Hoe groot is de macht van de Paus?

Als de Paus besluit gehuwde mannen priester mogen worden kan hij dat dus alleen beslissen. Maar als het leergezag óók bij de gezamenlijke bisschoppen in vereniging met de paus ligt, geldt dat dan voor andere soort beslissingen? Maw waarvoor zijn de bisschoppen dan wel nodig? Maar kan die apostolische brief dan niet worden veranderd door de huidige paus met weer zo'n brief of een andere beslissing? Maw hoe definitief is zo'n brief echt?

De brief is zodanig definitief dat sommigen deze beslissing beschouwen als een dogma (een definitieve uitspraak van het leergezag op het gebied van geloof of goede zeden.) Maar feitelijk heeft die visie altijd al in de katholieke Kerk geleefd. Zo'n uitspraak is dan een bevestiging. De bisschoppen zijn nodig omdat zij (als opvolgers van de apostelen) het gewone leergezag uitoefenen in de katholieke Kerk. Bedenk dat de paus in eerste instantie ook bisschop is, de verre opvolger van de apostel Petrus. Hij is de eerste onder zijn gelijken. De taak van de bisschoppen ligt in het besturen van het bisdom (waaronder het stichten of samenvoegen van parochies, het benoemen van pastoors, actie ondernemen als het -op wat voor manier dan ook- fout gaat in een parochie, overleg voeren met andere bisschoppen en priesters enz.), sacramenten toedienen (wijden van priesters, Vormsel toedienen, verantwoordelijkheid dragen voor de liturgie, catechese, verantwoording dragen voor het opleiden van nieuwe diakens en priesters,enz. Dit alles in vereniging met de andere bisschoppen en in verbondenheid met de paus. De bisschoppen van een kerkprovincie komen om de zoveel tijd ook op bezoek bij de paus. Daarnaast is er ook contact via de nuntius (de pauselijke ambassadeur die ieder land heeft). Als een paus op zeker moment zou besluiten dat ook gehuwde mannen priester kunnen worden gewijd (zoals in de oosters-katholieke kerken die ook deel uitmaken van de katholieke Kerk), dan volgt zo'n besluit pas na veel gebed, reflectie, overleg met kardinalen, andere theologen, kerkjuristen en met wie de paus ook maar wil overleggen, maar het blijft zijn beslissing. Anderen kunnen het niet "verbieden". Een volgende paus zou (theoretisch gesproken) het besluit kunnen terugdraaien - maar dat zal dan niet gebeuren. Het verschil met de wijding van vrouwen is, dat de invoer van de 'celibaatsverplichting" een kerkelijke beslissing is van eeuwen geleden en de onmogelijkheid om vrouwen te wijden uit het geloof zelf voortvloeit. De bisschop en priester handelen bij de toediening van sacramenten in naam van Christus (zij zijn het 'instrument' waadoor Jezus zelf aan het werk is) en Jezus was een man.

Dit bericht (uit Trouw van 11-04-2014) is wellicht ook nog interessant: 'Paus wil een stemming over het celibaat'
Zou het Vaticaan dan toch serieus overwegen om getrouwde priesters toe te staan? Paus Franciscus staat open voor het idee, zegt een bisschop die hem onder vier ogen sprak.
Volgens bisschop Erwin Kräutler van de Braziliaanse regio Xingu ligt de bal bij de bisschoppen. Tijdens een recente ontmoeting zou Franciscus hem hebben gezegd dat bisschoppenconferenties moeten bedenken wat ze van het celibaat vinden. Als die organen willen dat het celibaat wordt hervormd, dan laat Franciscus dat zwaar wegen. De regel die bepaalt dat priesters niet kunnen trouwen of getrouwd mogen zijn, zou dan op de schop kunnen gaan. Kräutler vertelt in de Salzburger Nachrichten dat hij er 'absoluut zeker van is' dat de kwestie afhangt van de bisschoppen. Franciscus' welwillendheid is opmerkelijk, maar niet uniek. Ook vorige pausen zeiden open te staan voor hervormingen. Bovendien ging het gesprek waarschijnlijk niet over totale afschaffing van het celibaat, maar over het zogeheten viri probati: het op latere leeftijd tot priester benoemen van getrouwde mannen. Dat vindt soms al plaats. 'Paus maakt zich zorgen over priestertekort'
Het is dus nog maar de vraag of Franciscus ook iets wil veranderen aan de regels voor priesters die op het moment van hun wijding geen partner hebben. Volgens Kräutler maakt de paus zich zorgen over landen als Brazilië, waar het priestertekort zo groot is dat priesters soms verantwoordelijk zijn voor tienduizenden gelovigen. Het Vaticaan zinspeelt al langer op een koerswijziging. In september wees de toenmalige Vaticaanse staatssecretaris Pietro Parolin er al op dat het celibaat geen vastomlijnde leerstelling is, maar onderdeel van een kerkelijke traditie. Met andere woorden: de regel is niet heilig. 'Aanpassingen zijn mogelijk', stelde Parolin in de krant El Universal. 'Maar die moeten altijd plaatsvinden met het oog op eenheid en in overeenstemming met Gods wil. We moeten luisteren naar de stem die ons wijst op oplossingen, bijvoorbeeld voor het priestertekort.' ."