Wat kan het betekenen als een persoon iemand (bijna) nooit met de voornaam aanspreekt?

Een gebrek aan respect is hier naar mijn mening de oorzaak van.

Voor mij betekend dat dat je weinig respect hebt voor degene die je aan spreekt met : hé jij.......

Soms ( vooral in grote bedrijven ) kent niet iedereen iedereen bij naam. Als er dan iets gedaan moet worden is het al snel, he kan jij effe.....

Toegevoegd na 2 minuten:
overigens niets mis mee vind ik zelf.

gebrek aan respect, "hey jij daar" is geen normale aanspreektitel.

Een mogelijk antwoord: Prosopagnosia. De niet-naam-noemer is echt niet in staat om op het moment dat het nodig is, de naam van de persoon die hij wil zeggen ook echt uit te spreken.

Een ander mogelijk antwoord: een superioriteitsgevoel, verwaandheid, slechte manieren.

Heel vervelend: als mensen je onvermogen om namen te noemen aanzien voor verwaandheid.

Onzekerheid, misschien weet die persoon niet goed of hij/zij wel tutoyeren kan?
En durft dat ook niet ter sprake te brengen.

Het kan zowel repect zijn, of disrespect. Wellcht spreekt hij altijd de achternaam uit, zoals ze in Duitsland doen.

Of diegene voelt zich close tot de ander of ,in een ander geval,kan de hé zegger niet op de naam komen.
Zelf zeg ik meestal "zeg".Zeg,kan je dit even vasthouden?

Doorgaans een gebrek aan goede opvoeding! In mijn jeugd moest ik oudere mensen met u aanspreken. Dat doe ik zelfs nu nog. Met familie was het niet jij of je, maar bijv. oom/tante..voornaam. De huidige moderne opvoeding is blijkbaar aan het verwateren: mijn kleine neefje spreekt z'n opa en oma en ons altijd met je of jij aan. Toen ik z'n ouders een keer daarover aansprak keken ze me met ongeloof aan. Veelal blijkt deze opvoeding van toepassing bij ouders die niet een bepaald hbo niveau hebben genoten.

Mijn vader had op de grote vaart gezeten en als ik vroeger 'hey' tegen iemand zei (en tegen hem in het bijzonder) zei hij altijd: 'Een hey is een hoerenbaas in Hong Kong. Dat zeg je maar tegen hem, maar niet tegen mij.' Ook als ik nu nog 'hey, hallo' hoor ligt het me op de lippen om dat te zeggen. Ik reageer trouwens niet op hey. Ik vind het bijzonder onsympathiek en van geen respect getuigen. Ik denk dat degenen die dat doen er nooit op zijn gewezen dat er ook respectvollere benamingen zijn als je de naam niet kent of vergeten bent. Oorzaken? Gebrek in de opvoeding, zowel van thuis, als van school, als van vrienden. Stoer doen tegenover vrienden, overal maling aan hebben, willen opvallen (ook met negatief gedrag val je op).

Een reden zou kunnen zijn dat diegene geen namen kan onthouden. Dus als diegene er niet continu mee werkt, dan onthoud hij die naam gewoon niet.
Ik ben eigenlijk ook zo iemand.

Mijn collega's ken ik bij naam, maar dat komt voornamelijk omdat ik al jaren met ze werk. Iemand die ik nieuw ontmoet, duurt het altijd vrij lang voordat ik zijn naam onthoudt. Dit is voor mij altijd een moeilijk punt geweest. Ik ben weer goed in andere dingen.

Het hoeft niet altijd respectloos te zijn. Maar dat kan natuurlijk wel. Dan is het een machtspositie.

Als ik zelf als he aangesproken wordt, reageer er ik niet eens op.
Ieder mens heeft een naam, een naam die zijn ouders uit liefde hem(haar) gegeven hebben, bij de geboorte.
Die naam maakt dat je je gewaardeerd voelt, en dat je erbij mag horen.
Door he, geef je al aan weinig respect en waardering voor de persoon te hebben.

Het kan ook voortkomen uit verlegenheid. Je durft het dan gewoon niet.

Ik denk indd dat in alle bovenstaande antwoorden wel een kern van waarheid in zit.

Maar wat ik ook denk is dat men vaak in msn/sms taal tegen iemand anders spreekt. Een soort onbewustzijn.

Helaas is het een feit dat de Nederlandse taal op sommige gebieden verloedert!

Het kan betekenen dat het van huis uit zo is aangeleerd.
Niets meer en niets minder.

Het hoeft niet te maken te hebben met respect.
Misschien heeft het wel te maken met een zekere afstand houden, simpelweg omdat het niet voor iedereen makkelijk is om die afstand te overbruggen, gevoelens te laten zien.
Inmiddels spreken mijn zus en ik elkaar nog vaak aan met "zus", i.p.v. met de voornaam en toch zijn we beste vriendinnen.

1 - je kent niet voornaam van iemand (overkomt mij omdat ik 1000-den mensen van gezicht ken, maar niet altijd van naam)

2 - je komt niet snel genoeg op de voornaam (hier heb ik ook vaker last van, zelfs bij goede bekenden)

3 - je hebt geen interesse in het onthouden van iemands voornaam

Dat ie slecht in namen is.

het ligt eraan in welke context.
de naam is op dat moment mogelijk eventjes 'vergeten'
en is dat de gemakkelijkste oplossing.
iemand bij zijn/haar naam noemen legt hoe dan ook extra nadruk, soms is dat fijn, soms niet echt noodzakelijk.
Shakespeare zei al: what's in a name
en zo is het maar net.

NO RESPECT

Volgens mij gaat het hier om iemand die denigrerend is naar je toe. Het kan natuurlijk ook simpelweg voorkomen dat iemand je naam niet kent.

Overigens blijkt uit psychologisch onderzoek dat het verstandig om in een vraag iemands naam te verwerken. De kans dat je iets krijgt wordt ongeveer 30% zo groot als je vraagt 'marleen, mag ik ook een snoepje?' i.p.v. 'joh, mag ik een snoepje?' !

Gebrek aan opvoeding, schroom, géén namen kunnen onthouden, zich superieur voelen, lui; er zijn wel erg veel redenen om dit ergerlijk gebruik te verklaren. Het is niet altijd slecht bedoeld.

Er zijn twee mogelijkheden.
Ze weten je naam:
* jalouzie
* geen respect
* korte termijn geheugen functioneert niet meer
* ze voelen zich boven je verheven
* populair doen bij anderen
Ze weten je naam niet (meer)
* ze moeten je toch aanspreken
* durven er niet voor uit te komen
* ken ik hem wel of ken ik hem niet?