Heeft de mens een nut in de natuur?

Mensen leggen kanalen aan voor irrigatie, en maken land van zee (opgespoten kustlijn en bv. de Noordoostpolder in Nederland), maar we kappen ook bomen zonder nieuwe aan te planten, nemen natuur weg. We verspreiden ziektekiemen, leuk voor de ziektekiemen, en voor ons minder leuk, maar je wordt er sterker van, want je geneest.

Filosofisch antwoord: we zijn van mensen middelen geworden, die nuttig moeten zijn. Het gaat zelfs zover dat als iemand geen nut meer heeft, of wij zien zijn nut niet meer of we verklaren zijn nut als minimaal dat we vinden dat hij moet veranderen. Het gevolg van al dat nut is, dat we elkaar niet meer als mens zien, maar als middel. We zijn van doel middel geworden. We stellen eigenlijk niet meer de vraag wat vind ik van de ander, maar is de ander nuttig voor mij. Kan hij me gelukkig maken? Wat kan hij voor me doen? Wat kan ik voor hem betekenen? En je zou nog kunnen zeggen tijdens het werk is dat niet zo erg. Maar ook daar buiten lijkt het soms vooral te gaan om het nut van de ander.

De mens heeft geen enkel nut in de natuur.
Niets in de natuur heeft enige nut.
Alles is ontstaan door toevallige omstandigheden.
Zo ook de mens.
Miljarden jaren heeft de natuur het zonder de mens moeten doen.
En er komt weer een tijd dat de natuur het weer zonder mens moet doen.
Het maakt de natuur niets uit, helemaal niets.
Uit alles wat wegvalt, zal weer een nieuw evenwicht gaan ontstaan.
En daar is de mens niet voor nodig.