Vanaf welke leeftijd ga je een kind een eventuele harde waarheid vertellen?
dit naar aanleiding van mijn vraag over het meisje wat zo tekeer ging.
vanaf zo'n jaar of 7 vertel ik ze in begripvolle bewoordingen min of meer de waarheid.
daarvoor spiegel ik de dingen soms veel mooier voor dan ze zijn.
Toegevoegd na 22 uur:
voor de mensen die me vragen wat specifieker te zijn; lees even mijn vraag hoe om te gaan met een schreeuwend/ huilend meisje.
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Daar is in het algemeen helemaal niets over te zeggen. Het hangt sterk af van 'welke waarheid' en ook zeker af van het kind zelf, het ene kind is nu eenmaal veel gevoeliger dan de andere, en het hangt ook nog af van hoe je het verteld en hoe gedetailleerd. Je zult echt per situatie en per kind een afweging moeten maken over wat en hoe je iets verteld. Een kind van drie wiens kat dood gaat zal dat met moeite kunnen begrijpen. Die kun je eigenlijk gewoon vertellen dat de kat heel ziek is en niet lang meer zal leven. Het echte besef van wat dood precies is is er dan nog niet. Een kind van 6 zul je heel goed moeten uitleggen dat de dierenarts echt alles geprobeerd heeft maar dat de kat echt niet meer beter kan worden en helaas dood gaat. Vervolgens kun je zelf weken na dit nieuws nog vragen verwachten over de dood enzovoorts. Sommige dingen moet je nu eenmaal vertellen. Een oma die dood gaat, ouders die gaan scheiden, het zijn keiharde waarheden die niet te verbloemen zijn. Maar je past de hoeveelheid informatie wel aan op de leeftijd van het kind. Sommige waarheden laat je tot op een bepaalde leeftijd beter ongezegd. Vertellen aan je kind dat hij of zij door een spermadonor het leven heeft gekregen is aan een kleuter niet uit te leggen, aan een twaalfjarige wel, mits voorzichtig. Vertellen aan je kind dat hij ongewenst was toen je zwanger raakte bijvoorbeeld, dat doe je gewoonweg niet, geen kind hoeft dat te weten. Soms hou je ook iets geheim omdat kinderen slecht tijdsbesef hebben. Kinderen van 4 hoeven na 6 weken zwangerschap nog niet te weten dat er een broertje of zusje aankomt, want maandenlang wachten is voor hen echt een onmogelijke opgave. En dingen die onzeker zijn hou je ook geheim, dat ene leuke uitstapje of die vakantie die nog niet helemaal vast ligt, daarover vertel je pas als je het 100% zeker weet want je wilt ze niet teleurstellen. Dat is de uitdaging van ouderschap, er zijn vaak geen pasklare antwoorden en oplossingen, het is elke keer weer anders en je zult veel verschillende afwegingen moeten nemen voor elke beslissing.
Dat ligt aan wat er aan de hand is denk ik. Als bijvoorbeeld een kind van 3 zijn/haar oma zal gaan verliezen aan een nare ziekte, dan zal je het kind moeten gaan voorbereiden, maar uiteraard wel op het niveau van het kind.
