Hoe kun je reageren(ad rem), wanneer je getuige bent van een ouder die zijn/haar kind slaat.

Ik heb iets gelijkens mee gemaakt. Mijn voormalige zwager gaf een klap midden in gezicht van hun dochter, mijn nichtje. Ik heb toen meteen tegen hem gezegd dat hij eens moet proberen om mij te slaan. Dat hij dat toch niet zou durven want ik zou hard terug slaan.

Hij heeft haar nooit meer geslagen.

Hardop aan degene die naast je staat vragen: 'Wat is ook alweer het telefoonnummer van het Meldpunt Kindermishandeling?"

Arm kind, straks heeft ze net zo'n laag IQ als haar vader....

Niet reageren. Een man die zijn kind slaat, heeft waarschijnlijk nog minder moeite om een adrem persoon tegen zijn kop te slaan.

Je twijfel kan ik me van harte voorstellen!
Dit is zo lastig...
je snapt dat gespannen ouders ' lastige ' kinderen van alles toewensen; dat kinderen tijdens een eindeloze, saaie , energievretende reis lastiger dan lastig zijn..en wellicht dat een waarnemer/reisgenoot dit alles ook ziet vanuit eigfen (vermoeide) bril.
Maar.
Als je vermoed dat minimale grenzen overschreden worden (handtastelijkheden bv) kun je optreden. Dat hoeft niet meteen per MAIL, kanin 1e instantie ook mondeling. ( " Meneer..ik zie dat u uw kind slaat. In dit land is dat strafbaar. Volgens mij terecht. U dwingt mij nu de politie te bellen.
Of:
" Ik heb het even aangezien " (enzovoort)

Help onze kinderen te beschermen tegen alles wat hun dwars kan zitten in de weg richting volwassenheid!

Ik vind deze erg lastig, ik ben het er nl niet eens met al die antwoorden die vinden dat je maar gelijk je mond moet open trekken.

Let wel, ik heb zelf kinderen en vind het VRESELIJK als in mijn ogen een (ander) kind slecht wordt behandeld.
en, voor de duidelijkheid, ik ben zeker niet voor slaan maar soms ben je het gejengel echt even helemaal zat.

MAAR iedereen vind het vreselijk als zijn/haar ouderschap wordt aangevallen, zeker in het openbaar en HELEMAAL als je zelf ook denkt: mmm misschien deed ik dit niet helemaal correct.

Dus als ik mijn kind eens heel bars zou toespreken of "aan de kant sleuren"(heb ik ook wel eens gedaan) en een vreemde zou zich daarmee bemoeien zou ik heel boos worden (terwijl ik mezelf toch een redelijk persoon vind), gevolg, ruzie.

Als ik iets zie wat me niet aanstaat denk ik nu: ik moet NU een keuze maken, als ik ingrijp moet het voor het kind ook echt uitmaken (dus moet je bij wijze van de politie of de kinderbescherming inschakelen), of ik laat het gaan.

Want: Nu 1x een opmerking maken en morgen en overmorgen overkomt dat kind hetzelfde (want dan ben je er niet bij) wat draag je dan echt bij? De moeder heeft blijkbaar ook haar mond niet opengedaan, wat bereik je dan ECHT door die mensen "en public" (zo voelen ze dat vast) voor paal te zetten.

Maar ik heb me dus wel voorgenomen dat ik bij (het vermoeden van) echte kindermishandeling niet alleen wat zeg, of vaag commentaar lever, ik neem dan echte actie

Kort maar krachtig: 'per ongeluk' er tussen gaan staan, kijken hoe hij reageert, reageert hij negatief kun je alsnog verbaal afweren.