Waarom wordt er vaak sorry gezegd door iemand die moet huilen?

Het is onze opvoeding , emoties zoals verdriet dus huilen is iets van je zelf en moet je niet aan anderen tonen.
Je moet sterk zijn, je er tegen verzetten, je inhouden , er niet over praten.
En als er dan toch nog een traantje te voorschijn komt, dan zeggen we a gauw sorry, we vinden het genant om onze emotie te laten zien, het is ons aangeleerd om dat bij je zelf te houden.
We gaan ons zitten te verontschuldigen omdat we de situatie even niet meer de baas zijn, erger nog we schamen ons er vaak voor, zeker als we ook nog een man zijn!
Door deze opvoeding breng je een ander ook nog in de verlegenheid, wat ook die ander is nooit geleerd hoe er mee om te gaan.
Ja we roepen meteen, wat is er?
En ,gaat het wel?
En kom joh, even flink zijn, je moet verder met je leven.
Dan komt er vaak nog meer sorry, sorry en dan: het gaat wel weer, sorry hoor.
We zijn vergeten of nooit geleerd om echt hulp te bieden , We zijn vergeten ons even in te leven in de ander en vinden dat huilen alleen maar lastig, wat moet je er mee, doe dat lekker thuis als je wilt huilen.

Dus als het gebeurt, zeg je al gauw sorry en wordt je signaal om hulp niet begrepen.

Gelukkig wordt het aantal mensen die het wel begrijpen steeds groter en weten ze hoe te helpen, want met sorry schiet geen mens wat mee op.