Het platte land, geldt die benaming ook voor het buitengebied in Zuid Limburg?

Dat heet ook platteland.
We hebben de neiging om plat simpelweg als synoniem van ‘effen’ of ‘vlak’ te beschouwen, maar in het Middelnederlands had plat ook de specifieke betekenis ‘zonder bouwwerken’. ‘Plat’ stond tegenover ‘stad’, schrijft het Middelnederlands woordenboek en betekent ‘dus onbebouwd’. Zonder grote gebouwen en met name zonder versterkingen was het platteland onbeschermd tegen vijanden. Daarom werd het platteland in de middeleeuwen soms beschouwd als dat deel van het grondgebied van een heer of vorst dat gemakkelijk toegankelijk was voor de vijand.
Het platteland betekent dus niet ‘vlak land’, maar ‘landelijk gebied’, oftewel het gebied waar dorpen, velden, akkers, weilanden en natuur elkaar afwisselen. In die betekenis wordt platteland vaak gebruikt als tegenstelling van stad, vooral in combinaties als ‘(de kloof tussen) stad en platteland’. Op het Nederlandse platteland zelf kan het woord ook verwijzen naar de landerijen rond de dorpen: in dat geval kun je over iemand wiens huis ‘in het veld’ staat zeggen dat hij op het platteland woont.
Omdat het platteland niet per se vlak hoeft te zijn, kan het woord worden gecombineerd met woorden als bergachtig, heuvelachtig of vlak en zelfs plat. Vandaar dat zinnen als ‘Ik woon op het heuvelachtige Limburgse platteland’ en ‘Aan de horizon van het platte Groningse platteland doemen kerktorens op’ correct Nederlands zijn.