Waar komt de gedragscode ''man hoort te betalen voor een etentje'', vandaan?

Goeie vraag!
Ik zou dat zeker een redelijke verklaring vinden, de man was vroeger de baas in huis, opperwezen en beter dan de vrouw. Er was geen sprake van gelijkheid en vrouwen waren vroeger ook vaak veel minder goed opgeleid dan mannen.

Denk dat traditionele rolverdeling wel als de reden is aan te merken.

Ja dat komt gedeeltelijk ook voort uit het feit dat vrouwen vroeger buitenshuis geen eigen financieel inkomen had.

Maar los daarvan zijn er ook religies of culturen die de vrouw dermate hoog prijzen dat ze het de normaalste zaak van de wereld vinden dat de vrouw daarvoor wordt beloond met onder andere een etentje. Omdat de vrouw voeding geeft aan ons nageslacht, zowel tijdens als na de zwangerschap. Zo'n kostbaar iets moet volgens vele mannen dus in de watten gelegd worden ;-)

Al zijn er ook mannen die enkel uit lust naar de vrouw in kwestie een etentje betalen, maar vaak blijven ze wat dat betreft toch op hun honger zitten want vrouwen hebben in de loop der eeuwen toch ook geleerd om hun mannetje te staan, zonder daardoor automatisch hun vrouwelijkheid te verliezen.

Liefs en fijne avond nog!

Het is eigenlijk een soort etiquette geweest. De vrouw hoefde niet in haar tas te grijpen na het eten. Daar zat dan ook meestal een poederdoosje, huissleutel en wat kleine dingen in. Mestal na het eten ging de vrouw haar 'neus poederen' en als ze terug kwam was de rekening geregeld.
Later zijn de etiquette regels aangepast omdat vrouwen toch 50/50 ( double dutch) gelijkheid wilden. Of soms zelf betalen. Nu is het niet in alle landen hetzelfde. Als je kijkt naar bijv. Japan, daar is de man wel de grote kostwinner maar de vrouw is thuis de 'bank directeur'' om het maar zo te noemen. Zij regelt alle huishoudelijke geldzaken en uitjes... Etiquette en traditie heeft het allemaal bepaald.

In ons land ( en de landen om ons heen...) hadden vrouwen tot begin 1900/1920 geen enkel recht.
Ze mochten niet stemmen, geen eigen bezit hebben, en werden van de vaderlijke macht overgedragen naar de macht van de echtgenoot. (Vandaar het 'weggeven' bij een huwelijk!)
Ze hadden geen inkomen behalve wat zakgeld om kleine dingen als spelden (toen er nog geen knopen en ritssluitingen waren werden vrouwen in hun kleren gespeld - de rijkere dan...) van te kopen, en alle andere dingen werden geregeld door de man.
Ook werken mochten vrouwen niet, alleen liefdadigheidswerk, en meehelpen op het land. En natuurlijk moeder zijn en het huishouden bestieren, wat zonder de moderne hulpmiddelen een enorme taak was.(De haarden aanmaken, kleren maken, groenten telen en inmaken, was koken/bleken/spoelen/strijken met strijkbout op de kachel, kleden kloppen, dweilen, stofafnemen, enz enz....)

Toen we eenmaal mochten stemmen en werken mochten we nog niet studeren : meisjes hielden na de lagere school op met 'leren', en gingen in de huishouding werken van rijkere mensen. Rijkere meisjes werden tentoongespreid om een liefst nog rijkere man te 'vangen'.

Rondom de 2e wereldoorlog mochten meisjes doorleren, en gingen ook echt baantjes krijgen, al werden (en worden...) ze lager betaald dan mannen.

En zo was het dus heel normaal, dat de man betaalde, als ze uitgingen, al ging er vaak een chaperonne mee, die op een afstandje de boel in de gaten hield.

Daardoor is het nu nog steeds zo, dat de man vaak bij de eerste 'date' betaalt. Als er een 2e date volgt, worden er dan afspraken gemaakt om het betalen te gaan verdelen.

Ik denk dat het er in de basis om gaat dat het voor vrouwen belangrijk is om te weten of de man stabiliteit kan bieden voor het -eventueel- stichten van een gezin. Het krijgen van kinderen is altijd onbewust op de achtergrond aanwezig in partner selectie. Stabiliteit waar veel onder valt maar zeker ook een inkomen is vanzelfsprekend belangrijk.

Een vrouw is nu eenmaal een tijdje uit de running waarneer ze een kind krijgt en kan op dat moment zelf niet voor een inkomen zorgen.

Op die manier zorgt een man ook voor een vrouw, beschermen en praktisch vermogen bieden - niet alleen geld - maar ook inzicht. Zo zorgt de vrouw voor gevoel en ouderwets gezegt 'voor de thuis situatie' overigens is dat volgens mij nog steeds zo, of de vrouw ook werkt of niet.

Persoonlijk zie ik er het kwaad allemaal niet van in. Ik denk dat het een natuurlijk evenwicht is hoe we het ook vormgeven (uiteten, bosje bloemen etc). Het leven kost gewoon geld ook tussen de rozengeur en manenschijn heen en het is niet verkeerd om ook daar bewust van te zijn, al is geld lang niet alles.

In het kort: Een primitieve maar wel moderne versie als uiting om geschiktheid en interesse tonen.