Wat is een goeie manier om iemand te stimuleren? Zie ook extra uitleg.

Als iemand dat uit zichzelf niet doet, dan stamp jij dat er ook niet in. Hij moet zelf de "geest" krijgen en anders gaat het feest niet door.

Toegevoegd na 1 uur:
Je wil hem zo graag helpen, w s omdat jij het nut er van inziet, maar ik denk dat niemand hem kan helpen. Hij zal na verloop van tijd zelf inzien dat hij wat (moet) doen. Studeren/werken moet je tenslotte zelf voor gemotiveerd zijn. Onder dwang presteer je slecht

In welke mate leeft de persoon mee op de financien van jullie. Verantwoordelijkheid begint bij het zelf betalen van de plek waar hij verblijft. Geld komt niet vanzelf.
Kijk eens of hij lol kan krijgen door om te beginnen digitaal te gaan netwerken via LinkedIn of Twitter en dan op een serieuze manier. Hij mag in beweging komen waardoor hij zichtbaarder wordt. Zorg dat je zijn probleem niet overneemt. Hij moet op een bepaald moment wel als jullie je handen lostrekken.

Onderzoek het allereerst je eigen motieven om deze mens te stimuleren. Ik begrijp dat je werkelijk het beste wilt voor deze mens, maar handel vanuit oprechte motieven, die alleen ten gunste van de ontwikkeling van deze mens zijn. Vertel dat ook aan die mens en informeer wat zijn of haar levensmotto's zijn.
Die mens kan anders in elkaar zitten dan jijzelf.

Je komt waarschijnlijk uit een omgeving van ´dit is de order, nu aanpakken en niet mekkeren´, maar jouw doelwit kan vanuit andere motieven leven.

Wat altijd werkt is samen onderzoeken wat deze mens voor talenten heeft en die in het zonnetje zetten, zodat deze mens het zelfvertrouwen en het enthousiasme ontwikkelt om er iets mee te gaan doen. Wat er dan vervolgens mee gedaan wordt is niet aan jou, maar aan deze mens zelf.
Dwang of overstimulatie werken meestal averechts.

Paar jaar in het leger? Uitgezonden? Je zoon of je schoonzoon? Sorry voor de wedervragen maar als dat het geval is heb ik ook wel iets van een antwoord. In dat geval zou je je af kunnen vragen of er niet eens professionele hulp aan te pas moet komen. Natuurlijk denk ik in dat geval aan PTSS en gaan alle andere adviezen absoluut op maar niet goed verwerkte traumatische ervaringen kunnen heel erg invalideren. Daar is deskundige hulp voor beschikbaar met een redelijk grote kans op succes.

Als je in het leger geen hogere functie hebt gehad dan dan wordt er in het leger voor je gedacht. De discipline is dan zodanig dat als je een commando niet uitvoert je wordt gestraft. Zo iemand is gewent een leider te hebben en alleen te doen wat hij zegt en niets meer. Voor sommigen die uit het leger stappen missen dan de leiding en doen dan het liefst wat ze anders ook deden als men zogenaamd vrij waren. Interesse in betere auto's, voetbal kijken, kaarten, missen de kameraden en bezoeken graag een gezellige pub met sterke drank en verhalen. Dit patroon kan alleen veranderd worden door werk te hebben waar hij ook kameraadschap tegenkomt. Hij heeft een omgeving en vrienden nodig die wij als normaal beschouwen en hem de tijd te geven om zich aan de levenssituatie aan te passen. Niet alleen intelligentie, maar ook gebeurtenissen, het nog aanwezige verantwoordelijkheidsgevoel,inzicht en de wil etc. bepalen of de aanpassing snel gaat of heel lang gaat duren. Bij niet de juiste omstandigheden kan zelfs met de beste wil van een heel goede jongen, al leek het eerst goed te gaan, mislukken.
Op tijd met de juiste professionele hulp kan dit in de meeste gevallen voorkomen. Zelf doen met geduldig praten kan helpen. Vermijdt discussies die meestal tot niets leiden en de persoon zich in zichzelf gaat keren. Een en ander hebben we zelf mee te maken gehad. Roken kan dodelijk zijn maar het leger ook!

Veel zinnige antwoorden (onderzoek je eigen motieven om hem in actie te krijgen; als iemand op je zak teert, spreek hem aan op zijn verantwoordelijkheid; als hij in het leger trauma's opgelopen heeft, roep professionele hulp in); als praktische aanvulling dit:

-Iemand stimuleren blijkt volgens sociaal-psychologisch onderzoek alleen maar mogelijk, wanneer iemand zélf ergens achter staat.
Dus: bekijk met diegene, wat hem nu écht interesseert, wat hij leuk vindt, wat hem energie geeft; en zoek met hem een zinvolle dagbesteding die daarop aansluit.

-Als je erg veel last hebt van zijn passiviteit, kun je dat natuurlijk aangeven.Daarbij is niets zo'n motivatiekiller als iemand niet serieus nemen; vraag hem dus jou te helpen, hem te motiveren!
Dus niet "Jij moet...., want dat is nu eenmaal goed voor je"; maar "Ik gun je dat je kan genieten van een vol en actief leven. Ik baal ervan dat het me niet lukt om je die richting op te helpen. Hoe kan ik je daar bij helpen?"