Waarom moet je een doodgeboren kind aangeven, wat is de bedoeling daar achter?

Wanneer ouders geconfronteerd worden met de geboorte van een levenloos kind, dan is recentelijk ook bij de wetgever het besef gegroeid om een rol te spelen in het rouwproces. De aangifte van een levenloos kind en de mogelijkheid tot het bieden van een voornaam aan hun doodgeboren kind kan bijdrage tot de verwerking van het trauma.

Omdat het wettelijk verplicht is om een baby die na 24 weken zwangerschap dood ter wereld komt te begraven of cremeren. Dit staat in de Wet van de Lijkbezorging. Het betekent tevens dat het overlijden van de baby, zelfs al is het levenloos geboren, dient te worden gemeld bij de Burgerlijke Stand. Deze geeft een ‘akte van een levenloos geboren kind’ af.

Bovendien kan de baby ook in het overlijdensregister (en eventueel het trouwboekje) opgenomen worden. Dit kan meestal in hetzelfde bezoek geregeld worden. De verdere afhandeling is hetzelfde als andere sterfgevallen. Zo is ook de Verklaring van Overlijden van een arts nodig en is het ‘verlof tot begraven of cremeren’ verplicht.

Als de zwangerschap korter dan 24 weken heeft geduurd en de baby dood geboren wordt, is de Wet op de Lijkbezorging niet van toepassing.

Toegevoegd na 13 minuten:
Die grens van 24 weken is gemaakt omdat een kindje jonger dan 24 weken sowieso niet levensvatbaar is. Maar vanaf die tijd is het in principe mogelijk dat het door te verblijven in een couveuse in leven kan blijven.