Wij zitten in een rotte situatie, en hebben het onze zoon van 8 vertelt. Wij hebben nadrukkelijk gevraagd er niet over te praten. Maar doet het toch.

je zoon maakt zich waarschijnlijk zorgen, om de situatie thuis en wil daar met mensen over praten. zijn ei kwijt raken. dat is begrijpelijk denk ik.

als ouders kunnen jullie onderling over de problemen praten, maar met wie kan je zoon thuis doorpraten over dit onderwerp? betrek heb meer bij de problemen thuis. zo kan hij er, nadat hij van de problemen op de hoogte is gesteld, er ook nog over doorpraten en voelt hij zich een volwaardige gesprekspartner.

Tja, hij is acht he! Ik weet niet hoe erg de situatie is, maar dat was te verwachten. Misschien kun je die moeder van dat vriendje vragen om niet over jullie situatie met derden te praten en ook aan de juf. Roddels gaan gewoon heel snel. En denk maar zo....je bent niet de enige, ieder huisje heeft zijn kruisje.

Wat je moet doen is leren van deze situatie. Een 8-jarige moet je niet met al te zware dingen belasten of het niet erg vinden dat hij er tegen anderen over praat. Zo zit een 8-jarig nou eenmaal over het algemeen in elkaar.
En vooral niet wanhopig worden. Hoe erg was het dat die ene moeder het nu ook weet? Volgens mij valt het allemaal wel mee als ik het zo lees.
Als jij er verder niet te moeilijk over doet tegen de mensen die het weten, dan zijn zij het zo weer vergeten.

Het is lastig voor jouw zoon dat hem iets is vertelt waarmee hij als het geheim door moet lopen. Iets wat erg veel indruk op hem maakt, zorgt ook dat hij het kwijt moet en wil delen met iemand anders. Je kunt aan de mensen die het weten vragen of ze het niet willen verspreiden. Mogelijk kun je met een aantal mensen die je erg vertrouwd, delen wat er is en vragen of ze mee in de gaten houden dat een ander niet met jouw informatie aan de haal gaat en er nog meer cowboyverhalen van gaat maken. De kunst is aan te voelen wat je wel kwijt kunt en wat je niet bekend wil maken. Mogelijk kan de leraar in de klas daarin ook een rol spelen.
Heel veel wijsheid.

U zit inderdaad in een vervelende situatie. Uw zoon zal zeker thuis merken dat er iets aan de hand is, en daarom is het goed om hem er bij te betrekken. Maar vertel hem in zo'n situatie niet alles, en alleen de hoofdzaken of de dingen die gevolgen voor hem hebben.
U kan en mag van een kind van 8 geen geheimhouding verlangen. Hij zit er mee, en de juf op school heeft dat waarschijnlijk gemerkt aan zijn houding of zijn schoolprestaties. Een goede juf vraagt dan wat er aan de hand is en vraagt ook door. Dat uw zoon haar in vertrouwen neemt is logisch. Hij is blij er met iemand over te kunnen praten. Ook bij de moeder van zijn vriend kon hij zij ei kwijt.
Maar dat is mosterd na de maaltijd.
Als ik u was zou ik eerst naar de moeder van dat vriendje gaan, haar de situatie uitleggen en haar vragen er niet met iemand anders over te praten. Daarna naar de juf. Zij zal hier niet met andere ouders over praten, maar het is goed om haar uw verhaal te doen.
Tja en wellicht is het allemaal toch niet zo erg als u denkt. Misschien krijgt u begrip, medeleven en steun van anderen. En dat kan heeeel fijn zijn!

Bedenk dat er heel weinig, tot geen, dingen zijn, die andere mensen ook niet (kunnen) meemaken.
Als er niets strafbaars aan de hand is, zou ik me er verder totaal niet druk over maken.
Een kind van acht kan de ernst van de zaak en de betekenis van ""geheim"" nog niet voldoende inschatten.

Jij vertelt het aan je zoon van 8 en jij hebt daar misschien een gevoel van steun aan, maar wie heeft hij als steun. Ik vind vertellen onder voorwaarde van geheimhouding onnodig wreed tegen je kind. Jullie zijn volwassen en komen er samen blijkbaar niet uit; hij is pas 8 en mag er niet over praten. Ik twijfel aan jullie.De enige manier om 'jullie probleem' op te lossen is 'jullie rotte situatie' op te lossen.
Ik weet niet wat er verder aan de hand is, dus vraag geen begrip.

JUIST als je een kind zegt iets NIET te doen, gebeurt het wel. Prima als je je kind op de hoogte stelt van wat er thuis aan de hand is, in begrijpelijke taal en op rustige toon. Hij krijgt het toch wel mee als er steeds over gesproken wordt. Maar vertel het dan als mededeling en niet als geheim. En vertel ook over een oplossing waar jullie aan werken.


Nu belast je hem met en geheim en dat is te zwaar. Juffie op school is na jullie de vertrouwenspersoon voor een kind. En dan de mama van zijn vriendje. Uiteraard vertelt hij het. Veel te zwaar voor op zijn kinderschoudertjes.

Wees eerlijk. Ontken niks. Zeg tegen die moeder en tegen juf dat jullie aan een oplossing werken.

Het lijkt alsof je je schaamt voor de situatie. Omdat je het hier ook niet benoemt.
Als je er zelf niet uitkomt, zoek hulp. Psycholoog voor verwerking, rechtsbijstand voor juridische zaken.