Ik vind het grote onzin een kind maar zo wat voor te spiegelen. Je moet ze te allen tijde de waarheid vertellen. het is verbazingwekkend hoe makkelijk kinderen de "harde waarheid"verwerken. Alleen dán zal een kind jou waarderen als informatiebron. Neem een kind serieus. Het is een mens die zich moet ontwikkelen. dat kan niet wanneer je een kind zegt dat geel eigenlijk rood is. Je merkt aan het kind overigens wel wanneer het in een jolige stemming is. Op zo'n moment kun je er met zijn tweeën lustig op los fantaseren, Je kind zal begrijpen dat je dan ook écht grapjes maakt. Maar niet bij een serieuze vraag. Daarbij hoort een serieus antwoord!!! Toegevoegd na 1 uur: Ik kan nog op detail ingaan op welk moment (van de dag of de week of de stemming van je kind) je een harde waarheid kunt vertellen, want niet elk moment is geschikt. Toegevoegd na 1 dag: De achtergrond van je vraag kennende vind ik dat je in zo'n situatie uiteraard de waarheid moet vertellen, maar de situatie bepaalt hoe je het vertelt. Daarbij gebruik ik de term positief bejegenen. Het is sowieso een feit dat het kind komt met een groep en hun begeleidster. Wat was dat voor groep? Wat is de reden van hun samenzijn? Of het zich handelt om een groep moeilijk opvoedbare kinderen, of zwakbegaafde kinderen?. Zijn het kinderen van de lagere school, bezig met een puzzeltocht? Alleen dat maakt nogal wat uit. Het is wat dat betreft nog steeds lastig om hierop in te gaan. Ik blijf van mening dat de waarheid gezegd mag worden, maar alles hangt af van de situatie, het kind de directe omgeving en wie er bij zijn heeft invloed op de reactie van het kind. Ik wil wel wat kwijt over wat goed werkt. Het is heel moeilijk om te bewerkstelligen, maar het werkt het beste om een kind positief te bejegenen. Geef complimenten over wat het kind goed doet. Praat met het kind en neem het kind serieus. Vertel het kind dat jij de situatie ook hekelt, of niet leuk of niet prettig vind. Vertel hoe jij ermee omgaat en de situatie overwint. Geef het kind het gevoel dat je het serieus neemt. laat het kind zelf bepalen wat het beste is, maar daar moet je wel in sturen. B.v.: Wat goed dat jullie zijn gekomen met het vogeltje; wat zouden we met het vogeltje kunnen doen? Kind: beter maken! U: maar als we het beter maak zal het altijd ongelukkig blijven. Wat zouden we nog meer kunnen? etc. Zo blijft het kind betrokken en werkt mee aan de uiteindelijke keiharde waarheid, het komt niet koud op zijn dak vallen.
- Bronnen:
-
ik ben zelf opvoedkundige
Het ene kind kan rijper zijn dat de ander op dezelfde leeftijd. Dus leeftijd is niet zo van belang. Zo kan het ene kind ook veel gevoeliger zijn voor bepaalde dingen dan de ander. Belangrijk is om aan te voelen wat kinderen aankunnen en het geschikte moment afwachten om soms een harde waarheid te vertellen. Je zegt zelf harde waarheid, dus de juiste woorden op het juiste moment is belangrijk.
Wat voor harde waarheid bedoel je? In principe dien je ten alle tijden de waarheid te vertellen aan kinderen, doe dit wel op een verstandige en voor het kind begrijpelijke wijze.
Bedoel je b.v. dat iemands vader de echte vader niet is? Ik denk, dat je daar niet te lang mee moet wachten. Misschien is een geschikte tijd de tijd dat het kind zich realiseert dat sinterklaas niet meer bestaat. Als dat te laat gebeurt, dan kan het kind de (pleeg)ouders verwijten dat ze dat niet eerder gezegd hebben.
Je leert je kinderen dat je niet mag liegen. Dus geef je daar zelf het goede voorbeeld bij. Kortom, ten alle tijde op elke vraag geef je naar waarheid antwoord. En dat op het niveau van een kind zelf. Dat betekent niet dat je nu je kind wakker moet maken om te vertellen dat er extreme honger in Afrika heerst, maar als een kindje wat op tv ziet en hij vraagt wat dan vertel je niet dat het niet echt is, maar op zijn eigen niveau geef je uitleg. En naar gelang je kind vragen stelt geef je hem informatie. Uitzondering kan inderdaad Sinterklaas zijn maar ook daar hoef je niet over te liegen. Toen mijn dochter vroeg " waar is sinterklaas in de zomer" vroeg ik terug " wat denk je zelf" en dan krijg je vaak een zeer fantasierijk antwoord. Wat jij er verder van vindt interesseert ze niet, en als je een kind vertelt dat sinterklaas eigenlijk de buurman is met een baard en een pak aan gelooft ze je niet, maar heb je toch de waarheid vertelt ( en zodra ze je wel gelooft is ze ook toe aan die waarheid )
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
