Waarom voelen wielrenners zich te hoog verheven om zich aan de verkeersregels te houden?

kuddegedrag

alleen stoppen ze wel voor rood

Omdat wielrenners nu eenmaal vaart moeten blijven houden, tenzij een trein de weg tijdelijk barricadeert. Vaart maken en blijven houden hoort nu eenmaal bij deze sport. Tenslotte wordt op de openbare weg een sport uitgeoefend. Ze zijn niet op een afgesloten wielerbaan.
Zij voelen zich vast niet te hoog verheven en zullen zeker attent rijden, een enkeling uitgezonderd misschien.

In Nederland zijn de fietspaden gemiddeld 300 meter lang, dus na 250m zo'n lullig bordje met "einde fietspad, 50 meter", waarna een zeer gevaarlijke ingang van het fietspad op de rijbaan volgt, het liefst nog midden in een chicane voor de autos, die daar dus in volle vaart een gevaarlijke manouvre moeten uithalen.

Het fietspad zelf is in 1973 aangelegd toen Den Uyl nog min-president was, nu steken de boomwortels her en der door het asvalt of de stoeptegels heen, zodat je door elkaar stuitert.

En na 50 meter geen fietspad dient de fietser dan over te steken, omdat er aan de linkerzijde van de rijweg weer een stukje fietspad ligt, dat verplicht gevolgd dient te worden.

Op de gewone rijbaan ligt echter mooi en lekker asfalt, dat je naam roept als je er niet overheen fietst.

Echt, ik had vroeger geen grensbord nodig als ik vanuit Duitsland of Belgie weer Nederland binnenreedt. Binnen de eerste kilometer het lullige bordje "einde fietspad, 50 meter", zonder dollen.

En weet je wie er wel op dat fietspad rijden? Scholieren, het liefst met vier naast elkaar, hooguit 10km/u, slingerend, met iPods in de oren.

Voor zo'n wielrenner is het echt veel veiliger gewoon op de rijbaan te rijden.

Ik denk dat het sterk aan de wielrenner ligt. En aan de omgeving.

Hier (Hilversum) zie ik het door jou beschreven gedrag vrij zelden. Dat zou kunnen komen doordat er in de directe omgeving, buiten de bebouwde kom, genoeg stukken goed fietspad liggen van meerdere kilometers lang. Die kleine stukjes die ze door de bebouwde kom moeten rijden, kunnen ze zich dan netjes gedragen.

Een vriend van mij traint op zin ligfiets. Zo'n supersnelle aerodynamische sigaar. Die kan echt niet op de meeste fietspaden. Te kronkelig, te veel boomwortels, teveel andere fietsers die veel te laat doorhebben dat hij eraankomt, en ook al gaan ze netjes aan de kant, zijn sigaar is nogal breed.

Aangezien hij hele stukken 80 km/u rijdt, neemt hij meestal de rijbaan van de provinciale weg. Dat mag niet, maar het kan wel, en het is objectief het veiligste voor allen. Overigens houdt hij zich, gezien zijn kwetsbaarheid (en de prijs van zijn fiets), wel aan alle overige verkeersregels.

Het ligt ongetwijfeld aan de wielrenner in kwestie.

Ik hijs mijn kadetje ook met grote regelmaat op zo'n dunwieler en heel veel regels overtreed ik niet.
Heel af en toe verkies ik het om een klein stukje weg te nemen om wat langzamer verkeer voor mij in te halen zonder hen al teveel ongemak te verzorgen.

Wat mij als wielrenner echter wel opvalt is hoe weinig sommige automobilisten rekening houden met wielrenners. Als je met die dunne bandjes de berm in moet, dan gaat dat niet goed.
We hebben hier in de omgeving een hele mooie route waar zowel fietsers als auto's overheen moeten.
De maximumsnelheid voor auto's is 50, maar ze knallen rustig met 80 km/u op een afstand van amper 10 centimeter langs je stuur. Het is de afgelopen jaren al enkele keren erg mis gegaan. (tegenwoordig zo gauw het mooi weer is staan er van die lasercontroles).

Ik moet hier trouwens wel eerlijk aan toevoegen dat je de wielrenners pas goed begrijpt als je zelf eens op zo'n wielrenfiets gezeten hebt.

Ik begrijp de vraag, want je hebt er horken tussen zitten.
Het zijn net mensen:-)

Laatst sneedt er eentje mijn zoontje van 10 omdat ie niet snel genoeg opzij ging. Woedend maakte me dat, maar dat helpt nix, want zo eentje is en blijft een hork.

Ik kan me wel voorstellen dat wielrenners zoveel mogelijk door willen gaan waar het kan, ongeacht de formele regels. Maar velen onder hen lijken inderdaad te denken dat de weg van hun is. Die kunnen beter rondjes gaan rijden op een wielerbaan.

Ha, die Pieter;

Ik denk dat het een symptoom is van het doorschieten van de individualisering; de wielrenner ziet zijn individuele doel (snel fietsen) op dat moment blijkbaar als belangrijker dan het algemene belang (sociaal aan het verkeer deelnemen). Staat natuurlijk ook een stuk stoerder om op een fietspad te knallen dan op een verlaten polderweg met tegenwind. Net als die hardlopers die zo nodig in een woonwijk op de stoep hun zweetdampen moeten verspreiden....

hm doet me denken aan die keer dat ik als 14jarig meisje naar huis fietste en een wielrenner tegenkwam die te lui was om af te stappen voor zn plasje, keek ik tegen de piemel van een 60jarige wielrenner aan..
Beetje een goor en extreem geval hoor, maar het is als wielrenner heel vervelend als je net snelheid gemaakt hebt en je dan weer ergens voor moet stoppen. Maar ik zou het persoonlijk wel fijn vinden als ze dan ook rekening proberen te houden met andere weggebruikers. En een bel is dan misschien niet zo aerodynamisch, maar wel handig als je wil dat mensen voor je aan de kant gaan.