waarom denken sommige mensen bij 2 meiden aan vriendinnen als ze hand in hand lopen. En bij 2 jongens aan "homo"? Vooroordeel?

Natuurlijk zijn dit vooroordelen : twee mensen, die van elkaar houden, vind ik altijd mooi ; een mannetje en een vrouwtje, of twee vrouwen, of twee mannen - liefde is heel bijzonder, heel teer, en vaak heel zeldzaam.

De dubbele maat ten aanzien van twee vrouwen en twee mannen wordt volgens mij vooral door mannen gehanteerd : mannen vinden vaak twee met elkaar vrijende vrouwen prachtig, vooral omdat ze stiekem denken : hoe zou het zijn, als ik erbij kon kruipen...mmmmmmm. Misschien kan ik ze wel omturnen: ze hebben misschien nog nooit een 'echte' man gehad....(zichzelf dus ;-)) )
Bij het idee met een andere man intiem te zijn, worden ze heel ongemakkelijk, en een hand-in-hand lopend stel mannen komt dan zichtbaar te dichtbij dit idee.
Nét zo ongemakkelijk, als veel hetero-vrouwen zouden zijn, als ze met een andere vrouw in één bed zouden moeten slapen, en die vrouw dan opeens begint haar te versieren, knuffelen, strelen, kussen enz.

Sexuele intimiteit 'hoort' niet zichtbaar te zijn, hooguit bij jonge tieners wordt het, ietwat vertederd, geaccepteerd.
Maar volwassen mensen, die heftig zoenen in het openbaar, kunnen rekenen op commentaar : hé, mag ik nou eens? of: get a room....

Bovendien is het cultuurgebonden.

Gek genoeg (in onze ogen...) lopen in Arabische landen mannen vaak hand-in-hand, terwijl homosexualiteit daar een absolute no-no is. Hand-in-hand lopen met een vrouw is ook absoluut niet toegestaan in de Arabische cultuur, net zo min als met een zoen afscheid nemen in het openbaar : zoals bij ons op Schiphol mensen innig afscheid nemen van hun partner, of elkaar zo begroeten, zal je dit op Arabische luchthavens absoluut niet zien.
In Afrika betekent hand-in-hand lopen : spreek ons niet aan, want we zijn in een diep gesprek gewikkeld, en willen hierin niet gestoord worden. Je hoeft elkaar dus helemaal niet goed te kennen, om hand-in-hand te lopen, en zéker zit er geen : jij hoort bij mij-aspect in, wat er bij ons duidelijk wél in zit.

Vooroordelen zijn er nu eenmaal : het is gemakkelijker klakkeloos de gangbare normen en waarden over te nemen, dan zelf bij alles wat je tegenkomt je eigen standpunt uit te denken. Zou iedereen dit wél doen, en er geen vooroordelen maar alleen beoordelen zijn, zou de verdraagzaamheid/tolerantie volgens mij niet een woord, maar een doorleefd feit zijn.