. Vraag gericht naar deskundigheid over fobiebehandeling! Er zijn echt goede fobiebehandelingen! Je hoeft jezelf niets te verwijten. Je hebt al zoveel gedaan, en zoveel echt goede dingen. Uit je vraagstelling blijkt dat je een goede moeder (of vader?) zult zijn. Het is nu tijd voor iets anders. De psycholoog zal een eigen behandeling met het kind doen en jou begeleiden bij wat je thuis kunt doen. Echt, dat gaat helpen en het scheelt je kind veel stress in de toekomst. Wacht niet te lang. Hij is nu op de leeftijd dat het nog niet zoveel effect heeft op zijn zelfbeeld. Toegevoegd na 2 minuten: Dat laatste klinkt een beetje dreigend zie ik, dat is niet de bedoeling! Ik weet uit ervaring dat de drempel naar de hulpverlening hoog is, omdat je denkt dat er dan ik weet niet wat aan de hand moet zijn. Maar dat is in dit geval zo onnodig! Het gaat om iets dat relatief simpel op te lossen is. Ik denk niet dat je kind gestoord is of er iets mis is in de opvoeding. "Gewoon" even hulp zoeken waar het makkelijk te vinden is, en je gesteund weten!

Ik heb in jouw aanpak niet gelezen over een positieve aanpak. Het is alleen het troosten, afleiden en verminderen van angst. Een positieve aanpak is meestal beter. Dus vertel opgewonden, dat het weer gaat onweren. Kijk, wat een mooie flitsen! Kun jij ook zo hard:"Boemdereboemde boem zeggen?". En doe dit, terwijl hij zich veilig voelt. Je arm om hem heen, en veilig binnen natuurlijk.

boos worden en negeren werkt niet want de angst is voor je zoontje wel degelijk angst. teveel troosten en vasthouden bevestigd juist de angst. veel manieren bedenken en afwisselen zullen alleen maar meer onzekerheid brengen dus probeer dit niet meer te doen. op 1 ervaring heeft je zoontje alle groter worden angsten weten te bouwen, dus zijn associatie moet je proberen te verleggen. vind ie ballonnen leuk? of nog eng. probeer dan die dikke grote ballonnen (met een elastiek eraan, van de action) doe er wat rijst in. het heeft niets met onweer te maken maar het gaat erop dat ie angsten achter zich kan laten. stap met mooi weer over op waterballonnen en gooi deze stuk (veilige knal) laat hem dit ook doen en doe het steeds dichterbij. vind ie bouwverkeer mooi? dan kan je zoeken naar een plek waar ze aan het bouwen zijn (liefst met veel lawaai) eerst van veraf kijken (niet praten over de angst, zelf enthousiast zijn!) en steeds wat dichterbij. probeer steeds dingen uit te leggen of hem ergens op te wijzen, dingen te vragen (gedachten verleggen van eng naar wat anders) filmpjes op youtube over onweer kijken samen. eerst zacht en dan steeds wat harder. ene keer met oren dicht andere keer met oren open. kijk of ie zelf wil spelen met het geluid. is de spanning eraf dan een volgend filmpje over onweer. er zijn speelgoed boren als het een klusmannetje is. een boor die niet eng is. je kan zelf ook wat klussen of een schilderijtje maken en deze ophangen (gaatje boren, laat hem helpen door op een afstand een plug vast te houden die in het gat moet) zo kan je op heel veel manieren geluiden opzoeken, eerst vanuit een situatie die veilig is voor je zoontje en deze langzaam stapje voor stapje op te bouwen naar het heftigere werk. het gaat dus niet om onweer, maar om geluiden in het algemeen. als hierbij het gevoel beter is zal dit met het onweer ook zo zijn. en maakt ie vorderingen natuurlijk de (wolkenloze!) hemel in prijzen :) succes (die van mij waren ook bang, maar nu zitten ze we met zijn allen in de vensterbank te kijken)

Onweer kan hele harde geluiden afstoten, evenals voorbijrijdende vrachtwagens, vuurwerk, boormachines e.d. Ik las hier iets over ADHD maar als dat het probleem zou zijn zou bijna iedere hond ook ADHD hebben, die zijn ook overgevoelig voor harde geluiden. Ik zou dan ook ADHD hebben want ik kan er ook niet tegen maar als ik de overige kenmerken van ADHD lees voldoe ik er helemaal niet aan. Ikzelf heb gehoorproblemen, heb dit te danken aan een middenoorontsteking. Ik ben enorm bang voor harde geluiden. Hiermee zeg ik niet dat jou kind dit ook heeft maar je kan altijd een gratis hoortest doen bij je kind, dat hoeft niet te betekenen dat je denkt dat je kind slechter hoort, je kind kan ook scherper horen dan een ander en dus overgevoelig zijn voor harde geluiden.

Je hebt al zoveel geprobeerd dat het heel moeilijk wordt om nu nog geloofwaardig over te komen met een andere strategie bij je zoontje. Want hij wéét dat er wél iets kan gebeuren. Dat is het probleem. Het enige dat je misschien nog kan proberen is hem confronteren met het onweer op een positieve manier. (als hij wil) Ons kleindochtertje van toen 7j. had dezelfde angst, maar bij haar kwam het omdat een familielid er bang voor was, en zij had die angst overgenomen. Toen ze toevallig bij ons was tijdens een onweer was ze eerst in paniek. Maar ik heb haar toen mee naar buiten genomen, uit de regen onder ons afdak. Eerst stond ze sidderend van angst tegen me aan. Ik heb haar niets uitgelegd, enkel enthousiast de volgende bliksem aangewezen, en dan samen met haar geteld tot de donder kwam. Zo ondervond ze dat het lawaai na een tijd langer weg bleef en minder luid werd. Op de duur vond ze het tellen zo interessant dat ze vergat om bang te zijn. Als het nu onweert, zegt ze tegen haar kleiner broertje: "Je moet niet bang zijn, want we kunnen al langer tellen, het onweer is bijna voorbij. " Het is te proberen op deze manier of op de manieren van andere mensen op GV. Maar als je hem niet buiten krijgt of hij blijft panisch, dan zal je op de duur niet anders kunnen dan professionele hulp inschakelen. Succes!