Wanneer gaat de mensheid zijn eigen stommiteit inzien?

Nooit, omdat er elke keer mensen komen en gaan.

Ik vrees net voordat het te laat is... Ja er komt een oplossing voor alle problemen, maar er komen er sneller weer nieuwe bij, wellicht... Wie zou er iets aan kunnen doen? de nieuwe griep of een MMRSA bacterie, molto multi resistente stafilococcus Aureus... of Jacob Kreutzfelt disease en een Marburg/Ebola Virus... Zoiets kan de oplossing brengen misschien... De mens vrees ik kan dat niet alleen... Macht corrumpeert en absolute macht corrumpeert absoluut en de macht van de mens over de rest van de wereld is absoluut...

De mensheid zal ooit de werkelijke wereld zien. en de liefde ervaren die ons allen verbindt. Dan zal alle leed zijn opgelost. (maar het zal nog wel even duren ben ik bang...)

Bronnen:

www.eencursusinwonderen.org

Niet, ben ik bang. De mens verzint juist steeds weer nieuwe stommiteiten en heeft er inmiddels al zoveel begaan. Als we nu zouden beginnen met puinruimen zijn een aantal stommiteiten al in een te ver gevorderd stadium, om nog volledig hersteld te kunnen worden.

De mens was tot nog toe de vernuftigste drager die genen konden vinden om hun voortbestaan te garanderen, maar genen zijn zelf niet slim; ze raken bij toeval in een structuur en dus ook in de onze die 'mens' heet. Het heeft tot hiertoe gunstig voor hen uitgepakt, maar als ik om me heen kijk maken mensen in hun persoonlijk leven (en ik ben zelf geen uitzondering) niet de meest verstandige keuzen, maar kiezen zij nog steeds (voor het grootste deel) zoals onze voorouders van 40.000 jaar geleden en ik vrees dat we daar de tijd niet meer voor hebben. Zelfs al zien we dat het de verkeerde kant op gaat; we kunnen onze voorkeuren nauwelijks veranderen.

Nooit, vrees ik. Veel mensen weten best dat we verkeerd bezig zijn, maar laten het vervolgens aan een ander over (overheid ?) om het 'op te lossen'. Veel mensen die deel uitmaken van die overheid zullen ook aanvankelijk hun principes gehad hebben en stommiteiten hebben ingezien, maar in de praktijk sneuvelen de mooiste principes op onderlinge verschillen en oppervlakkigere keuzes die meer bevrediging geven op de korte termijn. Veel anderen maken wel de keus om te proberen verschil te maken, maar dat is een individuele strijd die vaak tegen de bierkaai lijkt, en je moet sterk in je schoenen staan om dat vol te houden ; vroeg of laat laten de meesten zich weer meevoeren in de vaart der volkeren. Individuele mensen zijn, mits intelligent genoeg (en daar hoef je geen Einstein voor te zijn, maar het is ook niet iedereen gegeven) in staat 'hun' stommiteiten in te zien, maar slechts weinigen kiezen ervoor te proberen een deel te zijn van de oplossing. De mensen die daadwerkelijk de dienst uitmaken in deze wereld echter , zijn niet eens de politici maar voornamelijk grote anonieme bedrijven die primair, secundair en tertiair uitsluitend uit zijn op eigen gewin op de korte termijn. Daartegen vechten IS ook een hopeloze zaak, tenzij iedereen het doet - en die doorslag is nog heel, heel, heeeeeel ver bij ons vandaan.

het is intrinsiek aan het menszijn. Zodra je eem probleem hebt opgelost ga je nieuwe dingen ontdekken en doen. Dingen die je niet in 1 keer helemaal begrijpt. Dus maak je fouten, tot je ook dat snapt. Dat heet leren. Degene die nooit fouten maakt, maakt een hele grote fout! Hij ontdekt niks meer. Ontwikkelt niet meer. Staat stil.